Balans bieli w Canonie A710 może być automatyczny lub ustawiony na jeden ze zdefiniowanych przez producenta typ oświetlenia: słoneczny dzień, pochmurny dzień, światło żarówek, światło jarzeniówek, światło lampy błyskowej. W celu sprawdzenia jakości odwzorowania kolorów przez Canona A710 wykonaliśmy serię zdjęć na 24 polowej tablicy kolorów Gretag-Macbeth oświetlanej różnymi rodzajami światła. Następnie wyliczone zostały parametry dC - odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę oraz S - nasycenie barwy wyrażone w procentach.

Wyniki naszych pomiarów przedstawione są w poniższych tabelach:

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: słoneczny dzień Balans bieli: Słońce
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: Auto
Światło: pochmurny dzień Balans bieli: Chmury
Światło: lampa o temp. barwnej 5000K Balans bieli: Auto
Światło: Światło: lampa o temp. barwnej 5000K Balans: Słońce
Światło: żarówki Balans bieli: Auto
Światło: żarówki Balans bieli: Żarówka
Światło: lampa błyskowa aparatu Balans bieli: Auto

Odwzorowanie kolorów Canona A710 można uznać za dobre. W naszym teście kolory najlepiej odwzorowane były w przypadku zdjęć wykonanych z wbudowaną lampą błyskową i balansie bieli ustawionym na auto (dC poniżej 4). Najgorsze odwzorowanie notujemy dla światła żarówek (dC powyżej 8) przy automatycznym balansie bieli. Po ustawieniu balansu na żarówkę odwzorowanie jest już dobre (dC poniżej 6). Zwracamy uwagę, że normalne ustawienie aparatu, czyli wyłączenie efektów kolorystycznych prowadzi do lekkiego przesycania kolorów (S w przedziale od 110% do 120%). Jest to jednak typowe zachowanie aparatów kompaktowych, których zadaniem jest produkowanie ładnych zdjęć, a nie koniecznie bardzo wiernych (szarej) rzeczywistości.

Na koniec dodamy jeszcze, że nauczeni doświadczeniem z poprzednich testów aparatów pominęliśmy sprawdzanie ustawień balansu bieli dla jarzeniówek. W tym przypadku można raczej sprawdzić podobieństwo naszej jarzeniówki do tej, o której myśleli konstruktorzy aparatu niż jakość odwzorowania kolorów dla tego typu światła.

Ogólnie amatorom śmiało można polecić używanie typu auto, który raczej nie powinien nas zawieść. Jeśli chcemy być pewni poprawności odwzorowania kolorów, musimy uważać tylko w przypadku pracy przy oświetleniu żarowym.

Szumy

Pomiarów poziomu szumów dla różnych czułości dokonaliśmy na podstawie zdjęć wzorcowej tablicy szarości Kodak Q13. Wykres przedstawiony poniżej pokazuje wyniki tych pomiarów.

Poziom szumów w Canonie A710 w zakresie czułości od ISO 80 do ISO 400 jest niemalże taki sam jak w Canonie A610. Trzeba uznać to za swego rodzaju osiągnięcie, gdyż A710 ma upakowane więcej pikseli na matrycy o mniejszych rozmiarach niż w przypadku A610. W Canonie A710 dodatkowo mamy do dyspozycji czułość ISO 800, która jak się można spodziewać szumi najwięcej i trudno ją nazwać użyteczną. Przebieg zależności poziomu szumów od czułości wskazuje, że nie mamy tutaj do czynienia z software-owym usuwaniem szumu dla wysokich czułości.

ISO 80	ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800

Wpływ szumu na jakość uzyskiwanego obrazu można ocenić na podstawie przedstawionych poniżej wycinków 1:1 zdjęć naszej scenki wykonanych z różnymi czułościami.

ISO 80
ISO 100
ISO 200
ISO 400
ISO 800

Porównanie z analogicznymi zdjęciami wykonanymi za pomocą Samsunga NV7 wskazuje na to, że formalny poziom szumu choć podobny w obydwu aparatach w różny sposób może degradować obraz. Naszym zdaniem zdjęcia z Canona A710 przy dużych czułościach wyglądają zdecydowanie lepiej. Okazuje się, że degradacja obrazu przez szum zależy nie tylko od tego jak duże są wahania natężeń w poszczególnych pikselach na obrazie gładkiego tła, ale również od tego jaki jest ich geometryczny rozkład. W Canonie widać, że szum jest "drobnoziarnisty" i nasze oko dobrze sobie z nim radzi. W Samsungu NV7 kolorowy szum, choć miał podobne natężenie, był znacznie bardziej "gruboziarnisty" i intensywniej rzucał się w oczy.

Zakres tonalny

Na podstawie zdjęć tablicy stopni szarości Kodak Q13 przebadaliśmy całkowity zakres tonalny (DR) dla wszystkich czułości. Zakres ten zdefiniowany jest jako odległość pomiędzy stopniem najjaśniejszym, a najciemniejszym, który daje się odróżnić od następnego. Maksymalna wartość DR osiągana jest przy czułości ISO 80 i wynosi 6.31 wartości przysłony. Wraz ze wzrostem czułości zakres ten powoli, ale systematycznie spada. Dla czułości ISO 800 wartość DR wynosi 5.65 wartości przysłony. W tej kategorii wynik Canona mieści się w górnych granicach osiągnięć aparatów kompaktowych.

Wykres przedstawiamy poniżej został sporządzony w oparciu o inną definicję zakresu tonalnego. Tym razem została ona zdefiniowana jako odległość pomiędzy najjaśniejszym stopniem szarości, a stopniem najciemniejszym dla którego poziom szumu nie przekracza zadanej granicy. Jakość wysoka oznacza tutaj poziom szumu równy 0.1 wartości przysłony, a jakość dobra poziom 0.25 wartości przysłony.

Na podstawie powyższego wykresu można stwierdzić, że dla czułości ISO 400 oraz ISO 800 jakość zdjęć bardzo wyraźnie spada. Oznacza to, że na fotografiach wykonanych przy wysokich czułościach mało oświetlone szczegóły giną w szumie i są niemożliwe do rozróżnienia.

W poniższej tabelce przedstawiamy paski szarości, na których widać jak w praktyce wygląda wpływ zmiany czułości na zakres tonalny.

ISO	Tablica szarości
80
100
200
400
800