G1X Mark II dobrze leży w jednej ręce. Niewielkie zaznaczenie przedniego uchwytu nie zapewnia komfortu, a naturalnym odruchem jest podparcie lewą dłonią stosunkowo ciężkiego obiektywu. Spust migawki pracuje standardowo – by wykonać zdjęcie, trzeba mocniej go docisnąć, a opór dwustopniowej pracy jest dobrze wyczuwalny. Zapewne zdając sobie sprawę z opisanej powyżej niedogodności, producent oferuje opcjonalny grip GR-DC1A, który możemy przymocować w miejsce standardowego.

Wszystkie przyciski i pierścienie pracują z należytym oporem. Jedynie niewielki klawisz odtwarzania można posądzać o problematyczność obsługi, ale okazuje się, że przez niewielki skok stosunkowo prosto jest uruchomić funkcję odtwarzania. Często jednak w wyniku przypadku wciskaliśmy przycisk skrótu WiFi – w naszym odczuciu jego położenie jest dość niefortunne. Na plus zaliczyć należy rozróżnienie pierścieni na obiektywie nie tylko pod względem ich szerokości, ale także faktury ich powierzchni. Okazuje się, że po nabyciu pewnej wprawy bez problemu je rozróżnialiśmy dotykiem, patrząc jednocześnie przez wizjer.

----- R E K L A M A -----

By obsługa aparatu była bezproblemowa, producent wyposażył go w pierścień sterowniczy, ale przede wszystkim w podwójny pierścień na obiektywie. Pierwszy z nich pracuje płynnie, podczas gry drugi – skokowo. Tym samym, jak łatwo można się domyśleć, funkcją pierwszego jest nastawa ostrości w trybie MF, zaś drugi służy do zmian głównych parametrów pracy aparatu, czyli przysłony w trybie Av, czasu w trybach M i Tv, a także wyboru programów w trybach tematycznym, filtrów cyfrowych oraz kreatywnym.

Domyślnie w trybie M zmianę parametrów przysłony i migawki dokonujemy tylko pierścieniem na obiektywie, nie możemy dodatkowo użyć pierścienia na wybieraku. Wciskając klawisz kierunkowy GÓRA, zmieniamy aktualnie ustawiany parametr (przysłona lub czas). By wykorzystać potencjał trzech pierścieni: dwóch na obiektywie oraz na wybieraku czterokierunkowym, należy w konfiguracji aparatu zdefiniować ich funkcję w zależności od głównego trybu pracy aparatu. Zmienić możemy także funkcję klawiszy nagrywania i skrótu. Gorąco polecamy personalizację aparatu, gdyż po takiej korekcie nastaw aparat mocno zyskuje na ergonomii.

W tym miejscu musimy się odnieść do jednej zmiany wobec poprzednika – rezygnacji z przedniej rolki sterowniczej. Oczywiście rolka ta została zastąpiona w opisywanej konstrukcji drugim pierścieniem na obiektywie. Czy zatem ów podwójny pierścień jest lepszym rozwiązaniem? Trudno jednoznacznie orzec. Musimy jednak przyznać, że dla wygodnej pracy – szczególnie przy korzystaniu z wizjera elektronicznego – lepiej byłoby operować palcem środkowym niźli kciukiem. Kwestia ta jest jednak na tyle skomplikowana, że trudno o obiektywizm w tej materii.

Wspominane powyżej modyfikacje funkcji pierścieni mają ograniczone możliwości. Na przykład przedni pierścień na obiektywie, w zależności od trybu pracy może pełnić funkcję nastawy wartości przysłony, czasu migawki lub korekty ekspozycji (za wyjątkiem trybu M), co przy jego płynnej pracy nie jest zbyt wygodne. Z drugiej strony inne pierścienie, które charakteryzują się pracą skokową, mogą służyć do nastaw innych parametrów, takich jak ISO, proporcje obrazu, korekty balansu bieli, korekty cieni i DR oraz pozycji zoomu obiektywu. Ta ostania opcja jest o tyle ciekawa, że umożliwia nam skokową zmianę ogniskowej o pozycjach ustalonych na: 24, 28, 35, 50, 85, 100 i 120 mm.

Canon G1X Mark II umożliwia wykorzystanie zewnętrznych wężyków spustowych. To duże udogodnienie dla użytkowników wykonujących zdjęcia na długich czasach migawki, które to mogą dochodzić nawet do 60 s. Innym rozwiązaniem jest możliwość użycia samowyzwalacza. W tym wypadku mamy standardowe okresy 10 oraz 2 s, ale także tryb specjalny, w którym możemy zdefiniować liczbę zdjęć (maksimum 10) oraz czasokres między nimi (maksimum 30 s).

