Canon EF 135 mm f/2L USM - test obiektywu
8. Winietowanie
Na maksymalnym otworze względnym spadek jasności w rogach kadru wynosi 22% (−0.72 EV), a więc jest umiarkowany. Zastosowanie wartości przysłony f/2.8 powoduje, że problem znika praktycznie całkowicie, bo winietowanie schodzi do niezauważalnego w praktyce poziomu 7% (−0.22 EV).
Trochę schodów pojawia się, gdy zaczniemy pracować na pełnej klatce. Widać to doskonale na poniższych miniaturkach.
Zastosowanie maksymalnego otworu względnego powoduje, że musimy pogodzić się z winietowaniem na poziomie aż 49% (−1.97 EV). Na szczęście przymykanie przysłony pomaga tutaj w sposób znaczący. Na f/2.8 spadek jasności w rogach kadru wynosi 26% (−0.88 EV), a na f/4.0 zmniejsza się do 15% (−0.48 EV). Winietowanie znika całkowicie dopiero dla przysłony f/5.6, gdzie sięga poziomu 7% (−0.20 EV).
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.