Tokina AT-X PRO SD 14-20 mm f/2 (IF) DX - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Szerokokątne Tokiny zwykle mają sporo problemów z aberracją chromatyczną. Z tym większą ciekawością chcieliśmy sprawdzić, jak radzi sobie z tą wadą model 14–20 mm. Zacznijmy od podłużnej aberracji chromatycznej, której wygląd możemy ocenić na podstawie poniższych ujęć.
Od razu widać, że problemów nie ma prawie wcale. Nawet na maksymalnym otworze względnym zabarwienie obrazów pozaogniskowych jest znikome i trudno uznawać je za jakikolwiek problem.
Zobaczmy teraz, jak wygląda sprawa korygowania poprzecznej aberracji chromatycznej. Jej przebieg w zależności od wartości przysłony, dla poszczególnych ogniskowych, prezentujemy na poniższym wykresie.
W znacznej większości kombinacji przysłon i ogniskowych wada ta utrzymuje się w przedziale 0.10–0.12%, a więc trzyma się poziomu średniego. Największe różnice są na maksymalnym otworze względnym. Na maksymalnej ogniskowej wada dochodzi praktycznie do poziomu małego, a na najszerszym kącie widzenia sięga niespełna 0.14%, a więc granicy poziomu średniego i dużego. Ważne jest jednak to, że wada ta nigdzie nie jest duża, co w przypadku trudnych do skorygowania parametrów można uznać za sukces.
Canon 50D, 14 mm, f/2.0 | Canon 50D, 20 mm, f/2.0 |
Aberracja sferyczna
W przypadku pierwszego zdjęcia z niniejszego rozdziału widzimy, że głębia ostrości, po przejściu z f/2.0 do f/2.8 minimalnie przesunęła się w kierunku fotografującego. Może być to oznaką niewielkiej aberracji sferycznej. Z drugiej strony, jej wpływu nie widać w przypadku krążków uzyskanych przed i za ogniskiem, co oznacza, że wada ta, jeśli nawet występuje, nie może być duża.
Canon 50D, 20 mm, f/2.0, przed | Canon 50D, 20 mm, f/2.0, za |