W porównaniu do EOS-a 100D zmienił się kształt całej bryły aparatu. Teraz bardziej przypomina ona inne korpusy producenta i, musimy przyznać, dużo łatwiej o komfortowy chwyt sprzętu. Rękojeść została nieco bardziej wyprofilowana, również spust migawki przeniósł się w bardziej naturalne dla położenia palca wskazującego miejsce. Również gumowa okleina na rękojeści zapewnia dobrą przyczepność. Pozostał oczywiście mały rozmiar całego aparatu, zatem osoby z większymi dłońmi mogą mieć problemy z wygodnym trzymaniem go.

EOS 200D został wyposażony jedno pokrętło sterujące. Względem 100D zyskał jednak dwa dodatkowe przyciski na górze korpusu – znajduje się tam teraz dedykowany guzik do komunikacji bezprzewodowej oraz DISP. Niestety, na korpusie nie znajdziemy przycisku AF-ON, ani także monochromatycznego ekranu LCD. Mimo to, ilość guzików, programowalny, pojemny panel sterowania oraz „Moje Menu”, mieszczące maksymalnie 6 pozycji zapewnią wygodne użytkowanie testowanej lustrzanki. Na plus zaliczyć trzeba również dobrej jakości ekran LCD ze znanym z innych aparatów Canona mechanizmem odchylania i obracania.

----- R E K L A M A -----

Obiektywy

Canona 200D można zakupić między innymi w zestawie z obiektywami EF-S 18–55 mm f/4.0–5.6 IS STM lub EF-S 18–200 mm f/3.5–5.6 IS. Mimo wbudowanej optycznej stabilizacji obrazu, są to konstrukcje typowo amatorskie. Obiektywy te mogą sprostać wymaganiom początkujących fotografów, bardziej zaawansowani szybko skierują jednak swój wzrok na inne modele.

Systemowych obiektywów jest w ofercie Canona dużo, zaczynając od konstrukcji zaprojektowanych pod matrycę APS-C, poprzez średnio-zaawansowane konstrukcje pod rozmiar matrycy pełnoklatkowej, kończąc na profesjonalnej serii L. Nie można także zapominać o obiektywach niezależnych producentów, które, oferując coraz lepszą jakość optyczną pozostając konkurencyjne cenowo. Wymienić można przede wszystkim Sigmę, Tamrona oraz Tokinę, na rynku dostępne są również manualne instrumenty marki Samyang, a także IRIX. Można więc uznać, że oferta obiektywów pod bagnet EF-S jest naprawdę bogata. Listę instrumentów z mocowaniem EF (zarówno produkcji Canona, jak i producentów niezależnych) można obejrzeć w naszej bazie.

Szybkość

Po przekręceniu włącznika na pozycję ON musimy i odczekać około 2–3 sekundy na włączenie się aparatu. Patrząc na alternatywy dostępne na rynku, jest to dość długi czas. Podobnie dzieje się w przypadku wybudzenia aparatu ze stanu uśpienia. Nawigacja po zakładkach menu, przybliżanie i oddalanie zdjęć oraz ich usuwanie odbywa się płynnie. W przypadku wykonywania zdjęć HDR, złożenie fotografii zajmuje aparatowi około 10 sekund, krótkie, kilkusekundowe opóźnienie ma również miejsce po wykonaniu zdjęć z filtrem twórczym.

Zdjęcia seryjne

Tryb seryjny w 200D pozwala na wykonywanie zdjęć zarówno JPEG, jak i RAW z przybliżoną prędkością 5 kl/s. Aby zweryfikować tę wartość i zobaczyć, jak długo będzie się utrzymywać, wykonaliśmy test używając karty SanDisk SDHC Extreme Pro 300 MB/s C10 UHS-II o pojemności 32 GB. Tradycyjnie, czułość ISO wyniosła 1600, a czas ustawiony został na wartość 1/1000 s. Zdjęcia RAW zajmowały średnio 32 MB, JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 6000×4000 pikseli około 9 MB. Dla trwającej 30 sekund serii otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• 151 zdjęć JPEG (5.03 kl/s),
• 50 zdjęć RAW (1.67 kl/s).