Podczas pracy studyjnej nie tylko możemy podłączyć zewnętrzne zasilanie, ale i wyzwolić zewnętrzne lampy błyskowe za pomocą wbudowanej lampy pracującej w trybie manualnym, korzystając z fotocel. Niestety, aparat nie oferuje funkcji wyłączania symulacji ekspozycji na wyświetlaczu LCD. Istnieje jednak metoda na obejście tego problemu. Otóż użycie w trybie M lampy błyskowej (wbudowanej czy zewnętrznej) spowoduje, że obraz na wyświetlaczu nie będzie odwzorowywał efektu nastaw czasu, przysłony i czułości.

Podobnie jak aparaty Fuji, model G1X Mark II posiada funkcję korekty dynamiki. Dostępne nastawy to auto, 200 oraz 400%. Użycie jej powoduje ograniczenie dostępnego zakresu ISO do 200 (dla trybu 200%) lub 400 (dla trybu 400%). Aparat wykona zdjęcie przy podniesionej czułości, którą później kompensuje, odpowiednio redukując jasność finalnego obrazu. W efekcie lepiej odwzorowane będą jasne partie obrazu. W praktyce jednak trudno dostrzec efekty tego zabiegu.

Zdalnie wyzwalać migawkę można nie tylko za pomocą wężyka spustowego. Aparat wyzwoli ją także przy wykryciu w kadrze nowej twarzy (w domyśle: operatora aparatu), mrugnięcia lub uśmiechu.

Tryby pracy

Na kole trybów pracy aparatu znajdziemy następujące opcje:

• Automatyczny,
• Hybrydowy automatyczny (tworzy przegląd filmowy),
• P – tryb półautomatyczny,
• Tv – tryb preselekcji migawki,
• Av – tryb preselekcji przysłony,
• M – tryb manualny,
• C1-C2 – przywołanie konfiguracji z pamięci,
• Film – automatyczny tryb wideo,
• Tryb filtrów kreatywnych,
• SCN – tryby tematyczne,
• Zdjęcia twórcze.

Menu

G1X Mark II posiada menu, które zorganizowano w sposób typowy dla kompaktów firmy Canon; jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na kilka grup ułożonych w formie poziomych zakładek, a żeby dotrzeć do konkretnej opcji, musimy przewijać ekran tak długo, aż natrafimy na poszukiwany element. Niestety, by zmienić zakładkę, musimy też mozolnie przewijać do początku lub końca listy – brakuje możliwości natychmiastowego przejścia. Należy jednak uznać, że nie jest to duże ograniczenie, skoro de facto aparat posiada tylko jedną zakładkę z opcjami np. fotografowania.

Poszczególne grupy menu to:

• menu fotografowania
  • ramka AF,
  • powiększenie cyfrowe,
  • zoom punktu AF,
  • servo AF,
  • ciągły AF,
  • dotykowa migawka,
  • wspomaganie AF,
  • AF+MF,
  • lupa ostrości,
  • bezpieczny MF,
  • nastawy wyróżniania MF,
  • sterowanie lampą,
  • automatyczne ustawianie ISO,
  • High ISO NR,
  • punkt pomiaru,
  • usuwanie wiatru,
  • podgląd po zrobieniu zdjęcia,
  • wykrywanie mrugnięcia,
  • tryby wyświetlania,
  • nocny wyświetlacz (przyciemnienie wyświetlacza),
  • układ menu FUNC,
  • odwróć obraz (ekran LCD po mocnym odchyleniu),
  • ustawienie stabilizacji,
  • stempel daty,
  • ustawienia identyfikacji twarzy,
  • przypisywanie funkcji,
  • pamięć nastaw,

• menu nastaw ogólnych
  • wyciszenie,
  • głośność,
  • opcje dźwięku,
  • wskazówki,
  • data/godzina,
  • strefa czasowa,
  • cofaj obiektyw,
  • tryb eco,
  • oszczędzanie energii,
  • jasność LCD,
  • obraz startowy,
  • formatowanie,
  • numery plików,
  • utwórz folder,
  • jednostki miary,
  • poziom elektroniczny,
  • standard TV,
  • kontrola HDMI,
  • sterowanie dotykiem,
  • poziom czułości dotyku,
  • ustawienie Wi-Fi,
  • przycisk łączenia z urządzeniami przenośnymi,
  • informacja o prawach autorskich,
  • wyświetl logo certyfikatu,
  • wybór języka,
  • nastawy domyślne,

