W testowanym aparacie jednym z trybów wyzwalania migawki jest wstępne podnoszenie lustra. Pierwsze wciśnięcie spustu powoduje podniesienie lustra i dopiero kolejne wyzwala migawkę. Jest to bardzo wygodne rozwiązanie, pozwalające wyeliminować drgania aparatu spowodowane pracą lustra i jest przez nas wykorzystywane między innymi podczas testowania rozdzielczości.

Rozdzielczość układu jako całości

Używając zdjęć w formacie JPEG, z wyostrzaniem ustawionym na najniższą możliwą wartość, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50), obliczając ją w programie Imatest. Wartości zostały wyrażone w liniach na wysokość obrazu. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED przy ogniskowej ustawionej na 24 mm.

Wyniki D800E w tej kategorii są wysokie - maksymalny zaobserwowany rezultat był bliski 2400 LWPH. Przypomnijmy, że "bliźniaczy" model D800 zanotował ok. 2150 LWPH, a Canon 5D Mark III - ok. 2050 LWPH. Oczywiście nie można zapomnieć, że analiza zdjęć JPEG nie jest w pełni miarodajna, ze względu na różny poziom wyostrzania jaki zastosował producent przy minimalnym ustawieniu tego parametru. Spójrzmy jeszcze na wykresy wygenerowane w programie Imatest:

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Test przeprowadziliśmy na obiektywie Nikkor AF-S 24–70 mm f/2.8G ED (ustawionym na ogniskową 24 mm), a otrzymane wyniki przedstawione zostały na poniższym wykresie.

Pozbawienie matrycy funkcji filtra antyaliasingowego dało rezultat w postaci rozdzielczości wyższej o ok. 27% (przy f/4.0) niż w modelu D800. Biorąc także pod uwagę fakt, iż sensor D800/D800E posiada aż 36 milionów pikseli, przewaga D800E nad innymi lustrzankami pełnoklatkowymi w tej kategorii jest bardzo wyraźna. Warto również zauważyć, że zwiększanie wartości przysłony powoduje osłabienie korzyści płynących z braku filtra AA. Przykładowo, przy f/16 wyniki rozdzielczości dla D800E i D800 wyniosły odpowiednio 39.8 oraz 36.5 lpmm (różnica jest równa ok. 9%). Winną tego stanu rzeczy jest oczywiście dyfrakcja.

Wynik wyrażony w lpmm pozwala nam w prosty sposób porównać osiągi Nikona D800E do Fujifilm FinePix X-Pro1, którego matryca formatu APS-C także została pozbawiona filtra AA. Nikon D800E w trybie DX oferuje nam rozdzielczość 15.4 MPix, co oznacza, że sensory obydwu aparatów cechują się podobną gęstością liniową pikseli. W przypadku X-Pro1 zanotowaliśmy ok. 68 lpmm, a zatem rezultaty tych dwóch modeli są porównywalne.

Podobnie jak w przypadku JPEG-ów, w plikach RAW także nie dostrzegamy śladów wyostrzania. Wartości odpowiedzi w częstotliwości Nyquista są nieco większe niż w X-Pro1 i są charakterystyczne dla matryc pozbawionych filtra antyaliasingowego.

Niestety, usunięcie filtra AA wiąże się z pewnymi konsekwencjami. Wzrost rozdzielczości matrycy okupiony jest ryzykiem powstawania efektu mory. Poniżej przedstawiamy fragment tablicy testowej do pomiaru rozdzielczości, który ilustruje wspomniane zjawisko.

Jak widać, problem jest obecny i przed zakupem D800E musimy to brać pod uwagę. Rzecz jasna, producent tego faktu nie ukrywa, a nawet dołącza do każdego sprzedawanego egzemplarza aparatu program Capture NX, wyposażony w narzędzie do redukcji efektu mory. To jest to o czym wspominaliśmy na wstępie, kto nie chce artefaktów, kupi D800. Jeśli komuś artefakty nie przeszkadzają, zainteresuje się D800E, a w zamian uzyska wyższą rozdzielczość wynikowych zdjęć.