Dokładne wyniki naszych pomiarów dla poszczególnych rodzajów plików prezentujemy na poniższych wykresach.

Aparat nie ma żadnych problemów z osiągnięciem deklarowanej prędkości. Przy zdjęciach JPEG, maksymalna szybkość utrzymuje się przez całą długość trwania serii. Tutaj należą się Canonowi jedynie pochwały. Zupełnie inaczej sytuacja ma się przy plikach RAW. Podczas używania tego formatu deklarowana prędkość utrzymuje się przez sekundę, a później spada znacznie, do około 2 kl/s.

W testach wykorzystujemy karty pamięci SanDisk dostarczone przez firmę CSI.

Stabilizacja obrazu

Canon EOS 200D nie różni się w tym aspekcie od innych modeli producenta i nie posiada wbudowanej optycznej stabilizacji obrazu. Aby skorzystać z możliwości wykonywania nieporuszonych zdjęć na dłuższych czasach, należy zaopatrzyć się w obiektywy ze stabilizacją, w nomenklaturze producenta oznaczone symbolem „IS”.

Czyszczenie matrycy

Canon 200D wyposażony został w system czyszczenia matrycy za pomocą ultradźwięków, który można uruchomić w dowolnym momencie oraz aktywować jego automatyczne działanie przy każdym włączeniu i wyłączeniu aparatu. W trakcie całego testu mieliśmy aktywne automatyczne czyszczenie matrycy i nie zanotowaliśmy gromadzenia się kurzu na matrycy. Można zatem uznać, że system czyszczenia jest skuteczny, choć trudno przewidzieć jego wydajność przy dłuższym okresie użytkowania aparatu.

Zdjęcia z przedziałem czasu

Canon EOS 200D umożliwia nagrywanie filmów poklatkowych już z poziomu oprogramowania aparatu, w formacie MOV, w rozmiarze Full HD 29.97p (NTSC) oraz Full HD 25p (PAL) z kompresją ALL-I.

Interwał fotografowania może zostać ustawiony w zakresie od 1 s do 99 h 59 min 59 s. Liczba zdjęć natomiast regulowana jest pomiędzy wartościami 2 a 3600. Dodatkowo, należy wybrać metodę pomiaru ekspozycji. Pierwszą możliwością jest zablokowanie pomiaru na pierwszej klatce. W takim wypadku każde kolejne zdjęcie rejestrowane jest z ustawieniami pierwszego ujęcia. Po wybraniu drugiej opcji aparat mierzy ekspozycję przed wykonaniem każdej z pojedynczych fotografii.

Wi-Fi

Testowana lustrzanka posiada wbudowany moduł Wi-Fi (wraz z NFC), umożliwiający komunikację pomiędzy aparatem i smartfonem, tabletem lub innymi zewnętrznymi urządzeniami. W jego ramach EOS 200D oferuje następujące funkcje:

• Przełącz obrazy między aparatami,
• Podłącz do smartfona,
• Zdalne sterowanie EOS Utility,
• Drukuj na drukarce Wi-Fi,
• Przekaż do serwisu internetowego.

Aby korzystać z możliwości połączenia aparatu ze smartfonem, należy zainstalować aplikację Camera Connect, dostępną na platformy Android, iOS i Windows Phone. Po dokonaniu połączenia, należy wybrać jeden z następujących trybów: Images on camera, Remote live view shooting, Location Information lub Camera settings. Pierwszy z nich służy do przeglądania zdjęć zapisanych na karcie aparatu. Drugi oferuje możliwość bezprzewodowej obsługi aparatu w trybie live-view, co pozwala nie tylko na regulację parametrów ekspozycji w wybranym trybie, lecz także zmianę trybu autofokusa, wybranie punktu ogniskowania na ekranie smartfona, regulację balansu bieli, trybu wyzwalania migawki czy nałożenie filtru cyfrowego. Istnieje również możliwość nagrywania z poziomu smartfona. Niestety, nie jesteśmy w stanie zmienić trybu fotografowania czy jakości wykonywanych zdjęć. Tryb Location Information pozwala na przesyłanie informacji na temat aktualnego położenia smartfona (wyposażonego w moduł GPS) do wykonywanych aparatem zdjęć, a Camera Settings natomiast daje możliwość zmiany ustawień związanych z datą, godziną i strefą czasową.

