Canon EOS 4000D ma rozmiary bardzo podobne do innych lustrzanek segmentu entry level japońskiego producenta. Jest od nich za to nieco cięższy, bowiem waży 436 g (wliczając akumulator). Korpus nowego EOS-a został w całości wykonany z matowego tworzywa sztucznego, wliczając w to bagnet mocowania obiektywu. Ogólnie, aparat nie robi dobrego wrażenia. Zwracaliśmy na to uwagę już podczas publikacji pierwszych wrażeń z korzystania z nowej lustrzanki i zwracamy ponownie teraz. EOS 4000D to daleko idące oszczędności, jednak, naszym zdaniem, akurat mocowanie obiektywu powinno pozostać metalowe. Przy częstej zmianie obiektywów możliwe jest wyrobienie się i rozluźnienie konstrukcji, co na pewno nie odbije się pozytywnie na jakości zdjęć. Podsumowując, aparat prezentuje nieco gorszy poziom, niż inne lustrzanki segmentu entry level. Nie da się jednak przemilczeć, że wszystkie elementy obudowy są dobrze spasowane, nie mają luzów i nie trzeszczą. Nie zauważyliśmy również żadnych wad w działaniu pokręteł i przycisków, a klapka zabezpieczająca komorę akumulatora oraz kieszeń karty pamięci otwiera się i zamyka bez problemów.

Rękojeść aparatu została pokryta gumowym tworzywem o dobrej przyczepności, znacznie poprawiającym chwyt.

Zasilanie i gniazda

Canon 4000D zasilany jest takim samym akumulatorem jak inne podstawowe modele Canona, czyli oznaczonym jako LP-E10. Ma on pojemność 860 mAh i według specyfikacji aparatu wystarcza na wykonanie około 500 zdjęć (w temperaturze pokojowej i przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera). W trakcie testu udawało nam się to liczbę nieco przekroczyć, i to korzystając sporadycznie z trybu live view. Odpowiednia dla LP-E10 ładowarka dodawana jest w komplecie z aparatem i posiada oznaczenia LC-E10. Czas ładowania akumulatora wynosi około 2 godzin.

W nowym EOS-ie zapis zdjęć i filmów odbywa się na kartach SD, SDHC oraz SDXC (także zgodnych z UHS-I i Eye-Fi). Gniazdo nośnika pamięci znajduje się na spodzie aparatu, bezpośrednio obok komory akumulatora i zabezpiecza je pojedyncza klapka.

Na lewej ściance aparatu pod gumową zaślepką odnajdziemy:

• uniwersalne złącze USB 2.0 Hi-Speed / wyjście audio-wideo,
• wyjście HDMI typu C.

Zabrakło niestety miejsca na gniazdo wężyka spustowego, zatem jeśli chcemy wykonywać nieporuszone zdjęcia, musimy zdać się na samowyzwalacz lub aplikację mobilną.

Przyciski

Układ elementów sterujących w 4000D jest w zasadzie identyczny jak w bliźniaczym 2000D. Ich omówienie rozpoczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Obok spustu migawki i pokrętła sterującego tym razem zabrakło przycisku zwalniającego lampę błyskową. Jeśli chcemy jej użyć, trzeba ją podnieść ręcznie. Na górnej ściance znalazło się za to pokrętło trybów, na którym znajdują się następujące pozycje:

• M – tryb ustawień manualnych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny,
• pozycja, służąca do wyłączania aparatu,
• [A+] – tryb „Inteligentna scena auto”,
• CA – tryb „Twórcze Auto”,
• zestaw trybów tematycznych:
  • Portret,
  • Krajobraz,
  • Makro,
  • Sport,
  • Kulinaria,
  • Portret nocny,
• Tryb filmowania.

