TZ100 oferuje zapis zdjęć w następującej podstawowej rozdzielczości:

• 5427×3648 (3:2)
• 3864×3648 (4:3),
• 3648×3648 (1:1),
• 5427×3080 (16:9).

• JPEG,
• RAW,
• RAW+JPEG.

• standard,
• żywe barwy,
• naturalny,
• monochrom,
• krajobraz,
• portret,
• własny.

Powyższe profile możemy modyfikować poprzez ustawienia kontrastu, ostrości, odszumiania, saturacji i odcienia. W trybie monochromatycznym zamiast kolorystyki dostępna jest opcja symulacji kolorowego filtru: żółtego, pomarańczowego, czerwonego i zielonego.

Dodatkowo do dyspozycji mamy regulację krzywej tonalnej w zakresie jasnych i ciemnych partii. Możemy wybrać predefiniowane nastawy lub zdefiniować swoje, korzystając z 5-krokowej regulacji.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania i odszumiania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości i zapisywanych przy zastosowaniu odszumiania dla wysokich wartości ISO.

ISO 3200
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5
ISO 6400
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5

Różnice w poziomie odszumiania trudno dostrzec, nawet gdy porówna się zdjęcia z krańcowych nastaw. Dla ISO 6400 różnica jest niewielka, a utrata szczegółów nawet na minimalnej wartości korekcji – dość znaczna.

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −5
Ostrość 0
Ostrość +5

Nawet dla neutralnej nastawy widoczność artefaktów w postaci jasnych obwódek przy kontrastowych krawędziach jest już spora. To znak, że aby uzyskać optymalną jakość, powinniśmy obniżyć wyostrzanie o jeden stopień. Maksymalna nastawa tworzy mocno przeostrzone, nieprzyjemne w odbiorze obrazy.

Balans bieli

Aparat TZ100 umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• Auto,
• Światło dzienne,
• Pochmurnie,
• W cieniu,
• Żarówka,
• Lampa błyskowa,
• Niestandardowy 1–4 (ustawienia według wzorca),
• Temperatura w kelwinach (ustawiana ręcznie z zakresu 2000–10000 K) .

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Jak widać, aparat dobrze radzi sobie z przetwarzaniem kolorów, o ile nie fotografujemy scen w cieniu, gdzie zarówno automatyka, jak i dedykowana nastawa nie radzą sobie dobrze. Typowym zachowaniem jest, że przy oświetleniu żarowym zanotowany wynik jedynie dla automatyki osiąga wysokie wartości. Co ciekawe też, użycie nastawy temperatury w kelwinach dla oświetlenia 5500 K wygenerowało większy błąd niż użycie nastawy automatycznej. Widać zatem, że aparat ma tendencje do cieplejszych odcieni kolorów.

TZ100 także delikatnie przesyca kolory (średnia wartość pomiaru to 114.7%). Dla wszystkich testowanych nastaw saturacja wynosi powyżej 100%, jednak tylko dla zacienienia osiąga wysoki wynik.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K
Światło: 5500K Balans bieli: Auto

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:

Fizyczne zachowanie obserwujemy jedynie w zakresie ISO 125 do ISO 6400. Jednak zrównanie wszystkich trzech składowych oznacza, że dokonywana jest korekcja sygnału. Wielce zastanawiające jest zachowanie dla ISO 12800: producent wskazuje, że jest ono w zakresie podstawowym, jednak z pomiaru jednoznacznie wynika, że daje obrazy mniej zaszumione niż na ISO 6400. Ostatnia czułość, czyli ISO 25600, choć pochodzi z zakresu rozszerzonego, wydawać by się mogła pozbawiona korekcji, jednak poziom 3.5% wydaje się bardzo realistyczny. Podsumowując, stwierdzamy, że w wartościach absolutnych szum nie powinien przeszkadzać nawet dla poziomu ISO 6400, gdzie osiąga wartość 1.5%. To bardzo dobry wynik.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie zostanie zaktualizowana poniższa tabelka nowymi wycinkami testowej scenki.

Patrząc na wycinki scenki testowej, możemy powiedzieć, że aparat dość dobrze radzi sobie z poziomem szumu aż do czułości ISO 6400. Dla tej czułości porównywany model Canon G3 X daje już niskiej jakości obrazy. Co ciekawe, niektóre aparaty z mniejszą matrycą, np. Nikon P7800, dzielnie dotrzymuje kroku TZ100. Pamiętajmy, że jego matryca ma rozmiar 1/1.7 cala i rozdzielczość 12  Mpx – per piksel to połowa powierzchni fotodiody. Dla czułości ISO 12800 obraz, choć pozbawiony kolorowych przebarwień, traci znacząco na detaliczności. Ostania zmierzona czułość, czyli ISO 25600, wygląda już bardzo słabo, co potwierdza jedynie wyniki przedstawione na wykresie powyżej. To zachowanie nie powinno być kłopotliwe, gdy będziemy redukowali zdjęcie do miniatury umieszczonej na portalu społecznościowym.