ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie włączone

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy wycinki zdjęć z Pentaksa Q, Olympusa E-P3, Panasonika GF3 oraz Sony NEX-5N.

ISO 100
V1
NEX-5N
ISO 125
Q
ISO 160
GF3
ISO 200
V1
Q
E-P3
GF3
NEX-5N
ISO 400
V1
Q
E-P3
GF3
NEX-5N
ISO 800
V1
Q
E-P3
GF3
NEX-5N
ISO 1600
V1
Q
E-P3
GF3
NEX-5N
ISO 3200
V1
Q
E-P3
GF3
NEX-5N
ISO 6400
V1
Q
E-P3
GF3
NEX-5N
ISO 12800
E-P3
NEX-5N
ISO 25600
NEX-5N

Wygląda na to, że obawy, jakoby mała matryca w bezlusterkowcach Nikona miała się słabo spisywać, okazały się przesadzone. Na zdjęciach RAW z tego aparatu szum pojawia się już od ISO 200–400, ale na szczęście rośnie wolno i ma on drobnoziarnistą strukturę, dzięki czemu na najwyższych czułościach obraz nie traci nadmiernie szczegółów.

W porównaniu do Pentaksa Q, Nikon V1 wypada od niego dużo lepiej. Natomiast do ISO 800–1600 poziom szumu na zdjęciach z V1 jest zbliżony do wyników Olympusa, Panasonika i Sony. Z pomiarów wynika, że na czułościach ISO 3200 i 6400 jest on w Nikonie nawet mniejszy niż u konkurencji. Różnice te są jednak małe i wizualnie trudno dostrzegalne przy ogólnie wysokim poziomie szumu na tych czułościach.

Nikonowi należy się więc tutaj pochwała za dobre zachowanie i za umiar w ilości pikseli. W czasach gdy w malutkich matrycach kompaktów producenci pakują 16 milionów pikseli, zastosowanie 10 milionów w matrycy formatu CX należy uznać za bardzo rozsądny ruch.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Niestety czas Bulb w Nikonie V1 ograniczony jest do 2 minut. Po tym czasie ekspozycja jest przerywana i zdjęcie zostaje zapisane na kartę. To ograniczenie nie pozwala nam na miarodajne porównanie z innymi aparatami, ale dla porządku przedstawiamy standardową analizę dla 2-minutowych zdjęć.

Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Pliki RAW natomiast, wywoływane są programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku V1 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres posiada również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą milion zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400

Podobnie jak w przypadku lustrzanek tego producenta, tak i tutaj analiza darków Nikona V1 wskazuje na programową ingerencję w RAW-y poprzez odejmowanie stałego sygnału (tzw. biasa). Histogramy mają kształt połówki dzwonu, a ich maksimum jest praktycznie w zerze. Jest to zachowanie które sugeruje, że przed zapisem zdjęcia sygnał jest redukowany. Ponadto, po skończeniu ekspozycji, na ekranie LCD przez chwilę wyświetla się komunikat mówiący o przetwarzaniu obrazu. Istnieje więc prawdopodobieństwo, że mimo wyłączonej redukcji przy długich ekspozycjach, Nikon V1 i tak odszumia. Ten ewentualny proces w żaden sposób nie zakłóca jednak ciągłości pracy aparatu i od razu po zakończeniu ekspozycji, można dalej robić zdjęcia.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400