To, że Canon pracuje nad swoim pierwszym pełnoklatkowym bezlusterkowcem, wiadomo było już od dłuższego czasu. Sporym zaskoczeniem był jednak sam moment premiery – podczas gdy Nikon podgrzewał atmosferę wokół serii Z kolejnymi periodycznie wypuszczanymi filmami i zapowiedziami, Canon milczał i o nowym aparacie użytkownicy dowiedzieli się tak naprawdę w dniu, w którym został zaprezentowany.

Canon EOS R, bo tak nazywa się pierwszy reprezentant najnowszego systemu Canona, to aparat o zupełnie nowym mocowaniu (RF) niż stosowane w lustrzankach i bezlusterkowcach APS-C. Jego średnica wynosi 54 mm (czyli tyle samo, co w EF), a odległość rejestrowa ma 20 mm – zatem 24 mm mniej niż ma EF, ale więcej niż Sony E (18 mm) oraz Nikon Z (zaledwie 16 mm). Na nowym bagnecie będziemy mieli do dyspozycji od razu 4 obiektywy – standardowy RF 24–105mm f/4.0L IS USM, innowacyjny RF 28–70mm f/2.0L, niewielki i klasyczny RF 35mm f/1.8 Macro IS STM oraz jasny RF 50mm f/1.2L USM. Co ciekawe, wszystkie te obiektywy wyposażone są w konfigurowalne pokrętło (z klikiem), którego funkcję ustawiamy w menu aparatu. Dodatkowo, w zestawie z aparatem kupujący dostaje adapter EOS EF–EOS R, pozwalający podpiąć obiektywy lustrzankowego mocowania EF, z przeniesieniem autofokusa i informacji EXIF.

----- R E K L A M A -----

Teraz pora na kilka słów o samym aparacie. Biorąc pod uwagę „serce” konstrukcji, czyli 30-megapikselową matrycę zapożyczoną prosto z 5D Mark IV, można ulec wrażeniu, że Canon EOS R jest właśnie bezlusterkową wersją tego aparatu. Nie jest to jednak prawda, gdyż w aparacie, pod względem wyglądu i obsługi zmieniło się bardzo dużo – można powiedzieć, że został on w całości przebudowany. Zmiany omówimy szerzej w dalszych rozdziałach, natomiast we wstępie należy wspomnieć o braku koła trybów (zamiast niego znajdziemy przycisk zintegrowany z kołem nastaw), zniknięciu dżojstika do sterowania punktami AF oraz obecność dotykowego panelu, którego funkcję w skrócie porównać można do pokrętła. Na górnej ściance znalazł się również zupełnie inny, mniejszy i kwadratowy monochromatyczny ekran. Główny panel LCD jest tej samej wielkości, co w 5D Mark IV, zyskał jednak funkcję odchylania i charakteryzuje się większą rozdzielczością.

Z rzeczy użytkowych, warto również zanotować obecność wizjera elektronicznego o powiększeniu 0,76x oraz rozdzielczości 3.69 miliona punktów. Na pokładzie konstrukcji znalazł się tylko 1 slot na karty pamięci SD/SDHC/SDXC (UHS-II).

Wielu liczyło, że Canon postanowi wrócić jako poważna konkurencja dla Sony, Panasonika czy, ostatnio, Fujifilm w filmowaniu aparatami fotograficznymi. Niestety, nie do końca tak się stało i EOS R nie oferuje wiele więcej, niż 5D Mark IV. Aparat nie tylko nie posiada stabilizacji sensora, ale i podczas nagrywania w 4K spotkamy się z 1.8x przycięciem obrazu. Na kartę nagramy obraz 8-bit z próbkowaniem 4:2:0, natomiast na zewnętrzny rekorder – 10-bit 4:2:2.

Kolejnym ograniczeniem, od którego użytkownicy bezlusterkowców takich firm jak Sony, Olympus, Panasonic czy Fujifilm już dawno odwykli, jest brak pełnoprawnego trybu migawki elektronicznej.

EOS R zaskakuje z kolei autofokusem. Oparta na architekturze Dual Pixel CMOS detekcja fazy oferuje aż 90% pokrycie kadru oraz 5655 punktów, czułość systemu zaczyna się natomiast już od −6 EV.

Wymienione zmiany i nowości to jedynie wierzchołek góry lodowej. Warto przeczytać kolejne rozdziały testu, żeby zobaczyć, czym tak naprawdę może walczyć Canon EOS R z konkurentami na coraz bogatszym rynku bezlusterkowców i czy z tej walki może wyjść zwycięsko.

Aparat do testu wypożyczyła firma Canon Polska, za co serdecznie dziękujemy.

Opis naszej procedury testowej można znaleźć w artykule „Jak testujemy lustrzanki cyfrowe?”. Jeśli pojawią się dodatkowe wątpliwości z tym związane, zachęcamy do lektury artykułu „Często zadawane pytania”.

Porównanie specyfikacji EOS-a R z modelem 5D Mark IV oraz przykładowymi aparatami konkurencji można obejrzeć tutaj.