Pomiary szumu dokonane programem Imatest na zdjęciach tablicy szarości Kodak Q-13 potwierdzają ich porównywalny poziom z Nikonem D300. Zdjęcia JPEG nie należą jednak do miarodajnych wyznaczników, dzięki którym można porównywać aparaty. Wystarczy sobie przypomnieć odszumianie w Sony A700, gdzie wraz z tym procesem znikały szczegóły zdjęć. Sam wykres nie jest więc w stanie bezwzględnie pokazać jakości fotografii. Tym bardziej, że szum na zdjęciach bywa różny - od dużych ''placków'' spowodowanych odszumianiem, do drobnoziarnistego ''piasku'' typowego dla lustrzanek Olympus.

Włączenie redukcji szumów w Canonie 450D nie powoduje większych zmian w obrazie. Skoro przy dobrej jakości zdjęcia szum na ISO 1600 jest mały, to jego niwelowanie nie wniesie wiele do końcowego efektu. Poniższy przykład to potwierdza.

1600 ISO
NR Wyłączona
NR Włączona

Zdjęcia zapisane jako RAW zostały wywołane jak zwykle programem dcraw. Rzut okiem na najwyższe czułości pokazuje analogiczną sytuację jak w przypadku JPEG-ów. Poziom szumu 450D wydaje się być bardzo zbliżony do tego co prezentuje Nikon D300. Minimalną choć zauważalną różnicę widać przy czułości ISO 1600 - wyrazistość obrazu w 450D spada jakby gwałtowniej przy przejściu z ISO 800 do 1600, ale poziom szumu jest bardzo podobny jak w D300. Ilość szumu na zdjęciach z Sony A350 jest dużo większa, a chcąc wyostrzyć, aby uzyskać wyraźniejszy obraz, szum siłą rzeczy w A350 jeszcze wzrośnie.

100 ISO
450D
A350
D300
200 ISO
450D
A350
D300
400 ISO
450D
A350
D300
800 ISO
450D
A350
D300
1600 ISO
450D
A350
D300
3200 ISO
A350
D300
6400 ISO
D300

Jeśli okazuje się, że jakością obrazu amatorski 450D dorównuje niemal profesjonalnemu D300, to co będzie kiedy analogiczną matrycę Canon zaimplementuje do następcy 40D? Już się nie możemy doczekać. Zmierzony poziom szumu na zdjęciach RAW wywołanych jako 24-bitowe pliki pokazujemy poniżej. Pomiary potwierdzają to co widzieliśmy powyżej na wycinkach scenki. Granica 1% przekroczona zostaje w okolicach ISO 400, a przy ISO 1600 szum sięga powyżej 2%. Jakość mogła by się jeszcze polepszyć, gdyby wartości z kanału czerwonego udało się obniżyć o 0.3-0.5%.

Przy przekonwertowaniu RAW-ów do 48-bitowych plików wartości szumu zmniejszają się ukazując bliźniaczy wykres do analogicznego w teście Nikona D300. Canon 450D przy ISO 1600 osiąga poziom szumów taki jak Sony A350 dla 400 ISO, czy Pentax K20D dla ISO 800. Jest zatem z czego się cieszyć, za co należą się firmie Canon gratulacje.

Darki

Przyszedł czas na ''fotografię dekielkową'', czyli dział testów, w którym przyglądamy się zdjęciom wykonanym bez dopływu światła. Wykonywane przez nas trzyminutowe ekspozycje pozwalają zobaczyć m.in.: ilość szumu generowaną przez aparat w trakcie długich czasów naświetlania, obszary matrycy o większej temperaturze, ewentualną ingerencję oprogramowania w pliki RAW.

Canon 450D generuje 14-bitowe pliki RAW, a więc mogą zawierać one cztery razy więcej informacji niż w przypadku najczęściej występujących 12-bitowych. 14-bitów odpowiada maksymalnemu poziomowi równemu 16384. Z tego też powodu ograniczyliśmy sygnał do przedziału od 256 do 1279, czyli o szerokości 1023. Pliki zostały wcześniej wywołane programem dcraw (bez interpolacji), zapisane jako 48-bitowe TIFF-i i dopiero ograniczone do wyżej wymienionego przedziału, aby lepiej zobrazować strukturę szumu matrycy. Oś pozioma histogramów odpowiada temu samemu przedziałowi (256:1279), a pionowa pokazująca ilość zliczeń w pikselu ma zakres od 0 do 100000. Białe piksele na zdjęciach odpowiadają wartościom większym niż 1279 i dlatego obraz jest taki jasny. W tym przypadku nie należy sugerować się jasnością tych zdjęć, a jedynie patrzeć na względną zmianę obrazu wraz ze wzrostem ISO.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)

Bardzo dobrze wygląda sytuacja pod względem równomiernego sygnału jaki powstaje w trakcie ekspozycji. Nie widać świecących rogów kadru, które często pojawiają się w amatorskim sprzęcie. Najwyraźniej elektronika znajdująca się w pobliżu matrycy swoim ciepłem nie zakłóca jej pracy.

Histogramy pokazujące rozkład dla zdjęć RAW mają kształt symetrycznego gaussa, co pozwala wnioskować, że ewentualna redukcja sygnału przez oprogramowanie nie występuje. Nie ma zatem odejmowania sygnału tak jak w Pentaxach K20D i K200D. Canon pokazał po raz kolejny, że potrafi konstruować bardzo dobre matryce.

W tabeli poniżej zestawiliśmy wartości średniej i odchylenia standardowego dla darków RAW. Obliczenia wykonane zostały po konwersji do 48-bitowych TIFF-ów. Średnia utrzymująca się w okolicach 1000 przy maksymalnej wartości 16384, daje szum na wysokości około 6% studni potencjału. Chcąc porównywać te wartości do 12-bitowych RAW-ów, należało by podzielić przez 4.