Rozdzielczość układu jako całości

Rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50) wyznaczyliśmy w oparciu zdjęcia zapisane w formacie JPEG z wyostrzaniem ustawionym na minimalną wartość, a pomiary wykonaliśmy przy pomocy programu Imatest. W tej części testu wykorzystaliśmy obiektyw Fujinon XF 18 mm f/1.4 R LM WR. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu. Pozwalają one na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych oraz ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta.

Maksymalne wyniki, zmierzone na podstawie plików JPEG z dobrej klasy stałoogniskowego obiektywu, lekko przekraczają poziom 3800 LW/PH. To wyraźnie więcej niż w EOS-ie R7 i Lumiksie GH7. Oba te modele mają sensory o mniejszej liczbie pikseli, szczególnie GH7. Poza tym, na zdjęciach z Canona nie stwierdziliśmy śladów wyostrzania, a w Panasoniku jedynie nieznaczne. A jak ta kwestia wygląda w przypadku X-T50? Spójrzmy na poniższe wykresy z Imatestu:

Wykresy wygenerowane przez program Imatest przedstawiają przykładowe przebiegi profilu na granicy czerni i bieli oraz funkcję MTF, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach. Na górnych wykresach nie widzimy żadnych lokalnych maksimów, natomiast dolne wykresy (funkcji MTF) nie opadają tak łagodnie, jak np. w EOS-ie R7, choć sama funkcja nie przyjmuje wartości większych od 1. Ostatecznie, naszym zdaniem wyostrzanie jest obecne ale bardzo delikatne.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy (a dokładniej rzecz biorąc rozdzielczość układu matryca plus odcięty od wpływu aberracji optycznych dobrej klasy obiektyw) wyznaczamy na podstawie niewyostrzonych plików RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z obiektywami: Fujinon XF 35 mm f/1.4 R i XF 18 mm f/1.4 R LM WR. Najlepsze uzyskane przez nas wyniki dla każdej wartości przysłony prezentujemy na wykresie poniżej.

Najwyższy wynik wyrażony w lpmm zanotował aparat Panasonika. Nie powinno to stanowić zaskoczenia, bowiem jego sensor charakteryzuje się najwyższą w zestawieniu liniową gęstością pikseli (334 px/mm). Jednak z drugiej strony, w przypadku aparatu Fujifilm jest ona tylko minimalnie niższa (330 px/mm). Bardzo zbliżony do X-T50 wynik dla f/4 uzyskał bezlusterkowiec Sony, co jest o tyle istotne, że gęstość na jego matrycy pozostaje zauważalnie niższa (267 px/mm). Innymi słowy, wysoka zdolność rozdzielcza sensora X-Trans CMOS HR nie stanowi szczególnego atutu, bowiem jego osiągi w postaci MTF-ów, choć są dobre, to jednak specjalnie nie imponują.

Wszystkie trzy wymienione wyżej aparaty nie mają w swojej konstrukcji filtra antyaliasingowego, co powoduje zwiększenie osiągów zdolności rozdzielczej. Inna sytuacja występuje w EOS-ie, bowiem ma on asymetryczny filtr AA. Brak tego elementu w matrycach X-Trans ma swoje odzwierciedlenie w wartościach odpowiedzi w częstości Nyquista, które w przypadku X-T50 zbliżają się do poziomu 30% dla obu składowych. Na podstawie poniższych wykresów widzimy także, że pliki RAW nie są wyostrzane.