Na poniższym zdjęciu Batis 2/25 stoi obok swojego brata o parametrach 2.8/18 oraz obok Sonnara 1.8/55 FA.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który otacza styki i wykonane z tworzywa sztucznego czarne okienko o rozmiarach 29×24 mm. Okienko to osłania wewnętrzny tubus obiektywu, który jest ładnie wyczerniony i zmatowiony, ale też wykonano go z tworzywa sztucznego. To trochę tłumaczy zaskakująco małą wagę obiektywu, który z zewnątrz jest metalowy, a w środku zawiera sporo elementów plastikowych.

Tylna soczewka jest nieruchoma i ma średnicę około 2.5 cm. Nie ma ona jednak przekroju kołowego, bo umieszczono ją w kolejnym okienku o rozmiarach trochę mniejszych od samej soczewki. Od strony bagnetu nie widać żadnych szpar, ani elementów elektroniki. Obiektyw jest uszczelniony i odporny na wnikanie kurzu oraz zachlapania.

Właściwy korpus obiektywu rozpoczyna się czarnym i metalowym pierścieniem, którego średnica zwiększa się wraz z oddalaniem od bagnetu. Znajdziemy na nim niebieską kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu, oznaczenie bagnetu (E-mount), nazwę i numer seryjny obiektywu oraz informację, że wyprodukowano go w Japonii.

Idąc dalej natrafiamy na pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Ma on szerokość 15 mm i jest w całości pokryty gładką gumą. Bardzo dobrze przylega ona do palców, dzięki czemu praca z pierścieniem jest bardzo komfortowa. Ma jednak tę drobną wadę, że łatwo łapie zanieczyszczenia. Zakres pracy pierścienia zależy od prędkości obrotu. Kręcąc nim szybko przejedziemy całą skalę wykorzystując kąt około 130 stopni. Kręcąc wolno jesteśmy w stanie dojść do prawie 360 stopni. Obie wartości pozwalają na precyzyjne nastawy.

Ponad pierścieniem znajdziemy okienko ze skalą odległości i głębi ostrości. Okienko owo to nic innego jak wyświetlacz ciekłokrystaliczny, który uruchamia się dopiero w momencie, gdy włączymy aparat i przełączymy go w tryb manualnego ustawiania ostrości. Wtedy ujrzymy w nim wyświetloną odległość, na którą ustawiona jest ostrość i zakres głębi.

Szczerze mówiąc nie przepadam za takimi elektronicznymi wodotryskami. Nie dość, że obiektyw pożera wtedy energię z baterii, która w Sony A7R II i tak jest mocno eksploatowana przez elektronikę aparatu, to jeszcze sama skala świeci. W dzień nie jest to żadnym problemem, ale jeśli używamy obiektywu w nocy, może denerwować.

Na tym samym gładkim i metalowym pierścieniu, na którym widnieje okienko ze skalą odległości, znajdziemy jeszcze dwa loga firmy Zeiss umieszczone po bokach.

Na samym końcu obiektyw lekko się poszerza i przechodzi w bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej. Przednia soczewka jest nieruchoma i ma średnicę 41 mm. Otacza ją napis „ZEISS Distagon 2/25 ⌀67 T*” oraz nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 67 mm.

Jeśli chodzi o konstrukcję wewnętrzną, mamy tutaj do czynienia z 10 soczewkami ustawionymi w 8 grupach. Zastosowano trzy elementy ze specjalnego rodzaju szkła, dwa elementy asferyczne oraz dwa, które są jednocześnie wykonane ze specjalnego rodzaju szkła i asferyczne. Wewnątrz znajdziemy jeszcze przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć maksymalnie do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki i tulipanową osłonę przeciwsłoneczną. Szkoda, że w zestawie nie ma żadnego futerału. Przy cenie 6000 zł, jaką musimy zapłacić za obiektyw, taki dodatek byłby mile widziany.