• menu wyświetlania
  • wyświetl/odtwórz przegląd filmowy,
  • inteligentne wybieranie,
  • pokaz przeźroczy,
  • usuń,
  • ochrona,
  • obracanie,
  • ulubione,
  • opcje fotoksiążki,
  • korekta kontrastu,
  • korekta czerwonych oczu,
  • kadrowanie,
  • zmień wielkość,
  • moje kolory,
  • informacja o identyfikacji twarzy,
  • efekt przejścia,
  • efekt miniatur,
  • przewijanie (wyświetlanie zdjęcia przed i po aktualnym zdjęciu),
  • grupa obrazów,
  • auto-obracanie,
  • kontynuuj wyświetlanie,
  • ustaw dotknięcia,
  • zaprogramuj przycisk S,

• menu drukowania
  • drukuj,
  • wybierz obrazy/kopie,
  • wybierz zakres,
  • wybierz wszystkie,
  • skasuj cały wybór,
  • opcje drukowania.

Jak widać, aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które mamy wpływ. Praktyka pokazuje jednak, że przydaje się możliwość definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi funkcjami, co zaoszczędziłoby czasu na ich poszukiwanie. W tym celu konstruktorzy przygotowali opcję „Moje Menu” oraz personalizację przycisków skrótu i filmowania.

Przypisać im możemy jedną z następujących funkcji:

• bez funkcji,
• korekta DR,
• korekta cieni,
• balans bieli,
• balans bieli wg wzorca 1,
• balans bieli wg wzorca 2,
• moje kolory,
• tryb migawki,
• samowyzwalacz,
• ramka AF,
• pomiar światła,
• filtr szary,
• proporcje obrazu,
• wybierz RAW lub JPEG,
• servo AF,
• dotykowa migawka,
• wyróżnianie,
• blokowanie AF,
• blokowanie AE,
• cyfrowy telekonwerter,
• tryb eco,
• wyłączenie monitora.

Wspomniane wcześniej „Moje Menu” pozwala na zapisanie jedynie 5 elementów z następującej listy:

• ramka AF,
• powiększenie cyfrowe,
• zoom punktu AF,
• servo AF,
• ciągły AF,
• dotykowa migawka,
• spomaganie AF,
• AF+MF,
• lupa ostrości,
• bezpieczny MF,
• nastawy wyróżniania MF,
• sterowanie lampą,
• automatyka nastawy ISO,
• High ISO NR,
• korekta lamp rtęciowych,
• punkt pomiaru,
• bezpiecznik,
• usuwanie wiatru,
• podgląd po zrobieniu zdjęcia,
• wykrywanie mrugania,
• tryby wyświetlania,
• nocny wyświetlacz,
• układ menu Func,
• odwróć obraz,
• tryby wyświetlania,
• stabilizacja,
• ustawienie stabilizacji,
• stempel daty,
• tryb przeglądu,
• zapis zdjęcia,
• uwydatnienie gwiazd,
• ustawienie filmu poklatkowego gwiazd,
• ustawienie identyfikacji twarzy,
• przypisywanie funkcji,
• pamięć nastaw.

By mieć szybki dostęp do tego menu, aparat umożliwia taką zmianę działania klawisza MENU, by jego wciśnięcie nie otwierało menu głównego, tylko własne, spersonalizowane.

Kolejnym poręcznym narzędziem jest menu FUNC, które aktywować możemy po przyciśnięciu środkowego klawisza wybieraka czterokierunkowego (oznaczonego FUNC./SET). Po uaktywnieniu menu w postaci wąskich pasków zajmuje część ekranu po stronie lewej (gdzie w formie ikonek wyświetlane są dostępne dla danego trybu fotografowania parametry) i dolnej (gdzie wyświetlane są wartości możliwe do ustawienia). Poruszanie po tym menu jest realizowane za pomocą wybieraka czterokierunkowego:

• góra/dół – wybór elementu do zmiany,
• lewo/prawo – wybór wartości elementu.

Kolejne przyciśnięcie przycisku FUNC./SET powoduje wyłączenie menu i powrót do wybranego trybu fotografowania. Musimy o tym pamiętać, gdy przypadkowo wywołamy to menu zamiast głównego.

Zawartość i układ menu podręcznego można personalizować.

Możliwości konfiguracji nie można aparatowi odmówić. Poza wspomnianymi menu podręcznym oraz własnym, w konfiguracji aparatu odnajdziemy opcje odpowiedzialne za programowanie funkcji pierścieni oraz przycisków. Poniżej przedstawiamy kilka ekranów pokazujących elastyczność opisywanego modelu.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania informacji dostępnych na wyświetlaczu zgodnie z konfiguracją, jakie informacje mają się pojawiać na dwóch ekranach. Z dodatkowych elementów wyświetlanych na ekranach mamy możliwość aktywacji elektronicznej poziomicy i histogramu.

