Sigma 19 mm f/2.8 EX DN - test obiektywu
8. Winietowanie
Na maksymalnym otworze względnym winietowanie jest wyraźne, choć nie jakoś wyjątkowo duże, bo wynosi 28% (−0.94 EV). Szczerze powiedziawszy, patrząc na malutkie soczewki Sigmy, spodziewałem się, że będzie większe. Zauważalnym problemem jest za to mały wpływ przymykania przysłony na tę wadę. Dla f/4.0 winietowanie sięga wartości 21% (−0.69 EV), a dla f/5.6 wynosi 15% (−0.48 EV). Dalsze przymykanie nie ma mierzalnego wpływu na wielkość tej wady.
Rzućmy teraz okiem jak winietowanie wygląda na matrycy APS-C.
Wzrost tej wady w stosunku do mniejszej matrycy Mikro 4/3 jest ewidentny. Na maksymalnym otworze względnym spadek jasności w rogach kadru wynosi aż 41% (−1.51 EV). Po przymknięciu obiektywu do f/4.0 wada ta wciąż jest spora i wynosi 37% (−1.32 EV). Zastosowanie przysłony f/5.6 powoduje jej spadek do wartości 29% (−1.00 EV). Winietowanie jest widoczne nawet dla przysłon f/8 i f/11, gdzie sięga wartości 24% (−0.81 EV).
 |
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.