Canon EOS 1300D ma rozmiary bardzo podobne do poprzednika. Pod względem szerokości i grubości różnice nie przekraczają jednego milimetra. Jedynie spoglądając na wysokość zauważymy, że nowy model jest o 1.6 mm wyższy. Różnica w wadze jest również minimalna, bowiem zwiększyła się z 480 do 485 gramów (wliczając akumulator). Tak samo jak w przypadku 1200D, korpus nowego EOS-a został w całości wykonany z matowego tworzywa sztucznego. Biorąc aparat do ręki daje się zatem z łatwością odczuć jego „plastikowość”, co ogólnie nie robi dobrego wrażenia. Uwzględniając jednak to, że mamy do czynienia ze sprzętem klasy entry level, do jakości wykonania trudno mieć większe zastrzeżenia. Elementy obudowy są dobrze spasowane, a konstrukcja zachowuje sztywność. Nie zauważyliśmy również żadnych wad w działaniu pokręteł i przycisków, a klapka zabezpieczająca komorę akumulatora oraz kieszeń karty pamięci otwiera się i zamyka bez problemów. Warto również dodać, że rękojeść i część tylnej obudowy zostały pokryte gumowym materiałem o chropowatej powierzchnię, który charakteryzuje się dobrą przyczepnością.

----- R E K L A M A -----

Zasilanie i gniazda

Canon 1300D zasilany jest takim samym akumulatorem jak jego poprzednik, czyli oznaczonym jako LP-E10. Ma on pojemność 860 mAh i według specyfikacji aparatu wystarcza na wykonanie około 500 zdjęć (w temperaturze pokojowej i przy fotografowaniu z wykorzystaniem wizjera). Ze swojej strony możemy dodać, że w trakcie testów udawało nam się przekroczyć tę liczbę (korzystając również sporadycznie z trybu LV). Odpowiednia dla LP-E10 ładowarka dodawana jest w komplecie z aparatem i posiada oznaczenia LC-E10. Czas ładowania akumulatora wynosi około 2 godzin. Opcjonalnie do 1300D możemy podłączyć zasilacz sieciowy ACK-E10.

W 1300D nie zmieniło się również nic w zakresie obsługi kart pamięci. Zapis zdjęć i filmów odbywa się na kartach SD, SDHC oraz SDXC (także zgodnych z UHS-I i Eye-Fi). Gniazdo nośnika pamięci znajduje się na spodzie aparatu, bezpośrednio obok komory akumulatora i zabezpiecza je pojedyncza klapka.

Na lewej ściance aparatu pod gumową zaślepką odnajdziemy:

• gniazdo na wężyk spustowy RS-60E3,
• uniwersalne złącze USB 2.0 Hi-Speed / wyjście audio-wideo,
• wyjście HDMI typu C.

Warto również wspomnieć, że istnieje możliwość podłączenia do aparatu opcjonalnego odbiornika GPS GP-E2.

Przyciski

Układ elementów sterujących w 1300D jest w zasadzie identyczny jak u poprzednika. Ich omówienie rozpoczniemy tradycyjnie od górnej ścianki aparatu.

Poza standardowym spustem migawki i pokrętłem sterującym odnajdziemy również na niej przycisk otwierający lampę błyskową. W menu ustawień aparatu istnieje możliwość zmiany domyślnej funkcji tego przycisku i można mu przypisać ustawiania czułości. Na górnej ściance mamy również pokrętło trybów, na którym znajdują się następujące pozycje:

• M – tryb ustawień manualnych,
• Av – preselekcja przysłony,
• Tv – preselekcja czasu,
• P – tryb półautomatyczny,
• [A+] – tryb „Inteligentna scena auto”,
• Błysk wyłączony,
• CA – tryb „Twórcze Auto”,
• zestaw trybów tematycznych:
  • Portret,
  • Krajobraz,
  • Makro,
  • Sport,
  • Portret nocny,
• Tryb filmowania.

Bezpośrednio przy pokrętle trybów znajduje się jeszcze włącznik aparatu. Spójrzmy teraz na tylną ściankę.