W EOS-ie 4000D, tak jak przyzwyczaił nas producent, wszystkie przyciski znajdziemy po prawej stronie korpusu. Zabrakło niestety jedynie pokrętła służącego do regulacji dioptii, zatem osoby w okularach muszą korzystać z tego EOS-a w nich. Po prawej stronie wizjera odnajdziemy przycisk włączający tryb Live View, który służy również do nagrywania filmów. W prawym górnym rogu mamy natomiast dwa przyciski, z których lewy w trybie fotografowania służy jako blokada ekspozycji, a prawy umożliwia wybór pola AF. W trybie przeglądania przyciski te wykorzystywane są do pomniejszania i powiększania zdjęć oraz przechodzenia do widoku miniaturek. Bezpośrednio przy prawej krawędzi wyświetlacza LCD, zaczynając od góry, mamy przycisk przysłony i kompensacji ekspozycji. W trybie odtwarzania służy on do usuwania zdjęć. Bezpośrednio pod nim znajduje się przycisk Q, wyświetlający ekran szybkich nastaw. Po prawej stronie natomiast mamy przycisk DISP. zmieniający informacje wyświetlane na ekranie LCD.

W tradycyjnym miejscu odnajdujemy krzyżak wielofunkcyjny z przyciskami kierunkowymi. Posiadają one dodatkowe funkcje wykorzystywane podczas fotografowania:

• górny – wybór ISO,
• prawy – tryb AF,
• dolny – balans bieli,
• lewy – tryb wyzwalania migawki.

Na przedniej ściance aparatu znajduje się jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu.

Menu

Menu w Canonie 4000D zostało nieco okrojone względem bliźniaczego 2000D. Całość podzielona została na 9 zakładek tworzących trzy grupy: ustawienia fotografowania (lub filmowania), przeglądania oraz konfiguracji aparatu. Poniżej przedstawiamy filmy prezentujące poszczególne kategorie menu.

Menu fotografowania:

Menu filmowania:

Menu odtwarzania:

Ważnym elementem w menu nastaw jest pozycja „Funkcje indywidualne”. Oznaczana jest ona powszechnie w systemie EOS skrótem C.Fn i stanowi zbiór dodatkowych i nierzadko użytecznych opcji. W 4000D jest ich 10, a podzielone zostały na cztery grupy: C.Fn I (Ekspozycja), C.Fn II (Obraz), C.Fn III (Autofokus/Migawka), C.Fn IV (Operowanie/Inne).

Menu Nastawy:

Wyświetlacz

Wyświetlacz jest zdecydowanie jednym z najsłabszych punktów nowego EOS-a. Jest to konstrukcja o rozmiarze 2.7 cala i, śmiesznej w dzisiejszych realiach, rozdzielczości 230 000 punktów. Pod względem wyświetlacza aparat nie różni się od tanich kompaktów i dużo starszych konstrukcji producenta. Obraz na wyświetlaczu pozostaje dobrze widoczny w zakresie kątów patrzenia 120–130 stopni zarówno w pionie, jak i w poziomie. Istnieje możliwość regulowania jasności ekranu LCD w 7-stopniowej skali.

Obraz generowany przez wyświetlacz jest, bez niespodzianki, dość słabej jakości. Przez jego rozdzielczość nieco trudna jest ocena ostrości zdjęć w trybie przeglądania. Problemy sprawia też jego użytkowanie w ostrym słońcu.

Po włączeniu aparatu na wyświetlaczu pojawia się tablica kontrolna z ustawieniami fotografowania (chyba że zmienimy odpowiednie ustawienia w menu funkcji indywidualnych). Ekran można wyłączyć lub wyświetlić na nim ustawienia aparatu, wciskając kolejno przycisk DISP. Wciśnięcie przycisku Q zmienia tablicę kontrolną w aktywny ekran szybkich nastaw.

W trybie odtwarzania przyciskiem DISP. możemy zmieniać sposób wyświetlania pojedynczego zdjęcia. Do dyspozycji mamy następujące możliwości:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogramy (Y oraz RGB).

W trybie przeglądania możemy też skorzystać z filtrów twórczych, obrócić obraz, ocenić go, zmienić rozmiar czy zablokować przed przypadkowym usunięciem.