Jakość połączenia Wi-Fi testowaliśmy zarówno na Adroidzie jak i na iOS. Przyznać musimy, że w tym pierwszym przypadku, za sprawą wbudowanego modułu NFC połączenie aparatu ze smartfonem odbywało się dużo szybciej. W żadnym przypadku nie doświadczyliśmy opóźnień w działaniu aplikacji czy zerwania połączenia. Ustawienie parametrów odbywa się płynnie, podobnie jak przesył zdjęć.

Funkcjonalność modułu Wi-Fi testowaliśmy korzystając ze smartfona Sony Xperia XA, udostępnionego przez firmę Sony.

Lampa błyskowa

W EOS-ie 200D zastosowano wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 9.8 (dla ISO 100). Automatyka błysku w testowanej lustrzance oparta jest o pomiar E-TTL II, a regulacji mocy błysku można dokonywać w zakresie ±2 EV ze skokiem 1/3 lub 1/2 EV. Pokrycie błysku odpowiada kątowi widzenia obiektywu o ogniskowej 17 mm. Czas synchronizacji wbudowanej lampy błyskowej wynosi 1/200 sekundy. W menu znaleźć można ustawienia tego czasu w trybie priorytetu przysłony:

• Automatyczny,
• Automatyczny w przedziale 1/200–1/60 sekundy,
• 1/200 sekundy (stały).

Ustawienia dotyczące błysku znajdują się w drugiej zakładce menu fotografowania. Są tam funkcje dotyczące zarówno wbudowanej lampy błyskowej, jak i zewnętrznej, przy czym w przypadku tej drugiej uaktywniają się one dopiero po jej podłączeniu:

• Lampa błyskowa włącz/wyłącz,
• Pomiar E-TTL II (wielosegmentowy, uśredniony),
• Tryb AV – czas synchronizacji błysku,
• Nastawy lampy wbudowanej,
• Nastawy lampy zewnętrznej,
• Nastawy C.Fn lampy zewnętrznej,
• Kasuj nastawy C.Fn lampy zewnętrznej.

W nastawach lampy wbudowanej można znaleźć wybór:

• Wbudowana lampa (zwykły błysk, łatwe fotografowanie z bezprzewodową lampą błyskową, niestandardowe fotografowanie z bezprzewodową lampą błyskową),
• Tryb błysku (E-TTL II lub Manual flash; aktywne przy wybraniu opcji „niestandardowe fotografowanie z bezprzewodową lampą błyskową”),
• Tryb synchronizacji z pierwszą lub drugą kurtyną migawki,
• Kompensacja ekspozycji lampy błyskowej.

Nastawy zewnętrznej lampy błyskowej dostępne są w momencie jej podłączenia i zależą od jej rodzaju. Dostępne są następujące ustawienia:

• Tryb błysku (E-TTL II, Manual Flash, Multi Flash, TTL, Auto Ext. Flash, Man. Ext. Flash),
• Tryb synchronizacji,
• Sekwencja ekspozycji lampy błyskowej,
• Kompensacja ekspozycji lampy błyskowej,
• Zoom,
• Nastawy bezprzewodowe.

Siłę błysku lampy wbudowanej zawsze porównujemy wykonując zdjęcie przy czułości 100 ISO, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Zdjęcia w trybie manualnym (M) z opisanymi wcześniej parametrami i w trybie półautomatycznym (P) przy ISO 100 przedstawiamy poniżej.

Tryb M
200D	D3400

Tryb P
200D	D3400

Oba aparaty podobnie doświetliły fotografowaną scenę. W trybie półautomatycznym, nieco jaśniejsze zdjęcie pochodzi z aparatu Nikona, różnica jest jednak niewielka. 200D wybrał przysłonę f/2.8 oraz czas naświetlania rzędu 1/60 s.