W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na 3 sposoby. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy również wersję z podstawowymi informacjami, tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramem oraz ekran z pełnymi histogramami RGBY.

W wypadku filmów, za wyjątkiem ekranu kontroli ostrości, dostępne mamy te same widoki i podsumowania. Uruchomimy także odtwarzanie filmu, podczas którego możemy aktywować dodatkowy panel (wciskając klawisz OK). Wykorzystamy go do włączenia pauzy, przewijania do przodu i tyłu oraz edycji filmu. Wybranie edycji spowoduje pojawienie się kolejnego panelu, gdzie znajdziemy opcję wyodrębnienia fragmentu filmu i zapisania go jako nowego klipu lub zastąpienia nim oryginalnego.

Podczas przeglądania zdjęć możliwa jest ich edycja. Dostępne opcje to:

• zmiana wielkości,
• kadrowanie,
• dostosowanie kolorów,
• korekcja kontrastu,
• korekcja czerwonych oczu.

W wypadku filmów możliwe jest nie tylko odtwarzanie, ale i przewijanie do przodu i tyłu, przeskakiwanie o jedną klatkę, kasowanie i skracanie klipu poprzez usunięcie fragmentu z początku i końca filmu. Co ciekawe, bez problemu uruchomimy funkcję np. kadrowania, z tym że nie będziemy mogli jej użyć.

Oczywiście aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 3×2, 4×3, 7×6 oraz 10×10.

Dostępny jest też tryb filtrowania zdjęć według kategorii:

• ulubione,
• z określonego dnia,
• konkretnej osoby (wykryta twarz),
• z określonej kategorii (obrazy lub filmy),
• z użytym wyzwalaniam migawki uśmiechem.

Wszystkie fotografie (niefiltrowane) możemy obejrzeć korzystając z pokazu slajdów. Mamy do dyspozycji ustawienie czasu wyświetlania pojedynczego zdjęcia i sposobu przejścia między kolejnymi.

Opisywany aparat udostępnia funkcję automatycznego wyszukiwania podobnych zdjęć (funkcja inteligentne wybieranie) – wymogiem jest posiadanie minimum 50 zdjęć na karcie pamięci. Do każdej prezentowanej fotografii aparat dopasuje i pokaże wokół („przyklei” do boków) 4 propozycje podobnych zdjęć. Przy pomocy wybieraka czterokierunkowego przejdziemy z głównego zdjęcia do wskazanego, a aparat po raz kolejny zasugeruje dopasowania do wybranej fotografii.

Szybkość

Aparat nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy – zarówno podczas obsługi menu, jak i przeglądania zdjęć. Czas pracy mechanizmu zoomu przy zmianie ogniskowych pomiędzy krańcowymi wielkościami też nie odstaje od tego, czego się spodziewaliśmy (około 1 s).

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia (z AF)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia (bez AF)	Czas między 2 zdjęciami (z AF)	Czas między 2 zdjęciami (bez AF)
1.86s	0.46 s	0.33 s	1.28 s	1.19 s

Zdjęcia seryjne

Aparat posiada 2 tryby zdjęć seryjnych:

• seria zdjęć (ostrość i ekspozycja zablokowane dla pierwszej klatki),
• seria zdjęć z AF.

Innymi trybami wyzwalania migawki aparatu są:

• sekwencja ostrości (dla trybu MF) – aparat wykonuje 3 zdjęcia: pierwsze z ogniskową ustawioną ręcznie, a kolejne po przesunięciu ostrości na dalszą i bliższą pozycję wobec pierwszego zdjęcia,
• samowyzwalacz o opóźnieniu 2 i 10 s oraz tryb programowany, dający możliwość zdefiniowania opóźnienia (0–30 s) i liczby zdjęć (1–10).

Ze zdjęć seryjnych skorzystamy, jeśli aparat będzie ustawiony w trybach P, Tv, Av, M i C.

Pomiary wykonaliśmy, używając karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95 MB/s. Aparat rejestruje pliki RAW o wielkości 19 MB oraz JPEG (najlepsza jakość i największy rozmiar) o wielkości 4 MB. Zdjęcia testowe wykonujemy przy ustawionych parametrach ekspozycji ISO 1600 i 1/1000 s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

W tabelce przedstawiamy podsumowanie wykresów.

