Wady: Minusy (właściwie to, co mnie osobiście w Discovery denerwuje): (1) Brak podziałki milimetrowej na śrubie ostrości - tego Steinerowi nie można wybaczyć, zwłaszcza np. jeśli ktoś ma rodzinę: zwykle zapamiętuję swój rozstaw oczu i jeśli z lornetki skorzysta kto inny to szybko przestawiam tubusy na "mój" rozstaw wg tej podziałki; zamiast tego Steiner uszczęśliwił użytkowników inną podziałką - odległości do celu obserwacji, co jest to kompletnie bezsensowne, bo użyteczność tej skali ze względu na delikatnie rzecz ujmując, zgrubność, jest co najwyżej nikła, a w dodatku kończy sie na 20 metrach - dalej wszystko załatwiają mikroskopijne ruchy śrubą. (2) Przy mojej budowie głowy i osadzeniu gałek ocznych (ani nie mam głębokich oczodołów, ani wyłupiastych gał, ale kiedyś w CT okazało się, że mam jedno oko odrobinkę wysunięte do przodu w stosunku do drugiego) Discovery wymaga ode mnie swego rodzaju "pamięci mięśniowej", tzn. w praktyce mam niewielki zakres wygodnego a zarazem nieprzeszkadzającego w obserwacji ułożenia tej akurat lornetki przy oczach (takiego, że nie przeszkadzają mi np. "czarne fasolki" itp.) - jeśli więc poużywam innej, mniej wymagającej pod tym względem lornetki przez dwa-trzy dni, to po powrocie do Discovery muszę przez chwilę "przypomnieć" sobie jak ją optymalnie przy oczach trzymać (np. w okulary obydwóch Zeissów w Łochowie, o ile pamiętam, mogłem zerkać jak chciałem, nawet pod pewnym kątem, nie było w ogóle problemu "czarnych fasolek"). (3) Odstęp źrenicy jest ogromny, co w zasadzie powinno być w plusach, ale w moim przypadku - ponownie być może ze względu na osadzenie oczu - oznacza, że w praktyce do obserwacji muszę zawsze maksymalnie wysunąć osłony okularów i to jest jedyna chyba pozycja, w której przyklejone do nich fajne "uszate" gumowe osłonki odcinające światło z boków do czegoś się w ogóle przydają - Steiner mógłby je zrobić np. na dodatkowych gumowych pierścieniach, ale nie - są na sztywno przymocowane do kręcących się przy wysuwaniu osłon okularów. (4) Praca pod światło w niektórych przypadkach zapewne mogłaby być lepsza, ale nie narzekam, bo nigdy pod światło staram się nie patrzeć przez lornetkę - pracuję zawodowo oczami, więc je szanuję. (5) Niemal epicko beznadziejny jest neoprenowy kapturek, który jakiś geniusz krawiecki w Steinerze wydziergał jako osłonę okularów - niby dość głęboki, ale uszyty jakoś tak niefafuśnie, że nie ma szans szczelnie przylegać do płaszczyzny wysuwanych osłonek okularów - np. od deszczu raczej je osłoni, ale tylko lekkiego i kiedy sprzęt jest w pozycji typowej, czyli wisi na szyji czy ramieniu - jeśli się w deszczu przypadkiem lornetkę odwróci obiektywami do góry, to neoprenowy kaptur napełni się wodą jak wanna... (6) Osłony obiektywów są połączone ze sobą elastycznymi gumowymi mostkami, żeby było je trudniej zgubić - fajnie - ale ponownie Steiner "zapomniał" dołączyć choćby 20 cm tasiemki, żeby przykładowo za te gumowe mostki osłonę przywiązać do przedniego mostka lornetki. (7) Lornetka nie ma gwintowanego wyjścia na statyw, ale nigdy nawet nie planowałem jej używać na statywie, więc to mi nie przeszkadza. (8) Śruba ostrości jest trochę za bardzo przesunięta w stronę okularów, więc żeby nią zakręcić, trzeba palec wskazujący też odchylić w stronę okularu - wygodniej byłoby, gdyby śruba znalazła się pomiędzy mostkami, jak w niektórych porro albo w Zeissie SF, wówczas palec by sobie na niej cały czas wygodnie spoczywał.

