Przypominamy, że oba tylne aparaty mają obiektywy o takiej samej konstrukcji, oferującej stałą ogniskową 4.5 mm – odpowiednik 27 mm dla pełnej klatki – oraz stałą przysłonę f/2.2.

Rozdzielczość

Testy rozdzielczości zazwyczaj przeprowadzamy na podstawie zdjęć tablicy ISO12223 robionych dla różnych długości ogniskowych i różnych wartości przysłony. Następnie dokonujemy obliczeń dla centrum i brzegu kadru. Wyniki prezentujemy w postaci wartości funkcji MTF50. Tradycyjnie pomiarom podlegały zarówno pliki JPEG, jak i surowe pliki RAW. W Huawei P9 Plus mamy do dyspozycji tylko jedną wartość ogniskowej i przysłony, zatem wyniki prezentujemy w postaci prostych tabel.

Zacznijmy od wyników otrzymanych dla plików RAW.

Trzeba przyznać, że jak na 12-megapikselową matrycę wyniki P9 Plus są bardzo dobre. Testowany smartfon notuje wyraźnie lepsze wyniki niż Galaxy S7. W tej kategorii przewyższa również LG G5, którego wyposażono w 16-megapikselową matrycę.

Spójrzmy na przebiegi funkcji MTF dla składowych poziomej i pionowej dla przykładowego pliku RAW.

Wysokie wyniki na surowych plikach mogłyby sugerować ich wyostrzanie. Powyższe wykresy jednak na to nie wskazują. W przebiegach profilu na granicy czerni i bieli nie widać lokalnych maksimów, a funkcja MTF przyjmuje wartości mniejsze od 1.

Poniżej zamieszczamy wyniki pomiaru rozdzielczości przeprowadzonego na plikach JPEG.

Oczywiście wyniki otrzymane na JPEG-ach są wyraźnie wyższe od tych uzyskanych na podstawie RAW. W tym przypadku mamy jednak do czynienia z intensywnym wyostrzaniem, co potwierdzają poniższe wykresy. W przebiegach na granicy czerni i bieli widać wysokie lokalne maksima, a funkcja MTF przyjmuje wartości wyraźnie przekraczające 1.

Poniżej prezentujemy wycinek zdjęcia tablicy testowej (w formacie JPEG) w skali 1:1 z okolic centrum kadru.

4.5 mm f/2.2

Oczywiście pomiary wykonaliśmy także na JPEG-ach wykonanych aparatem monochromatycznym. Uzyskane wyniki zaprezentowane poniżej pokazują porównywalne wartości jak dla aparatu kolorowego.

Poniżej prezentujemy jeszcze wycinek zdjęcia tablicy testowej (w formacie JPEG z aparatu monochromatycznego) w skali 1:1 z okolic centrum kadru.

4.5 mm f/2.2

Aberracja chromatyczna

Przypomnijmy, że w naszej ocenie wartości aberracji wykraczające ponad 0.15% są uznawane za bardzo silne i widoczne na zdjęciach. Wyniki w przedziale 0.08–0.14% uznajemy za umiarkowane, a te z zakresu 0.04–0.07% za nieznaczące. Poniżej 0.04% możemy potraktować aberrację jako niezauważalną.

Zarówno na zdjęciach w formacie surowym, jak i na plikach JPEG aberracja nie będzie stanowiła problemu, bowiem jest ona praktycznie niezauważalna.

W tabelce poniżej prezentujemy w skali 1:1 wycinek zdjęcia tablicy testowej przestawiający krawędzie czerni i bieli umieszczone na brzegu kadru formatu RAW.

4.5 mm f/2.2

Dystorsja

Dla formatu JPEG uśrednione po całym kadrze wyniki pokazują, że mamy do czynienia jedynie z minimalnym zniekształceniem. Zmierzona wartość wynosi −0.17% (beczka). Dla formatu surowego otrzymaliśmy porównywalny rezultat na poziomie −0.2%.

JPEG

RAW

Dystorsja jest zatem ledwie widoczna. Jednak w poprzednim rozdziale na przykładowym zdjęciu makro, zakrzywienie obrazu było całkiem wyraźne. W przypadku zdjęć na minimalnych odległościach ostrzenia trzeba się zatem liczyć z zauważalną dystorsją beczkową, którą oszacowaliśmy na około −1.9%.

Koma i astygmatyzm

W P9 Plus koma daje o sobie znać. Zniekształcenie obrazu diody w rogu kadru jest z łatwością zauważalne, ale na szczęście efekt nie jest bardzo intensywny.

Centrum	Róg
4.5 mm, f/2.2

Winietowanie

Pomiar winietowania przedstawiamy w poniższej tabeli.

Winieta w plikach JPEG jest ledwie widoczna. Wartość na poziomie −0.29 EV można uznać za nieznaczną.

Spójrzmy teraz na wyniki pomiarów, które wykonaliśmy na surowych plikach.

Dla plików surowych sytuacja jest porównywalna i w tym przypadku winietę również można uznać za nieznaczną.

JPEG	RAW
4.5 mm f/2.2

Ponieważ w przypadku aparatu monochromatycznego mamy tę samą konstrukcję optyczną obiektywu, winietowanie powinno być porównywalne. I faktycznie pomiary to potwierdzają, pokazując wartość na bardzo podobnym poziomie 10.9% (−0.33 EV).

Odblaski

W tej kategorii P9 Plus zaliczył niestety poważną wpadkę, Jak pokazują poniższe przykłady, przy pracy pod ostre światło pojawia się sporo artefaktów świetlnych, które dodatkowo potrafią zajmować znaczną część kadru. Co więcej, mocne odblaski pojawiają się nawet w sytuacji, kiedy ostre źródło światła znajduje się wyraźnie poza kadrem. Niestety, po dobrych wynikach we wcześniejszych kategoriach, tutaj P9 Plus mocno nas rozczarował.

4.5 mm, f/2.2