Nikon D3000 to najprostszy z modeli lustrzanek tego producenta. Niewielkie rozmiary korpusu to cecha charakterystyczna aparatów z tej klasy sprzętowej i D3000 nie stanowi tutaj wyjątku. Ma on niemal te same wymiary co starszy D60 i jest nieco mniejszy od swego bardziej zaawansowanego brata D5000. Również rozmiary rękojeści w D3000 są niewielkie, co odbija się negatywnie na wygodnym ułożeniu dłoni. Uchwyt jest dość niski i osoby o większych dłoniach mogą mieć problem ze zmieszczeniem na nim wszystkich palców. Trzeba jednak przyznać, że jego wyprofilowanie poprawia wygodę użytkowania i w porównaniu z uchwytem w testowanym niedawno A380 wypada jednak lepiej. Rękojeść D3000 została wyłożona gumowym materiałem, jednak jego faktura nie zapewnia dostatecznej przyczepności, a im cięższy obiektyw podepniemy do aparatu, tym mniej pewnie leży w dłoni.

Na obudowie D3000 nie odnajdziemy wielu przycisków, o czym można się było przekonać już w poprzednim rozdziale. Pod tym względem różni się on jedynie nieznacznie od D5000, a wynika to głównie z faktu, że ten ostatni posiada tryb Live View. Mała liczba przycisków to również cecha charakterystyczna tej klasy sprzętowej. W D3000 zmiany parametrów można dokonywać w trybie edycji ekranu informacyjnego. Jest to dość wygodne rozwiązanie, przyspieszające dokonywanie ustawień, jednak nie zapewnia tej samej wygody co bezpośrednie przyciski.

Na plus w kategorii użytkowania można zaliczyć rozbudowane i bogate menu, zapewniające całkiem sporo możliwości ustawień aparatu. Dobrą opinię można również wyrazić na temat wyświetlacza LCD, który mimo iż nie jest uchylny (jeśli komuś na takim zależy musi zainwestować w D5000), daje jasny i wyraźny obraz o dobrej jakości.

Obiektywy

Nikon D3000 nie ma wbudowanego silnika AF. Użytkownicy chcący korzystać z dobrodziejstw automatycznego ustawiania ostrości muszą używać obiektywów Nikkor z oznaczeniami AF-S i AF-I, które posiadają wewnętrzny silnik AF. W przypadku pozostałych obiektywów, między innymi z oznaczeniami AF, po podłączeniu ich do D3000 zmuszeni będziemy ustawiać ostrość ręcznie.

Jeśli chodzi o obiektywy innych producentów, to trzeba pamiętać, że tylko Sigma i Tamron mają w ofercie kompatybilne z D3000 obiektywy z wbudowanymi silnikami AF.

Szybkość

Pod względem szybkości obsługi i działania nie mamy zastrzeżeń do testowanego Nikona. Po włączeniu aparatu, spust migawki reaguje natychmiastowo, a czas jaki upływa do momentu wykonania zdjęcia wynosi około 1 sekundy i związany jest w zasadzie z koniecznością ustawienia ostrości przez autofokus. Poruszanie się po menu odbywa się sprawnie i bez zbędnych opóźnień. To samo można powiedzieć o przeglądaniu zdjęć, które przebiega bardzo płynnie nawet wtedy, kiedy trzymamy wciśnięty jeden z przycisków kierunkowych prawo/lewo. Przejście do pierwszego i drugiego poziomu miniaturek odbywa się natychmiastowo. Na drobne opóźnienie około 2 sekund natrafiamy jedynie, gdy chcemy wyświetlić trzeci poziom miniaturek (w sumie 72 zdjęcia). Przy usuwaniu zdjęć nie zanotowaliśmy opóźnień, a formatowanie karty zajmowało około 2 sekundy.

