Standardowe parametry modyfikujące wygląd zdjęć JPEG znajdziemy pod opcją „Styl obrazów”, czyli tak jak w innych lustrzankach systemu EOS. Do wyboru mamy następujące style: Auto, Standard, Portret, Krajobraz, Neutralny, Dokładny, Monochromatyczny i Własny 1, 2, 3. Każdy z nich poza monochromatycznym może być regulowany w 8-stopniowej skali pod względem: ostrości, kontrastu, nasycenia i tonacji. W przypadku stylu monochromatycznego natomiast, mamy następujące parametry: ostrość, kontrast, efekt filtru (brak, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz efekt tonalny (brak, sepia, niebieski, purpurowy, zielony).

Podczas fotografowania z wykorzystaniem trybu Live View istnieje możliwość wyboru proporcji obrazu zapisywanych zdjęć JPEG. Do wyboru mamy cztery ustawienia: 3:2, 4:3, 16:9, oraz 1:1. Warto zwrócić uwagę, że opcja ta nie jest dostępna podczas fotografowania z wykorzystaniem wizjera, podczas której JPEG-i zapisywane są zawsze z proporcją obrazu 3:2.

W Canonie 5D Mark III znalazły się dwie dodatkowe funkcje dotyczące plików JPEG: tryb HDR oraz wielokrotna ekspozycja. Są to na tyle ciekawe rozwiązania, że postanowiliśmy je opisać pokrótce.

Tryb HDR

Tryb HDR posiada sporo opcji, umożliwiających całkiem rozsądną kontrolę nad efektem końcowym. Najważniejszym parametrem w przypadku HDR-ów jest różnica ekspozycji pomiędzy kolejnymi zdjęciami. Aparat w tym trybie wykonuje trzy zdjęcia, a różnica w naświetleniu pomiędzy nimi może być kontrolowana automatycznie lub ręcznie przez fotografa. W przypadku ręcznej kontroli użytkownik ma do wyboru trzy warianty: ±1 EV, ±2 EV, ±3 EV. Do dyspozycji mamy także opcję „Efekt”, która odpowiedzialna jest za modyfikację dodatkowych parametrów obrazu w celu uzyskania różnych efektów końcowych. Do wyboru mamy następujące możliwości:

• Naturalny,
• Art. standard,
• Art. żywy,
• Art. olejny,
• Art. uwypuklony.

Bardzo użyteczną opcją w trybie HDR jest możliwość zapisywania również oryginalnych zdjęć (w formacie jaki został wcześniej ustawiony w aparacie). Dzięki temu, jeśli na przykład uznamy, że efekt obróbki HDR w aparacie jest nie do końca taki jakiego byśmy oczekiwali, możemy wykorzystać zachowane oryginały i dokonać ponownej obróbki na komputerze, korzystając z ulubionego programu i dobierając parametry według własnego uznania.

W poniższej tabelce prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane w trybie HDR. Dla opcji Naturalny pokazujemy zdjęcia dla poszczególnych ustawień różnicy ekspozycji (w trybie AUTO aparat dobrał maksymalną różnicę), natomiast dla opcji artystycznych prezentujemy zdjęcia wykonane przy różnicy ±3 EV. Więcej zdjęć wykonanych w trybie HDR znaleźć można w galerii w ostatnim rozdziale testu.

HDR off

HDR ±1 EV (Naturalny)

HDR ±2 EV (Naturalny)

HDR ±3 EV (Naturalny)

HDR AUTO (±3 EV) (Naturalny)

HDR ±3 EV (Artystyczny standard)

HDR ±3 EV (Artystyczny żywy)

HDR ±3 EV (Artystyczny olejny)

HDR ±3 EV (Artystyczny uwypuklony)

Wielokrotna ekspozycja

Tryb ten umożliwia wykonanie do 9 zdjęć, które następnie zostają połączone w jedno. Zdjęcia można wykonywać w trybie pojedynczym, w którym mamy większą kontrolę nad kolejno wykonywanymi zdjęciami i na bieżąco możemy podglądać tworzony obraz. Mamy również możliwość usuwania ostatnio wykonanego zdjęcia. Fotografując z wykorzystaniem podglądu na żywo, na ekranie widzimy efekt powstającego obrazu w postaci półprzezroczystej nakładki na aktualny kadr. W tym trybie mamy także możliwość zachowywania oryginałów wszystkich wykonanych zdjęć. Wielokrotna ekspozycja w trybie seryjnym jest przeznaczona głównie do fotografowania poruszających się obiektów. W trybie tym jednak, podczas fotografowania nie mamy podglądu menu, podglądu kadru w trybie LV, możliwości kontrolnego wyświetlania ani odtwarzania obrazu i usuwania ostatniego zdjęcia. W tym trybie zapisywany zostaje wyłącznie efekt końcowy.

