Aparat został wyposażony w standardowe możliwości modyfikacji obrazu. Zmienić możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest sześć zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret oraz Monochrome. W tym ostatnim dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Mamy również możliwość zdefiniowania stylu własnego. W trybie obrazu znajdziemy także opcje pozwalające na użycie filtrów artystycznych, o których piszemy pod koniec rozdziału, oraz skorzystanie z e-Portrait (trybu wygładzającego skórę) oraz Kreatora kolorów.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

W E-PL9 mamy natywny zakres czułości od ISO 200 do 25600. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu w dół do ISO 100. Czułość możemy regulować z krokiem 1/3 EV lub 1 EV. Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z aparatami Fujifim X-A3 oraz Panasonic GX800. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Aż do ISO 1600 wycinki z Olympusa i Panasonika prezentują się podobnie. Wraz ze wzrostem czułości w widoczny sposób znikają detale zdjęcia oraz rośnie jego szum. Widać też, że obaj producenci stosują dość silne wyostrzanie plików JPEG. Powyżej ISO 3200 wydaje się, że delikatnie na prowadzenie wysuwa się Panasonic, jednak oba zdjęcia są już tak zaszumione, że ciężko dostrzec detale. Wycinki dla dwóch najwyższych czułości przypominają bardziej już obrazy akwarelowe niż zdjęcia. Dużo lepiej radzi sobie tutaj Fujifilm. Warto dodać, że przewaga ta nie wynika z zastosowania matrycy o większym rozmiarze, bowiem ma też większą rozdzielczość, zatem gęstość pikseli jest porównywalna.

Wyostrzanie

W Olympusie E-PL9 skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus E-PL9, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Widać wyraźnie, że efekt halo uwydatnia się już podczas wyostrzania ustawionego na zero, a zdjęcie wydaje się przeostrzone. Z tego powodu zalecamy ustawienie wyostrzania na najniższy możliwy poziom.

Filtry artystyczne

Z filtrów artystycznych w E-PL9 skorzystać w trybie ART, zdając się wówczas wyłącznie na automatykę w kwestii parametrów ekspozycji lub w innym dowolnym trybie, gdzie dostępne są jako tryby obrazu. Możemy zatem z nich korzystać w trybach P, A, S oraz M, zachowując tym samym kontrolę nad parametrami ekspozycji. W testowanym modelu znalazł się następujacy zestaw filtrów:

• Pop art I i II,
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor I i II,
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film I i II,
• Fotografia otworkowa I, II i III,
• Diorama I i II,
• Cross process I i II,
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja I i II,
• Grafika Key Line I II,
• Akwarela I i II,
• Vintage I, II i III,
• Częściowy kolor I, II i III,
• Bleach Bypass I, II,
• Taśma filmowa.

Każdy z filtrów oferuje dodatkowe ustawienia (np. winieta, rozmycie, ramka). Ponadto można skorzystać z opcji bracketingu filtrów. Dzięki niej każde wykonane zdjęcie będzie zapisywane w różnych wersjach w zależności od wybranych przez użytkownika filtrów. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione, a filtry są nałożone tylko na JPEG-i. Filtry artystyczne da się również nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW. Efekt działania filtrów (przy ustawieniach domyślnych) przedstawiamy poniżej.

Pop art I

Pop art II

Zmiękczenie ostrości

Jasny i lekki kolor I

Jasny i lekki kolor II

Tonowanie światła

Ziarnisty film I

Ziarnisty film II

Fotografia otworkowa I

Fotografia otworkowa II

Fotografia otworkowa III

Diorama I

Diorama II

Cross process I

Cross process II

Delikatna sepia

Dramatyczna tonacja I

Dramatyczna tonacja II

Grafika Key Line I

Grafika Key Line II

Akwarela I

Akwarela II

Vintage I

Vintage II

Vintage III

Częściowy kolor I

Częściowy kolor II

Częściowy kolor III

Bleach Bypass I

Bleach Bypass II

Taśma filmowa

HDR

W nowym bezlusterkowcu serii E-PL znalazł się również tryb automatycznie składanych zdjęć HDR. Aby z niego skorzystać, należy ustawić na pokrętle wyboru trybu pracy opcję AP i wybrać pożądaną funkcję. Do dyspozycji Olympus oddaje użytkownikom trzy opcje: HDR, HDR 1 oraz HDR 2. We wszystkich aparat wykonuje kilka różnych ekspozycji, po czym składa je w finalny obraz w formacie JPEG. Niemożliwy jest wybór ilości klatek, zakres bracketingu ekspozycji czy zmiana czułości ISO, która na stałe wynosi ISO 200.

HDR OFF

HDR

HDR1

HDR2

Kontrola świateł i cieni

Funkcja ta umożliwia kontrolowanie jasności ciemnych i jasnych partii zdjęć za pomocą prostej modyfikacji kształtu krzywej jasności. Pozwala ona zarówno na zmniejszenie kontrastu, jak i jego zwiększanie. Możliwe jest modyfikowanie jasnych i ciemnych partii obrazu osobno, jak i również tonów pośrednich. Ustawienia wszystkich trzech parametrów zawierają się w skali od −7 do +7 z krokiem jednostkowym. Poniżej prezentujemy kilka efektów działania kontroli świateł i cieni.

CIEMNE: −7, JASNE: +7

CIEMNE: −7, JASNE: 0

CIEMNE: +7, JASNE: −7

CIEMNE: 0, JASNE: +7

CIEMNE: +7, JASNE: −7, MIDTONE: −7