Tryb/Format	Całkowita liczba zdjęć	Ilość zbuforowanych klatek	Szybkość przed zapełnieniem bufora	Szybkość po zapełnieniu bufora
Priorytet szybkości RAW+JPEG	33	11	1.37	1
Tryb zwykły RAW+JPEG	23	8	0.85	0.73
Priorytet szybkości JPEG	158	–	5.44	–
Tryb zwykły JPEG	89	–	3.04	–

Pierwszym spostrzeżeniem jest, że różnica między trybem seryjnym z AF i bez niego wynosi zaledwie 0,14 s – to czas pracy układów AF w tym teście i pokrywa się on z różnicą wyników opóźnienia rejestracji zdjęcia w trybach AF i MF. W praktyce ten czas może być inny, zależny od aktualnych warunków oświetleniowych i kontrastu sceny. W naszym teście aparat dla trybu JPEG uzyskał średnią szybkość równą niewiele ponad 3 kl/s dla trybu z AF oraz prawie 5.5 kl/s dla tryby zwykłego. Drugie spostrzeżenie: aktywacja zapisu pliku w formacie RAW znacząco spowalnia tryby seryjne, czego powodem jest niezbyt sprawny przesył danych na kartę pamięci. Gdy weźmiemy pod uwagę wielkość plików RAW, sytuacja ta nie jest powodem do dumy producenta.

Porównując powyższe wyniki z tymi uzyskanymi dla poprzedniego modelu, musimy wyraźnie podkreślić progres, jeśli chodzi o sprawność wykonywania zdjęć seryjnych, szczególnie w formacie JPEG.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Canonie G1X Mark II działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym (wybór jednego z 31 pól),
• ciągłym – ustawiającym ostrość do momentu, gdy spust migawki wciśniemy do połowy,
• ciągłym (Servo AF) – ustawiającym ostrość tak długo, póki spust migawki jest wciśnięty do połowy,
• manualnym.

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• AiAF twarzy, po wybraniu którego aparat wykrywa twarze i ustawia na nich ostrość i ekspozycję (gdy używamy pomiaru wielosegmentowego) oraz balans bieli (wyłącznie w trybie AWB) – jest możliwy wybór twarzy, jeśli znajdzie się ich więcej w kadrze,
• 1-punktowy – typowa ramka, którą możemy w dowolny sposób przemieszczać w kadrze i dopasowywać ekspozycję.

G1X Mark II umożliwia także wykrywanie uśmiechu (z automatycznym wyzwalaniem migawki).

Podczas fotografowania ustawianie ostrości w modelu G1X Mark II odbywa się całkiem celnie, choć niezbyt szybko. Także zdarzyć się może (choć przyznajemy, że niezmiernie rzadko), że aparat po prostu odmówi poprawnego nastawienia ostrości bez wyraźnego powodu. Musimy pamiętać o minimalnej odległości ogniskowania – w pozycji teleobiektywu nie uda nam się ustawić ostrości na bliski obiekt. I nie jest to związane z błędem oprogramowania aparatu, a jedynie zależnościami konstrukcyjnymi. Przy słabym świetle autofokus wspomaga dioda, choć trzeba mieć świadomość, że strumień światła przez nią generowany nie jest mocny – pomoże nam wyłącznie przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy pierścień na obiektywie. Po prawej stronie ekranu w tym trybie wyświetla się specjalna miara pokazująca odległość ostrzenia. Dysponujemy także lupą powiększającą fragment obrazu, na który ostrzymy. To, czy lupa będzie aktywna, definiujemy w menu konfiguracji. Należy wspomnieć o możliwości użycia funkcji focus-peaking, która znacząco poprawia widoczność ostrych krawędzi. W sytuacji, gdy niepewni jesteśmy prawidłowej nastawy bądź gdy chcemy w post-procesie skorzystać z funkcji focus-stacking, z pomocą przyjdzie nam tryb bracketingu ostrości.

Pomiar ekspozycji

Aparat Canon G1X Mark II wykonuje pomiar warunków ekspozycji w trybach:

• wielosegmentowym,
• centralnie ważonym,
• punktowym (może być sprzężony z polem AF).

Istotnym dodatkiem jest wbudowany filtr ND, którego jednak użyjemy tylko w trybach P, Tv, Av, M i filmowania. Siła tego filtra odpowiada 3 stopniom przysłony i pozwala wykonać zdjęcia w sytuacjach, gdy ilość światła jest tak duża, że nawet wykorzystanie najkrótszego czasu migawki powoduje prześwietlenie.

Automatyka ISO może pracować w trzech trybach: standardowa, wolna i szybka. Możemy też ograniczyć maksymalną wartość ISO, którą będzie używać aparat. Wspominane wcześniej tryby czułości są skorelowane z preferowanymi przez automatykę czasami migawki: krótkie bądź długie.