W EOS-ie 1300D, tak jak w poprzednim modelu, wszystkie przyciski znajdziemy po prawej stronie korpusu. Bezpośrednio przy wizjerze znajdziemy niewielkie pokrętło regulacji dioptrii. Nieco niżej po prawej stronie odnajdziemy przycisk włączający tryb Live View, który służy również do nagrywania filmów. W prawym górnym rogu mamy natomiast dwa przyciski, z których lewy w trybie fotografowania służy jako blokada ekspozycji, a prawy umożliwia wybór pola AF. W trybie przeglądania przyciski te wykorzystywane są do pomniejszania i powiększania zdjęć oraz przechodzenia do widoku miniaturek. Bezpośrednio przy prawej krawędzi wyświetlacza LCD, zaczynając od góry, mamy przycisk przysłony i kompensacji ekspozycji. W trybie odtwarzania służy on do usuwania zdjęć. Bezpośrednio pod nim znajduje się przycisk Q, wyświetlający ekran szybkich nastaw. Po prawej stronie natomiast mamy przycisk DISP. zmieniający informacje wyświetlane na ekranie LCD. Jest on stosunkowo głęboko osadzony w obudowie, co sprawia, że przypadkowe wciśnięcie go opartym o tylną ściankę kciukiem, jest w zasadzie niemożliwe. Mimo to jego obsługa nie nastręcza szczególnych trudności.

W tradycyjnym miejscu odnajdujemy krzyżak wielofunkcyjny z przyciskami kierunkowymi. Posiadają one dodatkowe funkcje wykorzystywane podczas fotografowania:

• górny – wybór ISO,
• prawy – tryb AF,
• dolny – balans bieli,
• lewy – tryb wyzwalania migawki.

Pośrodku przycisków kierunkowych znajduje się przycisk zatwierdzania ustawień SET. W ustawieniach indywidualnych znaleźć można opcję umożliwiającą przypisanie mu dodatkowej funkcji: jakość obrazu, kompensacja błysku, włączanie/wyłączanie monitora LCD oraz podgląd głębi ostrości. Na samym dole odnajdziemy natomiast przycisk uruchamiający MENU oraz włącznik trybu odtwarzania.

Na przedniej ściance aparatu znajduje się jedynie przycisk zwalniający blokadę bagnetu.

Menu

Menu w Canonie 1300D przypomina to znane z poprzednika. Całość podzielona została na 10 zakładek tworzących cztery grupy: ustawienia fotografowania (lub filmowania), przeglądania, konfiguracji aparatu oraz Moje Menu, w którym możemy zgromadzić najczęściej używane przez nas opcje. Poniżej przedstawiamy filmy prezentujące poszczególne kategorie menu.

Menu fotografowania:

Menu filmowania

Menu odtwarzania:

Menu Nastawy:

Ważnym elementem w menu nastaw jest pozycja „Funkcje indywidualne”. Oznaczana jest ona powszechnie w systemie EOS skrótem C.Fn i stanowi zbiór dodatkowych i nierzadko użytecznych opcji. W 1300D jest ich 11, a podzielone zostały na cztery grupy: C.Fn I (Ekspozycja), C.Fn II (Obraz), C.Fn III (Autofokus/Migawka), C.Fn IV (Operowanie/Inne).

Moje Menu umożliwia zgromadzenie w jednym miejscu do sześciu ustawień, po które najczęściej sięgamy. Spośród wszystkich opcji w menu możemy wybrać dowolne i wstawić je w tym miejscu. Kasowanie, bądź dodawanie kolejnych opcji jest przy tym bardzo łatwe. Dodatkowo, Moje menu może być domyślną zakładką, która pojawia się po wciśnięciu przycisku MENU.

Wyświetlacz

Wyświetlacz to jeden z niewielu elementów nowego EOS-a, w których zauważymy zmianę w stosunku do poprzednika. Co prawda rozmiar ekranu pozostał taki sam, a jego przekątna wynosi 3 cale, to jednak zwiększyła się rozdzielczość obrazu z 460 tysięcy do 920 tysięcy punktów. Obraz na wyświetlaczu pozostaje dobrze widoczny w zakresie kąta patrzenia 170 stopni zarówno w pionie, jak i w poziomie. Istnieje możliwość regulowania jasności ekranu LCD w 7-stopniowej skali.

