Venus Optics LAOWA 15 mm f/2 ZERO-D - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
 |
W podobnym tonie możemy wypowiadać się o poprzecznej aberracji chromatycznej. Jej przebieg w zależności od przysłony oraz użytego detektora przedstawia poniższy wykres.
Uzyskane wyniki trzymają się przedziału 0.05–0.07%, a to oznacza, że poziom tej wady jest mały. Biorąc pod uwagę wymagające parametry obiektywu, zachowanie w tej kategorii oceniamy bardzo dobrze.
| A7R II, RAW, f/4.0 | A7R II, RAW, f/11.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Testowany obiektyw ma sporo problemów z aberracją sferyczną. Objawiają się one w zasadzie we wszystkich aspektach testowych. Po pierwsze, zdjęcia do oceny podłużnej aberracji chromatycznej zaprezentowane na początku niniejszego rozdziały pokazują zauważalne przesunięcie głębi ostrości w kierunku dalszych odległości po przejściu od przysłony f/2.0 do f/2.8. To klasyczne „pływanie” ogniska. Owo „pływanie” jest też widoczne w pomiarach rozdzielczości. Tzn. ustawienie najlepszej rozdzielczości dla przysłony f/2.0, a potem przymknięcie obiektywu do f/2.8, powoduje bardzo nieznaczny wzrost MTF-ów. Wyższy wzrost obserwuje się dopiero po przestawieniu pierścienia ostrości w inną pozycję. O nieskorygowanej aberracji sferycznej świadczy też wygląd rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Ze względu na parametry obiektywu, trudno było tutaj uzyskać wyraźne krążki, ale i tak widać, że różnią się one od siebie dość zauważalnie.
| A7R II, f/2.0, przed | A7R II, f/2.0, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.