Autofokus

W 200D zastosowany został 9-polowy system automatycznego ogniskowania, bazujący na detekcji fazy. Środkowy punkt jest krzyżowy i charakteryzuje się zwiększoną czułością w pionie dla obiektywów f/2.8 i jaśniejszych. Zakres działania punktu centralnego zawiera się w przedziale od −0.5 EV do 18 EV w trybie fazowym i od−2 EV do 18 EV przy korzystaniu z live-view. W słabych warunkach oświetleniowych autofokus może być wspomagany serią krótkich błysków wykonywanych przez wbudowaną lampę, o zasięgu około 4 m.

Autofokus może działać w następujących trybach:

• One Shot AF – jednorazowe ustawienie ostrości przy wciśnięciu spustu migawki do połowy,
• AI Servo AF – tryb ciągłego ogniskowania, dopasowującego się do obiektu w ruchu,
• AI Focus AF – tryb, w którym oprogramowanie samodzielnie wybiera, czy ma działać w trybie One Shot, czy AI Servo.

Poza opisywanym autofokusem fazowym przy pracy z wizjerem optycznym, dostępny jest także autofokus pracujący w trybie live-view, wykorzystujący technologię marki Canon – Dual Pixel CMOS AF. Rozwiązanie to bazuje na obecności dwóch fotodiod w pojedynczym pikselu. Obie przyjmują fotony światła, dzięki czemu powierzchnia światłoczuła nie ulega zmniejszeniu. Przy ogniskowaniu jednak, dane o fazie wiązki odbitej od obiektu, na którym ma znaleźć się płaszczyzna ostrości, odczytywane są z obu fotodiod niezależnie, dzięki czemu obliczana jest odległość położenia obiektu. W efekcie każdy pojedynczy piksel matrycy może być użyty do ogniskowania.

W live-view autofokus może działać w trybie One Shot lub AI Servo, wykorzystując jedną z następujących metod:

• wykrywanie twarzy+śledzenie,
• FlexiZone-Multi – automatyczny wybór z 45 punktów AF w szerokim obszarze kadru (możliwość wyboru jednej z dziewięciu mniejszych sfer),
• FlexiZone-Single – możliwość ręcznego wyboru położenia pojedynczego obszaru AF na ekranie.
• Ostrość ręczna (powiększenie 5 lub 10 razy).

Zakres detekcji przy fotografowaniu live-view wynosi od −2 EV do 18 EV.

Standardowo w teście autofokusa wykonujemy serię 40 zdjęć. Na zastosowanym obiektywie ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii. Sprawdźmy najpierw jak aparat poradził sobie w świetle 5500K.

Canonowi należy się pochwała, bowiem zarejestrował aż 32 zdjęcia wyostrzone „w punkt” a zatem o odchyłkach nie przekraczających 1.5%. Deklasuje tutaj konkurencję.

W świetle 3000K 200D radzi sobie bardzo dobrze, Wszystkie zdjęcia zmieściły się bowiem w trzech pierwszych przedziałach, a odchyłki znakomitej większości z nich nie przekraczają 4.5% od najlepszego zdjęcia w serii.

Pomiar światła

Czujnik światła RGB + IR zastosowany w 200D składa się z 63 stref. Pracuje w zakresie 1–20 EV (ISO 100). Testowany aparat pozwala na kompensację ekspozycji w zakresie 5 EV, ze skokiem 1/2 EV lub 1/3 i umożliwia pomiar w następujących trybach:

• przy korzystaniu z wizjera:
  • Pomiar wielosegmentowy (połączony ze wszystkimi punktami AF),
  • Pomiar skupiony (około 6,0% wizjera),
  • Pomiar punktowy (około 3,5% wizjera),
  • Pomiar centralnie ważony uśredniony,
• przy korzystaniu z trybu live-view:
  • Pomiar wielosegmentowy (315 stref),
  • Pomiar skupiony (około 6,0% ekranu LCD),
  • Pomiar punktowy (około 2,6% ekranu LCD),
  • Pomiar centralnie ważony uśredniony.

Podczas testu nie zauważyliśmy większych problemów z pracą pomiaru światła. Aparat ma niewielką tendencję do prześwietlania zdjęć przy kontrastowych scenach. Przy fotografowaniu tego typu sytuacji, zazwyczaj konieczne było skorygowanie ekspozycji o ok. 2/3–1 EV.