Obraz generowany przez wyświetlacz charakteryzuje się całkiem dobrą jakością. Nie najlepiej jednak sprawdza się przy pracy w ostrym słońcu. Odbicia otoczenia (w tym twarzy fotografującego) są dość wyraźnie widoczne na jego powierzchni i potrafią przeszkadzać.

Po włączeniu aparatu na wyświetlaczu pojawia się tablica kontrolna z ustawieniami fotografowania (chyba że zmienimy odpowiednie ustawienia w menu funkcji indywidualnych). Ekran można wyłączyć lub wyświetlić na nim ustawienia aparatu, wciskając kolejno przycisk DISP. Wciśnięcie przycisku Q zmienia tablicę kontrolną w aktywny ekran szybkich nastaw, na którym można zmieniać ustawienia widocznych elementów.

W trybie odtwarzania przyciskiem DISP. możemy zmieniać sposób wyświetlania pojedynczego zdjęcia. Do dyspozycji mamy następujące możliwości:

• samo zdjęcie,
• zdjęcie + podstawowe informacje,
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogram (Y lub RGB do wyboru),
• miniaturka zdjęcia + skrócony EXIF + histogramy (Y oraz RGB).

Zdjęcia możemy oczywiście powiększać oraz oglądać w formie indeksów (4 lub 9 miniaturek).

Tryb Live View

Tryb Live View aktywowany jest przyciskiem znajdującym się po prawej stronie wizjera i oznaczonym symbolem aparatu. Automatyczne ustawianie ostrości działa w jednym z trzech trybów:

• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie,
• Tryb Live-wykrywanie twarzy,
• tryb szybki – ustawianie ostrości za pomocą czujnika AF po opuszczeniu lustra.

W pierwszych dwóch trybach ogniskowanie odbywa się przy pomocy detekcji kontrastu na matrycy. Trzeba przyznać, że szybkość pracy kontrastowego systemu AF jest wolna, a ustawianie ostrości może trwać nawet ponad 3 sekundy. Pod tym względem aparat wypadł szczególnie słabo z kitowym obiektywem Canon EF-S 18–55 mm f/3.5–5.6 IS II. Sytuacja wygląda lepiej w tzw. trybie szybkim, w którym najpierw opuszczane jest lustro, następnie ustawiana jest ostrość przy użyciu czujnika fazowego, po czym lustro unosi się z powrotem. Wadą tego rozwiązania jest oczywiście hałas związany z pracującym zwierciadłem przy każdorazowym ogniskowaniu oraz chwilowa utrata podglądu obrazu. Regulując ostrość ręcznie możemy wspomóc się 5- lub 10-krotnym powiększeniem obrazu. Niestety, o funkcji focus-peaking w 1300D możemy zapomnieć.

W trybie LV przyciskiem DISP. możemy sterować wyświetlaniem na ekranie dodatkowych informacji, a obejmują one: podstawowe parametry fotografowania, informacje o wybranych ustawieniach aparatu oraz histogram (Y lub RGB). Osobno można ustawić wyświetlanie siatki kadrowania (dwa rodzaje do wyboru), która widoczna jest we wszystkich podglądach.

Wciśnięcie przycisku Q uruchamia podręczne menu (tzw. szybkie nastawy), które obejmuje następujące ustawienia: metoda AF, tryb wyzwalania migawki, balans bieli, styl obrazów, automatyczny optymalizator jasności, jakość i rodzaj zdjęć, ISO.

Filmy

Tryb wideo w 1300D oferuje te same możliwości co jego poprzednik. Tak samo jak w 1200D do wyboru mamy tryb automatyczny lub ręczny. W przypadku tego pierwszego z parametrów ekspozycji regulować możemy jedynie kompensację. W trybie manualnym natomiast mamy możliwość regulacji zarówno wartości przysłony, czasu naświetlania, jak i czułości ISO w trakcie rejestracji. Szkoda jednak, że nie mamy możliwości nagrywania filmów w trybach priorytetu przysłony, czy migawki.