W praktyce tryb wielosegmentowy (domyślny) w większości wypadków spisuje się dobrze, prawidłowo naświetlając zdjęcia. Dokładne pomiary wskazały na tendencję do lekkiego prześwietlania kadrów, o wielkości +1/3 EV.

Filtr ND

Aparat wyposażony jest w neutralny filtr szary, który aktywuje się odpowiednią opcją w menu podręcznym. W efekcie ilość światła padającego na matrycę jest redukowana do 1/8 początkowej wartości, czyli odpowiada wartości 3 EV.

Filtr ND załączony	Filtr ND wyłączony

Dzięki temu możemy fotografować w słoneczny dzień, korzystając z szeroko otwartej przysłony, bez obaw o prześwietlenia zdjęcia z uwagi na ograniczenie czasu migawki.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 50 cm do 6.8 m dla szerokiego kąta oraz od 1.4 do 3.5 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −2 do 2 EV, z krokiem 1/3 EV. Lampa jest tak skonstruowana, że bez problemu można palnik odchylić ku sufitowi, co – wprawdzie niewiele – pomoże zmiękczyć światło i da lepszy efekt, szczególnie w niskich pomieszczeniach blokowych. Dodatkową wartą wspomnienia cechą jest czas synchronizacji wbudowanej lampy wynoszący 1/4000 s, pracuje ona w pełnym zakresie nastaw migawki.

Pod prawym przyciskiem kierunkowym odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami ekspozycji,
• lampa wyłączona.

Canon G1X Mark II posiada funkcję blokady błysku, którą aktywujemy przyciskiem GÓRA, gdy do połowy wciśniemy spust migawki (poza trybem automatyki błysku). Funkcja ta powoduje chwilowe wyzwolenie błysku pomiarowego. Dodatkowo w konfiguracji aparatu możemy wybrać, czy lampa ma być synchronizowana z przednią czy tylną kurtyną oraz czy aparat ma redukować efekt czerwonych oczu.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Canon G1X Mark II	Sony RX10

W warunkach całkowitego odcięcia światła zastanego wbudowana lampa delikatnie oświetla najbliższe rzędy krzeseł. To znak, że jej moc nie będzie wystarczająca, by poprawnie oświetlić fotografowany motyw, który nie znajdzie się blisko aparatu.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/60 s oraz f/3.5) oraz dodatkowo z automatycznym doborem wartości ISO (aparat ustawił 1/60 s, f/3.5 oraz ISO 800).

Tryb P (ISO 100)	Tryb P (AutoISO)

Ustawienie czasu 1/60 s i niemodyfikowanie go, tylko podnoszenie czułości, należy uznać za dobry znak – gwarantuje on, że w sytuacji niedostatecznego oświetlenia długi czas migawki nie spowoduje powstawania efektów smug od szybko poruszających się osób.

Stabilizacja

Skuteczność stabilizacji przetestowaliśmy na ekwiwalencie ogniskowej 120 mm, wykonując po kilkadziesiąt zdjęć dla każdego z czasów ekspozycji od 1/250 do 1/2 s (przy stabilizacji włączonej i wyłączonej) i oceniając odsetek zdjęć nieudanych, który wykreśliliśmy w zależności od czasu ekspozycji. Wyniki prezentujemy poniżej.

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami nie jest mniejsza niż 3 EV i taka właśnie wartość określa efektywność stabilizacji. To wynik o 1 EV gorszy od tego, który zanotowaliśmy podczas testu poprzedniego modelu.

Programy tematyczne

Canon G1X Mark II wyposażony jest w następujące tryby tematyczne:

• portrety,
• inteligentna migawka:
  • wyzwalanie migawki uśmiechem,
  • samowyzwalacz mrugnięciem,
  • wyzwalanie twarzą (kolejną twarzą w kadrze),
• gwiazda:
  • portret na tle gwiazd,
  • gwiaździsta noc,
  • ślady gwiazd,
  • film poklatkowy gwiazd,
• sceny nocne z ręki,
• pod wodą,
• śnieg,
• fajerwerki.

Programy „fajerwerki” oraz „ślady gwiazd” wymuszają używanie długich czasów migawki – w takim wypadku zaleca się stosowanie solidnego podparcia, np. statywu.

Fotografia HDR

Jednym z filtrów kreatywnych jest zdjęcie o wysokiej dynamice (HDR) – aparat wykona serię ekspozycji i zapisze na karcie złożoną z nich fotografię. Tryb HDR umożliwia wybranie końcowego efektu z listy:

• naturalny,
• art. standard,
• art. żywy,
• art. olejny,
• art. uwypuklony.

Przykład działania tej funkcji przedstawiamy poniżej.

