Canon zaprezentował swojego pierwszego bezlusterkowca dość późno, bowiem dopiero w połowie 2012 roku. W tym czasie większość firm fotograficznych miała w swojej ofercie już całkiem dobrze rozwinięte systemy aparatów tego typu. Premiera EOS-a M mogła sugerować, że firma, decydując się w końcu na wejście w ten segment rynku, będzie chciała poważnie o niego powalczyć. Co prawda w sytuacji, gdy przegapiło się moment startu, a peleton znika gdzieś na horyzoncie, pogoń za konkurencją z pewnością nie jest łatwa. Gdy inne firmy mają już szeroką ofertę w tym zakresie, przebicie się wymaga zarówno czasu, ale również dynamicznych działań. Nie ulega wątpliwości, że Canon jest popularną marką i w dziedzinie lustrzanek czy kompaktów ma dobrą pozycję. Efektywne wykorzystanie tej popularności mogło sprawić, że również w segmencie bezlusterkowców firma zdołałaby wyrobić sobie całkiem dobrą pozycję.

Po trzech latach można stwierdzić, że przypuszczenia iż Canon poważnie powalczy o pozycję w tej dziedzinie sprzętu fotograficznego, nie sprawdziły się. Niecałe półtora roku po premierze EOS-a M pojawił się model M2, charakteryzujący się w zasadzie kosmetycznymi zmianami, i co więcej, w założeniu przeznaczony wyłącznie na rynek japoński. Model M3 natomiast miał premierę dopiero na początku tego roku. Również w zakresie poszerzania oferty obiektywów systemowych rozwój odbywa się raczej w ślimaczym tempie. Po trzech latach do wyboru mamy zaledwie cztery szkła, z czego tylko jedno to obiektyw stałoogniskowy.

Odłóżmy jednak na razie ogólne rozważania dotyczące systemu EOS M na bok (powrócimy do nich w podsumowaniu), a skupmy się na bohaterze niniejszego materiału, czyli EOS-ie M3. Jeżeli chodzi o rozwój, niewątpliwie jest to krok w dobrym kierunku. Na podstawie wyglądu aparatu i jego specyfikacji widać, że mamy do czynienia z nieco bardziej zaawansowanym sprzętem niż w przypadku poprzednich dwóch modeli. W M3 znalazła się między innymi nowa 24-megapikselowa matryca i nowy hybrydowy system autofokusa. Aparat został wyposażony w odchylany wyświetlacz, wbudowaną lampę błyskową i całkiem wyraźnie zaznaczoną rękojeść. Udoskonalenia wprowadzono także w zakresie elementów sterujących (dodając między innymi drugie pokrętło sterujące) i zastosowano wbudowany moduł Wi-Fi. Choć aparat nie ma wizjera, w przeciwieństwie do poprzednich modeli pojawiła się możliwość zastosowania opcjonalnego wizjera elektronicznego EVF-DC1.

Jak wprowadzone zmiany i udoskonalenia sprawdzają się w praktyce? Jak spisuje się nowa matryca w kategorii jakości generowanego obrazu? Co jeszcze ciekawego ma do zaoferowania potencjalnemu użytkownikowi EOS M3? Odpowiedzi na te i inne pytania należy szukać w kolejnych rozdziałach niniejszego testu, do lektury których serdecznie zapraszamy.

Aparat do testu wypożyczyła firma Canon Polska, za co serdecznie dziękujemy.

Opis naszej procedury testowej można znaleźć w artykule „Jak testujemy lustrzanki cyfrowe?”. Jeśli pojawią się dodatkowe wątpliwości z tym związane, zachęcamy do lektury artykułu „Często zadawane pytania”.

Porównanie specyfikacji EOS-a M3 z modelem M i przykładowymi bezlusterkowcami konkurencji można obejrzeć tutaj.