Zdjęcia seryjne

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SanDisc Extreme III 8.0 GB przy czułości ustawionej na ISO 1600 i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w RAW zajmowały 11 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 3872x2592 4.8 MB. Wykonaliśmy trzy odrębne testy, dla plików JPEG, RAW oraz RAW+JPEG (w tej opcji można zapisywać jedynie JPEG-i w najniższej jakości BASIC). W 30-sekundowym czasie testowym otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• 76 zdjęć JPEG LARGE FINE ze średnią prędkością 2.5 kl./s,
• 28 zdjęć RAW ze średnią prędkością 0.93 kl./s,
• 23 zdjęcia RAW+JPEG LARGE BASIC ze średnią prędkością 0.74 kl./s.

Równą prędkość fotografowania na poziomie deklarowanym przez producenta (3 kl./s) aparat utrzymuje tylko w początkowej fazie testu (przez niecałe 3 sekundy). Potem seria staje się nieco nierówna, a przerwy pomiędzy kolejnymi zdjęciami raz są dłuższe, a raz krótsze. Trzeba jednak przyznać, że różnice są niewielkie.

Jak przedstawiają się wyniki dla surowych zdjęć możemy obejrzeć na kolejnym wykresie.

Z prędkością 3 kl./s aparat wykonał 6 ekspozycji po czym nastąpiło zapełnienie bufora i tryb zdjęć seryjnych znacznie zwolnił. Do końca testu D3000 wykonywał zdjęcia ze średnią prędkością 0.8 kl./s.

Wyniki dla trybu RAW+JPEG (BASIC) pokazuje poniższy wykres.

W tym przypadku również dostajemy serię 6 zdjęć wykonanych z prędkością 3 kl./s. Aparat następnie zwalnia i dalsze fotografowanie odbywa się z prędkością 0.6 kl./s.

Widać wyraźnie, że w przypadku trybu RAW i RAW+JPEG nie możemy liczyć na zbyt wiele. Bufor szybko się zapycha, a prędkość fotografowania znacznie spada. Sytuacja wygląda jednak lepiej dla JPEG-ów. Co prawda aparat nie utrzymał deklarowanej prędkości 3 kl./s przez całe 30 sekund, a seria jest nieco nierówna, jednak generalnie D3000 wypadł nieźle w tym przypadku.

Stabilizacja obrazu

Nikon D3000 nie posiada systemu stabilizacji matrycy. Aparat ten można jednak kupić w zestawie z jednym ze stabilizowanych obiektywów Nikkor AF-S DX 18-55 mm f/3.5-5.6G VR lub Nikkor AF-S DX 18-105 mm f/3.5-5.6 VR ED.

Czyszczenie matrycy

Nikon D3000 posiada system automatycznego czyszczenia matrycy. W menu ustawienia można znaleźć opcje dotyczące jego pracy. Może się on uruchamiać podczas włączania i/lub wyłączania aparatu. Można również w ogóle go wyłączyć. Z funkcji czyszczenia matrycy możemy korzystać także w dowolnie wybranym momencie.

Podczas testowania D3000 wybraliśmy opcję czyszczenia matrycy przy każdym uruchomianiu i wyłączaniu aparatu, a ze względu na fakt, że na zdjęciach nie znaleźliśmy oznak zabrudzenia matrycy można uznać, że system ten działa sprawnie. Gdyby jednak okazało się, że nie można za jego pomocą usunąć wszystkich zabrudzeń, D3000 daje również możliwość ręcznego wyczyszczenia matrycy.

Lampa błyskowa

W Nikonie D3000 zastosowano wbudowaną lampę błyskową działającą w oparciu o pomiar i-TTL. Jej liczba przewodnia wynosi 13 (ISO 100 w trybie M), a czas synchronizacji błysku jest równy 1/200 sekundy. Funkcja kompensacji pozwala na regulację mocy błysku w zakresie od -3 do +1 EV, z krokiem 1/3 EV. Do wyboru mamy kilka trybów pracy lampy błyskowej:

• błysk wypełniający,
• błysk z redukcją efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji + redukcja efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• synchronizacja z tylną kurtyną migawki.