Tryb Live View

Tryb Live View aktywowany jest przyciskiem znajdującym się po prawej stronie wizjera i oznaczonym symbolem aparatu. Automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z trzech trybów:

• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie,
• Tryb Live-wykrywanie twarzy,
• tryb szybki – ustawianie ostrości za pomocą czujnika AF po opuszczeniu lustra.

W trybie LV przyciskiem DISP. możemy sterować wyświetlaniem na ekranie dodatkowych informacji, a obejmują one: podstawowe parametry fotografowania, informacje o wybranych ustawieniach aparatu oraz histogram (Y lub RGB). Osobno można ustawić wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje do wyboru), która widoczna jest we wszystkich podglądach.

Wciśnięcie przycisku Q uruchamia podręczne menu (tzw. szybkie nastawy), które obejmuje następujące ustawienia: metoda AF, tryb wyzwalania migawki, balans bieli, styl obrazów, automatyczny optymalizator jasności, jakość i rodzaj zdjęć, ISO. Tryb Live View prezentujemy dokładniej na poniższym filmie.

Filmy

Tryb wideo w 4000D oferuje te same możliwości, co inne aparaty Canona z segmentu entry level. Tak samo jak w 1300D i 2000D do wyboru mamy tryb automatyczny lub ręczny. W przypadku tego pierwszego z parametrów ekspozycji regulować możemy jedynie kompensację. W trybie manualnym natomiast mamy możliwość regulacji zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania, jak i czułości ISO w trakcie rejestracji. Szkoda jednak, że nie mamy możliwości nagrywania filmów w trybach priorytetu przysłony, czy migawki.

Filmowanie można włączyć jedynie przekręcając wcześniej pokrętło nastawy trybów na odpowiednią pozycję.

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MOV z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Producent zaleca stosowanie kart o klasie szybkości 6 lub wyższej. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4 GB. Ponadto maksymalny czas nagrywania jednego filmu ograniczony jest do 29 min i 59 s. Wbudowany mikrofon pozwala na rejestrację dźwięku jedynie mono. Testowany aparat umożliwia nagrywanie filmów w następujących trybach zapisu:

• 1920×1080 pix, 30p, 25p, 24p (340 MB/min),
• 1280×720 pix, 60p, 50p (340 MB/min),
• 640×680 pix, 30p, 25p (90 MB/min).

Przykładowe filmy

• film 1 – 1920×1080 pix, 25p, 55.7 MB,
• film 2 – 1920×1080 pix, 25p, 64.1 MB,
• film 3 – 1920×1080 pix, 25p, 66.9 MB,
• film 4 – 1920×1080 pix, 25p, 70.1 MB,
• film 5 – 1920×1080 pix, 25p, 75 MB,
• film 6 – 1920×1080 pix, 24p, 66.7 MB,
• film 7 – 1280×720 pix, 50p, 48.9 MB,
• film 8 – 1280×720 pix, 50p, 97.1 MB,
• film 9 – 640×480 pix, 50p, 14.8 MB,
• film 10 – 640×480 pix, 25p, 15.7 MB,
• film 11 – 1920×1080 pix, 25p, xx MB (film ukazujący efekt rolling shutter).

Wizjer

W Canonie 4000D znalazł się wizjer znany z innych amatorskich konstrukcji Canona. Lustrzany, pentagonalny celownik pokrywa około 95% rzeczywistego kadru i charakteryzuje się powiększeniem (dla obiektywu o ogniskowej 50 mm) wynoszącym 0.80x. Punkt oczny, czyli odległość źrenicy wyjściowej wizjera, wynosi 21 mm. Jak wspomnieliśmy wcześniej, zabrakło niestety regulacji dioptrii. Poniżej prezentujemy schemat wizjera zaczerpnięty z instrukcji obsługi aparatu.

Wizjer nie zachwyca, jednak w tej klasie aparatu ciężko spodziewać się czegoś wyraźnie lepszego.