Sigma 28 mm f/1.8 EX DG Aspherical Macro - test obiektywu
4 lutego 2006
9. Odblaski i transmisja
Sigma 1.8/28 dość dobrze pracuje pod ostre światło. W przypadku współpracy z matrycą formatu APS-C/DX, przy umieszczeniu słońca w lewym-górnym rogu kadru, daje się złapać dający się we znaki kolorowy artefakt położony lekko na lewo od centrum obrazu. Jest on największy dla maksymalnego otworu. Wraz z przymykaniem jego intensywność maleje, ale za to pojawia się więcej mniejszych i mniej intensywnych blików w linii łączącej słońce z oryginalnym artefaktem. W zasadzie bardzo podobne zachowanie odnotowaliśmy na pełnej klatce, co widać na poniższych przykładach.
 |
 |
Omawiana Sigma nie została przetestowana na spektrofotometrze, więc nie możemy tutaj pokazać wykresu jej transmisji. Wydaje się jednak, że nie jest ona najwyższych lotów, bo obrazy uzyskane Sigmą 1.8/28, porównywane do zdjęć wykonanych innym obiektywem o podobnych parametrach i przy zastosowaniu tych samych parametrów ekspozycji, prawie zawsze wydają się ciemniejsze. Słabsza transmisja wydaje nam się tutaj najbardziej prawdopodobna, choć tak naprawdę może to być kombinacja kilku czynników typu specyficzne winietowanie czy też zbyt mocno przymykana przysłona.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.