Siłę błysku porównujemy zawsze wykonując zdjęcie przy czułości 100 ISO, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Porównaliśmy D3000 z lampą błyskową Canona 1000D. Zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

D3000 (M)		1000D (M)
D3000 (P)		1000D (P)

Na zaprezentowanych zdjęciach nie widać szczególnych różnic pod względem mocy błysku dla obu aparatów. Można uznać, że lampa w Nikonie D3000 daje błysk o zadowalającej mocy.

Autofokus

W Nikonie D3000 znalazł się ten sam system autofokusu, który został zastosowany w modelu D5000 i jest to jedna z istotniejszych zmian w stosunku do poprzedniego modelu D60. Działa on w oparciu o detekcję fazową TTL i określany jest mianem Nikon Multi-CAM 1000. Do dyspozycji mamy 11 punktów ustawiania ostrości, przy czym centralny jest punktem krzyżowym. Zakres działania autofokusu zawiera się w przedziale od -1 do + 19 EV. Aparat został wyposażony w diodę wspomagającą autofokus o zasięgu od 0.5 do 3 metrów. Do dyspozycji mamy następujące tryby autofokusu:

• AF-A – automatyczny wybór pomiędzy pojedynczym a ciągłym autofokusem,
• AF-S – pojedynczy autofokus,
• AF-C – ciągły autofokus,
• MF – tryb ręcznego ustawiania ostrości.

• pojedynczy punkt – użytkownik może wybrać konkretny punkt w oparciu, o który aparat ustawi ostrość,
• dynamiczny wybór pola – w trybach AF-A i AF-C można wybrać punkt ostrości ręcznie, ale jeśli obiekt opuści wybrany punkt AF, ostrość będzie ustawiana automatycznie w oparciu o sąsiednie punkty ostrości. W trybie AF-S natomiast, aparat ustawia ostrość na wybranym punkcie AF.
• automatyczny wybór pola ostrości,
• śledzenie 3D (11 punktów) - jest to tak naprawdę wersja dynamicznego wyboru pola ostrości z wykorzystaniem wszystkich 11 punktów. W trybie AF-C i AF-A, zmiana kadru już po wciśnięciu do połowy spustu migawki, spowoduje że system śledzenia 3D wybierze nowy punkt ostrości i będzie trzymał ostrość na pierwotnie wybranym obiekcie.

Ze względu na brak wbudowanego silnika AF w korpusie D3000, szybkość i precyzja działania systemu automatycznego ustawiania ostrości uzależniona jest praktycznie od możliwości mechanizmu AF w obiektywie. Podczas testowania D3000 do korpusu mieliśmy podłączony obiektyw Nikkor AF-S 24-70 mm f/2.8G ED i w tym przypadku autofokus działał bardzo sprawnie zarówno pod względem szybkości jak i celności.

Pomiar światła

Pomiar światła w Nikonie D3000 działa w oparciu o 420-pikselowy czujnik RGB i jest to ten sam system, który zastosowano w modelu D5000. Pomiar światła może pracować w następujących trybach:

• matrycowym - 3D Color Matrix II (obiektywy typu G/D),
• matrycowym - Color Matrix II (pozostałe obiektywy z procesorem),
• centralnym ważonym - przypisanie 75% wagi pomiaru do koła o średnicy 8 mm w centrum kadru,
• punktowym - obszar o średnicy 3.5 mm na środku wybranego punktu AF (około 2.5% kadru).

Zakres pomiaru światła w trybie matrycowym lub centralnym wynosi 0-20 EV. W trybie pomiaru punktowego natomiast 2-20 EV (dla F1.4, ISO 100). Kompensacja ekspozycji może odbywać się w szerokim zakresie od -5 do +5 EV ze skokiem 1/3 EV.

Podczas testowania aparatu nie zauważyliśmy szczególnych problemów z pomiarem światła i w znacznej większości przypadków zdjęcia były poprawnie naświetlone. Zdarzało się jednak czasami, że w trybie pomiaru matrycowego i przy kontrastowym oświetleniu aparat wykazywał niewielką tendencję do nieznacznego prześwietlania jasnych partii obrazu.