Tryb P	Tryb HDR naturalny
Tryb HDR standard	Tryb HDR żywy
Tryb HDR olejny	Tryb HDR uwypuklony

Programy kreatywne

Aparat G1X Mark II dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych:

• HDR (opisany powyżej),
• nostalgiczne – zdjęcie z wyblakłymi kolorami,
• efekt rybiego oka (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali),
• efekt miniatury,
• efekt aparatu zabawki (chłodny, standardowy, ciepły),
• nieostre tło (siła efektu regulowana w 4-stopniowej skali plus nastawa automatyczna),
• miękka ostrość (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali),
• tryb monochromatyczny:
  • czerń i biel,
  • sepia,
  • niebieski,
• superżywe kolory,
• efekt plakatu.

HDR	Nostalgiczne
Efekt „rybie oko”	Efekt miniatury
Aparat zabawka	Nieostre tło
Miękka ostrość	Monochromatyczne
Superżywe kolory	Efekt plakatu

Przy użyciu filtru „miniatura” możemy nie tylko zrobić zdjęcia, ale także nagrać film, wybierając 5-, 10- i 20-krotne przyspieszenie odtwarzania. Zarejestrowany w ten sposób 1-minutowy materiał będzie odtwarzany odpowiednio przez 12, 6, oraz 3 s.

Zdjęcia twórcze

Innym głównym trybem pracy aparatu są tak zwane zdjęcia twórcze. Po jego wybraniu i wciśnięciu spustu migawki aparat próbuje zanalizować fotografowany motyw i oraz warunki oświetleniowe w celu dobrania najciekawszej kompozycji oraz profilu konwersji kolorów. Do dyspozycji mamy kilka zestawów efektów:

• automatyczny – wybiera ze wszystkich efektów,
• retro – zdjęcia przypominające stare fotografie,
• monochromatyczny,
• specjalny – wyraźne obrazy o zwiększonym kontraście i podbitym kolorze,
• naturalny – stłumiona kolorystyka.

Po każdym wyzwoleniu migawki aparat rejestruje 6 zdjęć, które są zapisywane jako grupa. Zaraz po wykonaniu takiego zdjęcia mamy przez chwilę możliwość podejrzenia kompozycji wszystkich 6 kadrów na wyświetlaczu.

Zdjęcia twórcze – tryb monochromatyczny

Musimy przyznać, że ta nowatorska funkcja jest stosunkowo ciekawa, próbuje wydobyć detale kadru, gdy nie fotografujemy drugiej osoby lub tworzy wariację na temat zdjęcia portretowego. Jest zatem połączeniem znanej z aparatów Sony funkcji automatycznego kadrowania z olympusową funkcją bracketingu efektów. Efekt końcowy jest ciekawy, choć w dłuższej perspektywie nużący.

Filmowanie

Canon G1X Mark II potrafi nagrywać klipy w 2 trybach: natychmiastowym, dostępnym w każdym trybie pracy aparatu oraz dedykowanym, wybieranym na kole nastaw. Różnica między nimi sprowadza się do liczby dostępnych opcji. Proces filmowania rozpoczynamy i kończymy, wykorzystując dedykowany przycisk na obudowie.

Canon G1X Mark II oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• 1920 × 1080 pix,
• 1280×720 pix,
• 640×480 pix.

Powyższe rozdzielczości dostępne są z szybkością 30 kl/s w trybie progresywnym. Dodatkowo aparat oferuje zapis w trybie iFrame.

Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru, używać stabilizacji obrazu, filtra ND oraz nastawy balansu bieli.

MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 43 MB, 14.71 s, 24.3 Mbps	MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 44 MB, 15.05 s, 24.3 Mbps
MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 21 MB, 7.14 s, 24.5 Mbps	MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 46 MB, 15.78 s, 24.3 Mbps
MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 32 MB, 11.18 s, 24.3 Mbps	MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 25 MB, 8.51 s, 24.1 Mbps
MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 21 MB, 7.14 s, 24.5 Mbps	MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 17 MB, 5.84 s, 24.2 Mbps
MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 26 MB, 9.01 s, 24.3 Mbps	MP4, 1920×1080 29.97 kl/s 43 MB, 14.68 s, 24.3 Mbps

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla różnych kodeków oraz efekty działania filtrów cyfrowych:

• MP4, 1920×1080, 30 kl/s: 27 MB
• MP4, 1280×720, 30 kl/s 9.1 MB
• MP4, 640×480, 30 kl/s 3.0 MB
• Efekt „miniatury”: MP4, 640×480, 30 kl/s, 2.10 s, 882 kB, 3.06 Mbps
• IS załączony: 16 MB,
• IS wyłączone: 18 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające jak zachowują się układy stabilizacji, AF oraz zooma. Dodatkowo zarejestrowaliśmy materiał pozwalający ocenić widoczność tak zwanego efektu galaretki (ang. jelly effect, czyli chwiania się szybko poruszających się motywów), będącego wynikiem sekwencyjnego sczytywania danych z matrycy (ang. rolling shutter).