Filmy zapisywane są z rozszerzeniem MOV z użyciem kodeka MPEG-4AVC/H.264. Producent zaleca stosowanie kart o klasie szybkości 6 lub wyższej. Ze względu na ograniczenia systemu plików, rozmiar pojedynczego pliku wideo nie może przekroczyć 4 GB. Ponadto maksymalny czas nagrywania jednego filmu ograniczony jest do 29 min i 59 s. Wbudowany mikrofon pozwala na rejestrację dźwięku jedynie mono. Testowany aparat umożliwia nagrywanie filmów w następujących trybach zapisu:

• 1920×1080 pix, 30p, 25p, 24p (340 MB/min),
• 1280×720 pix, 60p, 50p (340 MB/min),
• 640×480 pix, 30p, 25p (90 MB/min).

Podczas filmowania nie mamy niestety dostępu do autofokusa ciągłego. Działanie systemu AF możemy wymusić jedynie poprzez wciśnięcie do połowy spustu migawki. Trzeba jednak pamiętać, że przy filmowaniu z oczywistych względów działa jedynie AF kontrastowy, a ten jak już wspominaliśmy wcześniej, jest wolny. Jego użyteczność przy filmowaniu zatem, jest mocno ograniczona.

Canon 1300D oferuje również tryb „migawka wideo”, czyli funkcję, która pozwala na nagrywanie filmów, składających się z krótkich ujęć o długości 2, 4 lub 8 sekund. Po nagraniu pojedynczego ujęcia można je dodać do automatycznie tworzonego albumu. Wszystkie ujęcia w danym albumie zapisywane są jako pojedynczy plik wideo. Dość dziwnym ograniczeniem tej funkcji jest to, że w danym albumie mogą znaleźć się jedynie ujęcia o tej samej długości. Zmiana czasu trwania ujęcia spowoduje automatyczne utworzenie nowego albumu i zapisanie w nim nowo nagranego ujęcia.

Przykładowe filmy

Przy nagrywaniu filmu nr 5 wykorzystaliśmy obiektyw Canon EF 100 mm f/2.8L Macro IS USM. Filmy z numerami 2, 3, 8, 9 nagraliśmy z wykorzystaniem Canona EF 35 mm f/2 IS USM. Przy pozostałych natomiast użyliśmy Canona EF-S 18-55 mm f/3.5-5.6 IS II. Filmy 4 i 5 pokazują szybkość działania autofokusa.

• film 1 – 1920×1080 pix, 25p, 124 MB,
• film 2 – 1920×1080 pix, 25p, 109 MB,
• film 3 – 1920×1080 pix, 25p, 119 MB (film nagrany wieczorem),
• film 4 – 1920×1080 pix, 25p, 136 MB,
• film 5 – 1920×1080 pix, 25p, 109 MB,
• film 6 – 1920×1080 pix, 24p, 126 MB,
• film 7 – 1280×720 pix, 50p, 134 MB,
• film 8 – 1280×720 pix, 50p, 115 MB,
• film 9 – 1280×720 pix, 50p, 124 MB (film nagrany wieczorem),
• film 10 – 640×480 pix, 25p, 31.2 MB.

Wizjer

W Canonie 1300D znalazł się wizjer o takich samych parametrach, jak w poprzednim modelu. Lustrzany, pentagonalny celownik pokrywa około 95% rzeczywistego kadru i charakteryzuje się powiększeniem (dla obiektywu o ogniskowej 50 mm) wynoszącym 0.80x. Punkt oczny, czyli odległość źrenicy wyjściowej wizjera, wynosi 21 mm. Dostępna jest również regulacja dioptrii w zakresie od −2.5 do +0.5. Poniżej prezentujemy schemat wizjera zaczerpnięty z instrukcji obsługi aparatu.

Wizjer w testowanym aparacie niestety nie zachwyca, ani pod względem powiększenia ani pokrycia kadru. W tej klasie sprzętu jednak raczej trudno spodziewać się czegoś wyraźnie lepszego, chociaż warto nadmienić, że pod tym względem pozytywnie wyróżniają się lustrzanki Pentaksa.