• L – 9504×6336 pix (60.1 M),
• M – 7392×4896 pix (36.2 M),
• S – 5248×3472 pix (18.2 M).

Wygląd zapisywanych JPEG-ów można regulować jedynie pod względem kontrastu i wyostrzenia (w zakresie ±2 ze skokiem jednostkowym). Ponadto mamy jeszcze opcję dodania tonacji barwnej za pomocą następujących ustawień:

• Sepia (weak, strong),
• Blue (weak, strong),
• Selenium (weak, strong).

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Panasonika S1R oraz Sony A7R V. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

W tym miejscu musimy jeszcze dopisać jedno wyjaśnienie. Otóż w M11 Monochrom kolejna nastawa po ISO 6400 to nie 12800 (i dalej 25600, 51200..) jak zwykle mamy w testowanych aparatach, ale 12500, 25000, 50000 itd. Zdecydowaliśmy jednak oznaczyć wycinki „po staremu” tak, by zapewnić lepszą przejrzystość w naszej porównywarce.

Wraz ze wzrostem ISO obserwujemy oczywiście spadek jakości obrazu. Brak kolorowych zakłóceń sprawia, że użyteczny zakres czułości sięga dalej niż w przypadku rywali. Użyteczną wartością pozostaje naszym zdaniem nawet nastawa ISO 25000.

Wyostrzanie

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −2, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +2.

Leica M11 Monochrom, ISO 100
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Ponieważ już przy najniższym stopniu wyostrzania („-2”) zdjęcia są już wyraźnie uwydatnione, nie polecamy korzystać z wyższych nastaw. Już dla stopnia zerowego widać lekki efekt halo, który potęguje się wraz z kolejnymi stopniami wyostrzania.