• Praca mechanizmu AF: 60 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 41 MB
• Demonstracja efektu tzw „galaretki” (ang: jelly): 22 MB

Filmowanie nie nastręcza trudności, a jakość pozyskanego materiału jest dobra. Trudno orzec, czy obraz obfituje w szczegóły, wydaje się, że często AF zawodzi, szczególnie gdy używamy dużych powiększeń obiektywu. Zapis w trybie progresywnym daje gwarancję braku artefaktów na krawędziach szybko poruszających się obiektów – a w związku z tym obraz zyskuje na płynności. Pamiętajmy jednak, że do dyspozycji mamy jedynie szybkość 30 kl/s. Dla niektórych osób może to być sporym ograniczeniem. Jakość działania filtra redukcji szumu wiatru pozostawia wiele do życzenia – w przeciwieństwie do stabilizacji obrazu, która działa świetnie.

Musimy wspomnieć o możliwości wykorzystania kilku filtrów cyfrowych, które wspomagają kreatywność. Oczywiście nie użyjemy filtrów wieloklatkowych, takich jak HDR czy rozmyte tło, jednak nieco zaskoczyła nas możliwości filmowania z użyciem efektu rybiego oka czy też aparatu dziecięcego.

Łączność WiFi

Canon G1X Mark II jest wyposażony w obsługę sieci bezprzewodowej WiFi, która umożliwia:

• wysyłanie zdjęć do serwisów społecznościowych (za pośrednictwem CANON iMAGE GATEWAY),
• wysyłanie zdjęć do komputera, smartfonu lub tabletu, a także innego aparatu Canon,
• drukowanie zdjęć,
• zdalne sterowanie.

Aparat może korzystać z istniejącej sieci WiFi lub samodzielnie wytworzyć punkt dostępowy. By uruchomić WiFi, należy wejść w tryb przeglądania zdjęć, po czym nacisnąć na aparacie przycisk aktywacji WiFi (wyboru punktu AF). Pokaże nam się poniższy ekran:

Połączenie aparatu ze smartfonem nie przysporzyło żadnych problemów. Aparat w takim trybie funkcjonuje jako punkt dostępu, do którego podłącza się telefon. Korzystając z aplikacji CANON Camera Window możemy przeglądać zdjęcia (ma to większy sens, gdy zamiast smartfonu użyjemy tabletu) oraz przypisywać im lokalizację geograficzną. Ostatni proces należy traktować jako bardzo kiepski substytut modułu GPS w aparacie (aplikacja na smartfonie musi być ciągle aktywna, co powoduje stosunkowo szybkie rozładowywanie się akumulatora telefonu). Warto też pamiętać o możliwościach interfejsu NFC – zbliżenie zgodnego smartfonu spowoduje aktywację aplikacji Camera Window.

Za pomocą interfejsu WiFi możemy też sterować zdalnie aparatem. Liczba opcji jest ograniczona do niezbędnego minimum: pozycja zoomu i samowyzwalacz.

Rejestracja twarzy

G1X Mark II oferuje możliwość rejestracji 5 twarzy i przypisanie każdej z nich imienia i daty urodzenia. Dane o zarejestrowanych twarzach mogą być używane do ustawiania priorytetu ostrości oraz ekspozycji.

Tryb przeglądu filmowego

Unikalną funkcję stanowi tryb automatyki hybrydowej, którego cechą charakterystyczną jest możliwość automatycznej rejestracji 1-sekundowych ujęć sprzed wciśnięcia spustu migawki. Aparat komponuje z nich film będący zapisem wydarzeń z danego dnia. Należy pamiętać, że rejestrowany jest także dźwięk oraz że korzystanie z tego trybu powoduje szybsze wyczerpywanie się baterii.

MP4, 1280×720 29.97 kl/s 70 MB, 15.52 s, 37.8 Mbps	MP4, 1280×720 29.97 kl/s 89 MB, 19.02 s, 39.1 Mbps

Zmontowany film ukazuje nie tylko zarejestrowane sekwencje, ale także zdjęcia. Pamiętajmy o tym, że aby uzyskać ciekawy materiał filmowy, powinniśmy odpowiednio operować aparatem przed zrobieniem zdjęcia. W przeciwnym wypadku zamiast historii wydarzeń otrzymamy chaotyczny zapis naszego kadrowania.