Zalety: Jak dla mnie Discovery 10x44 jest bardzo, bardzo dobrą lornetką. W moim przypadku zapewne jedną z tych "na całe życie". Kiedyś w Łochowie parę godzin naprzemiennie gapiłem się przez Zeissa SF 10x42 i Conquesta HD 10x42, i po nabyciu Discovery mam wrażenie - być może zaszczepione przed zakupem przez opinię kolegi gaudemusa, bezpośrednio porównującego w Łochowie Discovery z Zeissem SF - że ten Steiner rzeczywiście jest optycznie bliższy SF niż Conquestowi. Plusy (bez specjalnej kolejności, być może o czymś zapomniałem): (1) Średnica obiektywów - 44 mm - jest o 2 mm większa od "standardowych" 42 mm to przy praktycznie takich samych rozmiarach lornetki nieco ponad 9% światła więcej więc nawet jeśli Discovery miałby o 9% gorszą transmisję niż Zeiss SF, to subiektywnie będą równie jasne. Powłoki na obiektywach są przeważająco zielonkawe, a w środku tubusów nie dostrzegłem pyłków - jest czysto, czarno i matowo. Okulary mają po 25 mm średnicy. (2) Bardzo dobre odwzorowanie detali ("ostrość") w niemal całym polu widzenia, obwodowe 10%, może 15% jest delikatnie gorsze ale czytelne. (3) Bardzo mała, przynajmniej w moim odczuciu, aberracja chromatyczna - w centrum praktycznie nieistniejąca, na obwodzie pola minimalna, na ogół ciemnofioletowa, nie rzucająca się w oczy, a jestem na nią bardzo wrażliwy. (4) Solidna i względnie lekka budowa - jeśli dobrze pamiętam Zeissy z Łochowa, to od SF Conquest mimo, że tańszy dwukrotnie sprawiał bardziej niezniszczalne wrażenie - i chyba do niego bardziej pod tym względem porównałbym Discovery. (5) Gwiazdy są w zdecydowanej większości pola widzenia punkcikami, zakrzywienia linii prostych są widoczne ale niewielkie, dość daleko od centrum pola i nie przeszkadzają. (6) Jak dla mnie bliska idealnej neutralność kolorystyczna obrazu, jest minimalny kremowy zafarb, ale dostrzegalny w zasadzie tylko przy patrzeniu bezpośrednio na białe chmury w słoneczny dzień. (7) Wygodne poduszeczki silikonowe pod kciuki wbudowane w tubusy (niby drobiazg, ale skoro już są i to tam, gdzie powinny...). (8) Przyjemnie duża głębia ostrości i ostrzenie od ok 2 metrów. (9) Całkiem szybkie ustawianie ostrości - mniej niż jeden pełen obrót śruby jest potrzebny na przejście całego zakresu. (10) Lornetka nie jest lekka, ale bywa, że czasem zasuwam po kilkanaście kilometrów polami i lasami na piechotę i jeszcze nie miałem uczucia, żeby nadmiernie ciążyła - firmowy pasek jest neoprenowy i bardzo wygodny. (11) Bardzo duży zakres regulacji różnicy dioptrii na każdym (!) okularze - w specyfikacji są bodaj +/- 3 D i tyle jest wyskalowane na okularze, w praktyce poza zaznaczoną skalą jest co najmniej drugie tyle. (12) Wciąż przyzwoite pole (ok. 6,3 stopnia wg specyfikacji), nie ma się wrażenia spoglądania w studnię, wręcz przeciwnie, ze względu na ogromny odstęp źrenicy zawsze mam na chwilowoy kłopot ze znalezieniem takiego ustawienia przy oczach, żeby objąć wzrokiem całe pole widzenia.

Podsumowanie: Czy kupiłbym Discovery ponownie? Zapewne tak, ze względu na jakość obrazu i solidną budowę. W czasie, kiedy ją nabywałem, na trochę wyższym niż ówczesna promocyjna cena Discovery pułapie, w okolicy 4000 pln, był Zeiss Conquest HD 10x42 i Nikon Monarch HG 10x42 a trochę drożej, za ok. 4500-4700 pln można było kupić Kowa Genesis 10,5x44. Prawdopodobnie, gdybym wtedy gdzieś znalazł Kowę o 500-700 pln taniej, kupiłbym ją zamiast Discovery, ale na korzyść Steinera ostatecznie przemówiło bodaj ok. 1200 pln różnicy i kilka dobrych opinii, w tym na forum optyczne.pl. Nie żałuję ani złotówki, bo to bardzo dobra lornetka i daje wiele frajdy z obserwacji.