Dokładne pomiary szumu, które są liczone programem Imatest na zdjęciach tablicy szarości Kodak Q-13, pokazują minimalne różnice pomiędzy 1000D a 450D. Na zdjęciach z tego drugiego, szum okazuje się być nieco mniejszy na wysokich czułościach. Te różnice są jednak w tym przypadku na granicy widoczności dla oka. Inaczej ma się sytuacja z plikami RAW, ale o tym za chwilę.

Teraz bowiem przyjrzyjmy się redukcji szumów przy wysokich ISO. Canon 1000D ma funkcję włączającą ten proces, a ponieważ ilość szumu na zdjęciach jest nieduża, to i proces odszumiania ma niewiele do roboty. Jeśli ktoś nie będzie zamierzał komputerowo ingerować w wykonane zdjęcia, może swobodnie poddać je odszumianiu w aparacie.

1600 ISO
NR Wyłączona
NR Włączona

100 ISO
1000D
450D
D60
200 ISO
1000D
450D
D60
400 ISO
1000D
450D
D60
800 ISO
1000D
450D
D60
1600 ISO
1000D
450D
D60
3200 ISO
D60

Minimalne różnice w ilości szumu na zdjęciach zapisanych jako JPEG, w przypadku wywoływania RAW-ów do 24-bitowego formatu, stają się nieco większe. Przy czułości ISO 800 i 1600 widać już przewagę nowej 12-megapikselowej matrycy 450D. Różnice są jednak małe, co potwierdzają pomiary Imatestem.

Analogiczną przewagę widać na 48-bitowych plikach przekonwertowanych programem dcraw. Małe różnice przy ISO 800, stają się już dostrzegalne przy czułości 1600. Mimo tego nadal mamy do czynienia z bardzo dobrej jakości obrazem. Biorąc pod uwagę skrajnie amatorskie zastosowanie tego modelu można się tylko cieszyć.

Tutaj znów powtarza się sytuacja z poprzedniego rozdziału. RAW-y 1000D wyglądają ostrzej niż te z 450D, które przecież notowały bardzo wysokie wartości MTF50. To, po raz kolejny, potwierdza naszą hipotezę odnośnie poprawiania RAW-ów. Szkoda, że Canon uległ tym trendom... Swoją drogą to wyostrzanie mogło też spowodować wzrost szumu na wysokich czułościach. Porównanie do D60 na czułości 1600 pokazuje przewagę Nikona. Należy sobie jednak przypomnieć, że w tym modelu Nikona producent odszumia RAW-y. Kiedy więc wybieramy lustrzankę z najniższej półki trzeba się zastanawiać, czy lepiej mieć wyostrzone, czy odszumione RAW-y?

Darki

Czas na analizę surowego sygnału z matrycy. Trzyminutowe ekspozycje wykonane bez dopływu światła pokazują nam zachowanie matrycy przy dłuższym naświetlaniu. Zdjęcia RAW, które Canon zapisuje w postaci 12-bitowej, wywołujemy dcraw-em do postaci 48-bitowych TIFF-ów ale bez interpolacji. Aby zobaczyć strukturę sygnału na całej powierzchni matrycy ograniczamy sygnał do przedziału 127-382. Zatem wartości powyżej 382 na zaprezentowanych zdjęciach nie ma i w ich miejscu pojawiają się białe punkty. W tym samym zakresie poziomów pokazujemy histogram, w którym pionowa oś pokazująca ilość zliczeń w pikselu ma zakres od 0 do 100000.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)

Lustrzanki Canona, już tradycyjnie, są wolne w tym przypadku od wad. Sygnał na matrycy jest równomierny i nie widać świecących rogów kadru, które często pojawiają się w amatorskim sprzęcie konkurencji. Histogramy nie budzące zastrzeżeń pokazują średni poziom sygnału w okolicach 255 bez śladów odejmowania jakiejś stałej wartości, jak było to widać w wielu innych aparatach. Jeśli przeskalujemy sobie (podzielimy przez 4) analogiczne wartości dla Canona 450D, to otrzymamy wyniki podobne do tutaj zaprezentowanych. W przypadku modelu o większej liczbie pikseli rozrzut szumu jest jedynie nieco większy.