Nikon Nikkor Z 20 mm f/1.8 S - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
W konstrukcji optycznej Nikkora Z 20 mm f/1.8 S znajdziemy aż trzy soczewki wykonane ze szkła niskodyspersyjnego. Poniższe zdjęcia wyraźnie pokazują, że są one tam nie od parady i podłużna aberracja chromatyczna jest trzymana na wodzy.
 |
W podobnym tonie możemy wypowiadać się o korygowaniu poprzecznej aberracji chromatycznej. Jej przebieg dla obu typów detektorów jest zaprezentowany poniżej.
Wyniki są imponujące, tym bardziej jeśli weźmiemy pod uwagę parametry obiektywu. Mamy przecież do czynienia z jasnym obiektywem ultraszerokokątnym, a aberracja, praktycznie niezależnie od przysłony, trzyma się tutaj granicy poziomu znikomego i małego. To wyniki trochę lepsze od tak chwalonego przez nas lustrzankowego Nikkora AF-S 20 mm f/1.8G ED.
| Nikon Z7, RAW, f/1.8 | Nikon Z7, RAW, f/11.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Gdy spojrzymy na pierwsze zdjęcie z niniejszego rozdziału, trudno będzie nam dojrzeć jakikolwiek ślad „pływania” ogniska. Próbę dojrzenia wpływu aberracji sferycznej możemy jednak podjąć spoglądając na rozogniskowane krążki światła uzyskane przed i za ogniskiem. Tutaj pewne nieznaczne różnice daje się zauważyć. Brak przesunięć głębi ostrości i owe tylko niewielkie różnice w wyglądzie krążków sugerują jednak, że testowany obiektyw nie ma poważnych problemów z aberracją sferyczną.
| Nikon Z7, f/1.8, przed | Nikon Z7, f/1.8, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.