Zarówno charakterystyka przebiegu wykresu, niski poziom szumu w zakresie do ISO 6400, jak i porównywalne wartości dla poszczególnych składowych wskazują, że pliki JPEG podlegają odszumianiu. Dodatkowo widzimy, że powyżej ISO 1600 następuje zintensyfikowanie tego procesu. Warto jednak zwrócić uwagę, że nawet dla najwyższej mierzonej czułości poziom szumu wynosi poniżej 2.5%.

Panasonic G80, podobnie jak model G7, umożliwia kontrolę intensywności procesu odszumiania w dość szerokim zakresie. Do dyspozycji mamy 11-stopniową skalę, a zawiera się ona pomiędzy −5 a +5, ze skokiem jednostkowym. Poniżej prezentujemy wycinki naszej scenki testowej wykonane na czułościach ISO 3200, 6400, 12800 i 25600, z różnymi stopniami redukcji zakłóceń.

ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne
ISO 25600
Odszumianie słabe
Odszumianie normalne
Odszumianie silne

Skuteczność odszumiania do czułości ISO 3200 jest trudna do rozróżnienia pomiędzy różnymi poziomami nastaw. To znak, że nawet wartość −5 aplikuje dość mocne odszumianie. Widoczne zmiany dostrzegamy powyżej ISO 6400. Im wyższa nastawa, tym obraz bardziej rozmyty, pozbawiony detalu. Przy wartości +5 otrzymujemy dla ISO 12800 obraz przypominający akwarelę.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z G80 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y.

Nawet ISO 3200 nie wykazuje wielkich różnic między G80 a zestawionymi w porównaniu modelami Canon EOS M5 oraz Sony A6300. Wyższe czułości najlepsze ma Sony, dodatkowo dzięki większej rozdzielczości matrycy zapewnia lepszą rejestrację detalu. Na plus opisywanemu aparatowi należy zaliczyć dość regularny i drobnoziarnisty szum.

Przejdźmy teraz do wyników pomiaru poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dane otrzymane na podstawie zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na wykresie poniżej.

Na powyższym wykresie nie dostrzegamy niepokojących zachowań. Poziom szumu równomiernie rośnie wraz ze zwiększaniem czułości. Spójrzmy na porównanie między kilkoma konkurującymi aparatami:

Wykres pokazuje, że zachowanie tych trzech matryc jest wręcz identyczne, w zakresie większości czułości. Nie powinny dziwić różnice przy wysokim ISO, które są z reguły obsługiwane oprogramowaniem.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Prąd ciemny i szum termiczny (darki)

Standardowo poziom szumu termicznego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Okazuje się, że w trybie Bulb aparat G80 ma ograniczenie maksymalnej długość ekspozycji do 128 s, także takie pomiary prezentujemy poniżej.

Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum.

W Panasoniku G80 zakres ten wynosi od 0 do 6000. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Do wyglądu darków nie mamy większych zastrzeżeń. Widzimy wyraźnie, że kontrola nad długimi ekspozycjami przebiega poprawnie. To, co niepokoi, to histogramy, którym daleko do typowego kształtu dzwonu. Dodatkowo widzimy ślady modyfikacji plików RAW.

W tabelce poniżej prezentujemy statystykę dla tych obszarów.

Na zakończenie prezentujemy wyniki pomiarów szumu termicznego dla plików JPEG.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600