W opcjach wielokrotnej ekspozycji znajdziemy również pozycję określaną jako „sterowanie ekspozycją wielokrotną”, określającą sposoby łączenia wykonywanych zdjęć: Obejmuje ona następujące ustawienia.

• addytywne – proste sumowanie kolejno wykonywanych zdjęć (w zależności od liczby zdjęć sugerowane jest ustawienie odpowiedniej negatywnej kompensacji ekspozycji),
• średnie – podczas wykonywania wielokrotnej ekspozycji tej samej sceny ekspozycja tła obiektu będzie kontrolowana w celu otrzymania standardowej ekspozycji,
• jasne/ciemne – jasne lub ciemne części obrazu zostaną zachowane na zdjęciu.

Podobnie jak w trybie HDR możemy zdecydować czy wielokrotna ekspozycja ma być aktywna przez cały czas aż do momentu jej wyłączenia, czy jedynie dla pojedynczego użycia.

Trzeba przyznać, że sposoby łączenia kolejnych ekspozycji są opisane w instrukcji w nie do końca jasny sposób. Sporo też zależy, co i w jakich warunkach fotografujemy. Nie mieliśmy niestety dość czasu aby więcej poeksperymentować z tym trybem i różnymi jego ustawieniami, dlatego trudno jednoznacznie jest ocenić jego realne możliwości. Wydaje się jednak, że w odpowiednich warunkach można go całkiem kreatywnie wykorzystać. Kilka zdjęć wykonanych podczas testu prezentujemy w tabelce poniżej.

Ster. eksp. wielok.: Addytywne

Ster. eksp. wielok.: Addytywne

Ster. eksp. wielok.: Jasne

Ster. eksp. wielok.: Ciemne

Ster. eksp. wielok.: Średnie

W Canonie 5D Mark III mamy natywny zakres czułości od ISO 100 do 25600 z krokiem 1 lub 1/3 EV. Istnieje również możliwość rozszerzenia zakresu o czułości programowe ISO 50, 51200 i 102400. Poniżej przedstawiamy porównanie jakości zdjęć JPEG z Canona 5D Mark III, jego poprzednika i Nikona D3x.

ISO 50
5D MkIII
5D MkII
D3x
ISO 100
5D MkIII
5D MkII
D3x
ISO 200
5D MkIII
5D MkII
D3x
ISO 400
5D MkIII
5D MkII
D3x
ISO 800
5D MkIII
5D MkII
D3x
ISO 1600
5D MkIII
5D MkII
D3x
ISO 3200
5D MkIII
5D MkII
D3x
ISO 6400
5D MkIII
5D MkII
D3x
ISO 12800
5D MkIII
5D MkII
ISO 25600
5D MkIII
5D MkII
ISO 51200
5D MkIII
ISO 102400
5D MkIII

Trzeba przyznać, że w całkiem szerokim zakresie czułości przedstawione w porównaniu aparaty prezentują podobną jakość obrazu w formacie JPEG. Pewne różnice daje się zauważyć dopiero przy ISO 1600, aczkolwiek są one raczej minimalne. Przy ISO 6400, które stanowi górną granicę zakresu w przypadku D3x widać dość wyraźnie, że najwyższy szum obserwujemy właśnie dla lustrzanki Nikona. Dla tej czułości można również zauważyć, że pod tym względem nowy 5D ma nieznaczną przewagę nad swoim poprzednikiem. Warto przypomnieć, że jest to najwyższa natywna czułość w 5D Mark II. Dalsze zwiększanie czułości powoduje dość wyraźny spadek jakości obrazu w przypadku starszego 5D, ale trudno się temu dziwić skoro są to czułości programowe. Nic zatem dziwnego, że nowy 5D wypada w tej sytuacji najlepiej. Warto również zauważyć, że w jego przypadku używanie wysokich czułości programowych ISO 51200 i 102400 także wiąże się z wyraźnym pogorszenie jakości obrazu.

Wyostrzanie

W Canonie 5D Mark III mamy do dyspozycji tradycyjną 8-stopniową skalę skalę wyostrzania (od 0 do 7). Poniżej prezentujemy wycinki zdjęć naszej scenki zapisanych jako JPEG-i z najniższym stopniem wyostrzania oraz na poziomie 3 i 7. Zdjęcia wykonane zostały na czułości ISO 100.

Canon 5D Mark III, ISO 100
wyostrzenie 0
wyostrzenie 3
wyostrzenie 7

Trzeba przyznać, że przy najwyższym stopniu wyostrzania obraz wygląda nienaturalnie. Naszym zdaniem, całkiem dobry efekt otrzymujemy w okolicy 3 stopnia i raczej odradzamy stosowanie wyższych ustawień.