W Fujifilm X-H1 zastosowano matrycę X-Trans CMOS (trzeciej generacji) o wymiarach 23.6×15.6 mm (APS-C) i efektywnej liczbie pikseli wynoszącej 24.3 miliona. Maksymalna rozdzielczość zdjęć wynosi 6000×4000 pikseli, a pliki RAW zapisywane są z rozszerzeniem RAF (jako nieskompresowane lub skompresowane bezstratnie).

Rozdzielczość układu jako całości

Rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50) wyznaczyliśmy w oparciu zdjęcia zapisane w formacie JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość, a pomiary wykonaliśmy przy pomocy programu Imatest. W teście wykorzystaliśmy obiektyw Fujinon XF 35 mm f/1.4 R. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu. Pozwalają one na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta.

Maksymalne notowane przez X-H1 wyniki odrobinę przekraczają próg 2700 LW/PH – są zatem porównywalne do rezultatów ostatnio testowanego X-E3. X-H1 dystansuje o około 1000 LW/PH Nikona D500 oraz Canona 7D Mark II. Należy jednak pamiętać, że producenci ci nie aplikują wyostrzania przy jego minimalnym ustawieniu lub aplikowane wyostrzanie jest minimalne. Testowany aparat wyprzedza również G9, jednak tutaj różnica jest znacznie mniejsza i wynosi około 200 LW/PH.

----- R E K L A M A -----

Pamiętajmy, że wyniki w tej kategorii mocno zależą od wyostrzania. Sprawdźmy, jak prezentuje się tutaj X-H1.

Na przebiegach czerń-biel widać niewielkie piki, co świadczy o tym, że pliki nawet przy najniższym parametrze wyostrzania są temu procesowi poddawane. Funkcja MTF nie przyjmuje jednak wartości powyżej 1, co oznacza, że wyostrzanie nie jest mocne.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy na podstawie niewyostrzonych plików RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z obiektywami: Fujinon XF 35 mm f/1.4 R, Fujinon XF 56 mm f/1.2 R oraz Fujinon 16–55 mm f/2.8 WR na ogniskowej 16 mm. Najlepsze uzyskane przez nas wyniki dla każdej wartości przysłony prezentujemy na wykresie poniżej.

W zestawieniu 3 aparaty mają matrycę formatu APS-C – testowany X-H1, Nikon D500 oraz Canon 7D Mark II. Obie lustrzanki charakteryzują się jednak rozdzielczością, kolejno, 20.9 mpix oraz 20.1 mpix. Canon posiada przy tym nieco mniejszy sensor (o mnożniku 1.6 x). Lumix G9 posiada matrycę Mikro 4/3, co sprawia, że przy rozdzielczości 20.3 mpix liniowe zagęszczenie pikseli jest u niego wyższe, niż w pozostałych konstrukcjach.

Po tym krótkim wstępie możemy przejść do interpretacji wyników. X-H1 i D500 posiadają praktycznie identyczne maksymalne rezultaty co oznacza, że lustrzanka Nikona nieco efektywniej wykorzystuje piksele. Oba aparaty mocno dystansują 7D Mark II, co nie może dziwić ze względu na fakt, że przed matrycą tego aparatu umieszczono klasyczny optyczny filtr dolnoprzepustowy. Zwycięzcą jest jednak Lumix G9, co wynika oczywiście z większego liniowego zagęszczenia pikseli na matrycy tego aparatu.

Specyficzna struktura matrycy X-Trans ma zapobiegać powstawaniu efektu mory – z tego względu aparaty Fujifilm nie posiadają filtra AA. Aby to potwierdzić, sprawdźmy poniższe wykresy.

Na początek zaznaczyć należy, że profil czerni i bieli oraz funkcja MTF nie noszą żadnych śladów wyostrzania.

Odpowiedzi w częstości Nyquista stoją na wysokim poziomie i wynoszą kolejno dla profilu poziomego i pionowego 26.3% oraz 25.8%, co oczywiście potwierdza brak filtra dolnoprzepustowego.

Na tablicy bez problemu zauważymy efekt mory.