Niby proste ale ciekawe jak to wyjdzie w "praniu". Moj Fuji 3D niestety dosc czesto (ok 1 na 10 zdjec) mija sie z "zezem" i zdjecia mimo ze ostre nie nadaja sie do ogladania 3D.

Czy mi się wydaje, czy on ma pierwszą soczewkę wspólną dla dwóch kolejnych? Jeśli tak, to jak wygląda oś optyczna dla takiego układu (jej środek wypada między dwoma kolejnymi soczewkami?...)?

Pozdrawiam!

Są dwie osie optyczne.

czym wy sie ludzie podniecacie. zeby bylo 3d to obie osie optyczne musza byc od siebie oddalone, a tu to jest zaledwie 2-3cm. skoro galy patrza z tego samego punktu to bedzie takie 3D ze go nie zobaczycie

kurcze jeszcze rano były tu inne zdjęcia...:)

nic nowego, wystarczy poszukać obiektywu Vivitar 70-210/2.8-4 QDOS. Ta cosina (bo to ona produkowała to szkło) miała lepsze nawet rozwiązanie, bo była tylko jedna droga optyczna. Szkło może nie było genialne, ale spisywało się całkiem przyzwoicie i obraz po założeniu anaglifów był nawet nawet.

dwie soczewki, dwie matryce, procesorek lepiący to w całość. tu jeszcze moja wyobraźnia i znajomość podstaw optyki daje sobie radę.
dwie soczewki, jedna matryca (przy założeniu że nie dzielimy matrycy na oddzielne połówki) dla utrudnienia obiektyw typu zoom... pełna abstrakcja. idylla masochistycznych fizyków.

fotografia 3d to przyszłość, ale coś mi się wydaje ze jednak nie tą drogą.

A gdzie tu innowacja? Takie konstrukcje są znane od lat... wielu lat...

@gamma, chyba nie wiesz o czym piszesz ;)

Odległość pomiędzy dwoma osiami może być i 1cm i 1m - wszystko zależy od tego jaki efekt chcemy uzyskać...

no, nowosc... wpiszcie w google zeiss stereo adapter :-)

Żadne 3d nie istnieje, najwyżej "stereo", ot nakładające się na siebie płaskie obrazy z wrażeniem przestrzeni; już wole tradycyjnie..

gamma, weź aparat jeśli posiadasz... bo z tego co piszesz.. i skadruj gdziekolwiek, potem przesun się o 1-2 cm caly czas trzymając ten sam kadr .. i najlepiej zrob zdjecia a potem je sobie porownaj.

@ptasiarz
Widzisz, gdybyś miał dwoje oczu (jak większość tutaj) to wiedziałbyś na czym to polega ;-)
Gdy się patrzy jednym okiem to mamy 2D, a gdy się ma dwoje lub więcej oczu (ważne - rozstawionych w miarę szeroko na głowie) to pojawia się rzeczywista przestrzenność (nie jej "wrażenie") - wiesz co jest bliżej, a co dalej - masz 3D, która naprawdę istnieje, uwierz mi. Jeśli upierasz się przy nomenklaturze audio to obraz 2D to "stereo" a 3D to "kwadro" z lat 70tych lub obecnie dźwięk wielokanałowy np. 5.1.

@PawelG
3D to trzy wymiary (o czym pewnie wiesz). Obraz stereograficzny daje złudzenie trójwymiarowości, ale nie jest trójwymiarowym. Trójwymiarowym byłby holograf. Stąd współczesne "kino 3D" jest tylko odgrzewanym kotletem w postaci projekcji obrazu stereograficznego.

W przestrzeni której żyjemy mamy zawsze 3D-czy patrzy się jednym, czy dwoma oczami.

W kinie patrząc jednym okiem złudzenie 3D znika.

Trio to 3, a kwadro to 4 jeśli upierać się nomenklaturze :p.

@cloubuster: tak, zawsze mamy 3d, ale jezeli patrzymy jednym okiem to wizimy tylko 2d. A to, ze jestemy jako tako ocenic odleglosc wynika tylko z tego, ze mozg przetwarza znane punkty odniesienia na maire wielkosci, dodaje perspektywe, i dzieki emu ocena jest mozliwa.
A fotografie/filmy 3d sa po prostu takim 3d robionym tylko z jednego punktu widzenia. I mimo to, efekt jest fajny;)
Do holografii sobie poczekamy. Juz kij z jej odtworzeniem, ale jak zrobic zdjecie holograficzne? takiego pejzazu na przyklad? albo peletonu?:)

dobrze że ktoś to w końcu rusza ... brawo PANAS ...

w ślad pójdzie pewnie Sony ...

i za 10 lat Ci N ;)

@ noee
po II wojnie w każdym kiosku były dostępne zdjęcia 3D wraz z przeglądarką , głównie były to pomniki Lenina i innych bohaterów socjalizmu.
Temat starszy ode mnie i niszowe firmy ciągle próbują odgrzewać ten kotlet.

@angh
Nie do końca. Jeśli pozostajesz w spoczynku (niezmienia się położenie oka względem przestrzeni) wówczas widzisz w 2D. W innym wypadku widzisz już przestrzeń-trójwymiarową, także jednym okiem.

Większym problemem będzie jednak projekcja. Na każdą osobę w kinie musiałby przypadac projektor. W przeciwnym razie kazdy widziałby ten sam film z innej prespektywy ;).
Rejestracja fazy świetlnej nie jest skomplikowana: link


A wszystkich zachęcam do zabawy w kinie z okularami anaglifowymi lub polaryzacyjnymi (tymi najpopularniejszymi w kinach). Na przykład przy anaglifach jeśli przekręcicie głowę do góry nogami, głębia przestrzeni będzie wklęsła. Efekt nie będzie tak ciekawy, jeśli założycie tylko odwrotnie okulary ;).