Jak widać na podstawie powyższego wykresu, przynajmniej od ISO 800 pliki są w pewnym stopniu odszumiane. Widać zatem, że wyłączenie odszumiania wcale nie oznacza braku redukcji zakłóceń. Dobrze chociaż, że w zakresie czułości natywnych proces ten nie jest szczególnie intensywny.

Skoro mowa o odszumianiu, to w testowanym Canonie mamy do dyspozycji pięciostopniową skalę redukcji szumu na wysokich czułościach: wyłączona, poziom słaby, standardowy, mocny oraz tzw. wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia opcja polega na wykonaniu czterech ekspozycji i połączeniu ich w jedno zdjęcie o zmniejszonym zaszumieniu. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie dwóch wartości czułości: ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

Działanie procesu odszumiania daje całkiem rozsądne efekty. W miarę wzrostu intensywności tego procesu zauważalne staje się obniżenie poziomu szumu, a jednocześnie nie odbija się to drastycznie na większej utracie szczegółów obrazu. Również wieloklatkowa redukcja szumu oferuje zadowalające efekty. W wyraźnym stopniu pozwala zmniejszyć szum, przy jednoczesnym zachowaniu sensownej ilości szczegółów obrazu.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z 6D Mark II wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Nikonem D750 oraz Sony A7 II.

Zdjęcia z 6D Mark II charakteryzują się dobrym odwzorowaniem szczegółów i niewysokim poziomem zaszumienia w szerokim zakresie czułości. Patrząc na powyższe zestawienie, widać jednak, że D750 wypada nieco lepiej od testowanego EOS-a. Nie ustępuje mu specjalnie pod względem szczegółowości, za to zakłócenia obrazu są mniej widoczne. RAW-y z 6D Mark II mają natomiast przyjemniejszą strukturę szumu niż te z A7 II, na których od ISO 6400 widać sporo kolorowych zakłóceń.

Sprawdźmy teraz, co do obrazu sytuacji wniosą konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy poniżej.

Powyższy wykres jest stosunkowo gładki i nie dostrzegamy na nim niepokojących załamań. Wzrost wartości szumu ma charakter wykładniczy, przynajmniej w zakresie czułości natywnych.

Rzućmy teraz okiem na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanego EOS-a i aparatów konkurencji.

W niemal całym zakresie czułości EOS 6D Mark II i Pentax K-1 idą praktycznie „łeb w łeb”. Najlepiej w tym zestawieniu wypada Nikon D750, którego przewaga nad Canonem to ok. 1/2 EV dla ISO 6400. Dla tej samej czułości, A7 II szumi mocniej od nowego 6D, o niespełna 1 EV.

Na zakończenie omawiania szumu prezentujemy jeszcze wykres uzyskany na podstawie pomiarów na plikach 48-bitowych.

Darki

Jak wspominaliśmy już wcześniej, Canon 6D Mark II zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W 6D Mark II mamy podobną sytuację jak np. w modelu 1D X Mark II, bowiem przy czułościach od ISO 50 do 200 mamy do czynienia z biasem na poziomie ok. 512, podczas gdy dla pozostałych wynosi on około 2048. W związku z tym w poniższych przykładach dla trzech najniższych czułości ograniczyliśmy sygnał do przedziału 383–639, a dla pozostałych 0–3072. Identyczne zakresy zostały również odłożone na poziomej osi odpowiednich histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą dla wszystkich czułości 100 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
40000
51200
102400

Do wyglądu histogramów w zakresie natywnych czułości nie mamy większych zastrzeżeń. Dla niektórych ISO daje się jednak zauważyć drobne odstępstwa od typowego kształtu rozkładu Poissona. Dla dwóch najwyższych czułości histogramy są już dość płaskie, chociaż statystyka sygnału (tabelka poniżej) wygląda prawidłowo w całym zakresie.

Oceniając wygląd darków bez trudu zauważamy niejednorodności w rozkładzie szumu na najwyższych czułościach. Ich oznaki można zauważyć przy ISO 40000, ale dla maksymalnej czułości stają się wyraźne. Niejednorodności są dość nieregularne (nieco intesywniejsze po prawej stronie), a ponadto widać oznaki poziomego bandingu.

Na zakończenie prezentujemy darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
40000
51200
102400