_1663272818.jpg)
Nikon Nikkor Z 40 mm f/2.0 - test obiektywu
8. Winietowanie
| Z7, APS-C/DX, f/2.0 | Z7, APS-C/DX, f/2.8 |
|
|
Na maksymalnym otworze względnym winietowanie daje się zauważyć, bo sięga tam ono 25% (−0.82 EV). Nie jest to jednak efekt duży. Na f/2.8 i f/4.0 omawiana wada zmniejsza się do niezauważalnego poziomu odpowiednio 11% (−0.34 EV) i 8% (−0.25 EV).
Po przejściu na większą matrycę pełnoklatkową, winietowanie znacznie bardziej daje się we znaki i wyraźnie widać to na poniższych zdjęciach.
| Z7, FF, f/2.0 | Z7, FF, f/2.8 |
|
|
| Z7, FF, f/4.0 | Z7, FF, f/5.6 |
|
|
Ubytek światła w rogach kadru na maksymalnym otworze względnym sięga aż 57% (−2.46 EV). To sporo, ale przecież znacznie większy Batis 2/40 pokazywał tutaj wynik 55%, a więc w granicach błędów pomiarowych praktycznie taki sam.
Po przymknięciu przysłony do f/2.8 winietowanie spada do 41% (−1.51 EV), by na f/4.0 zmniejszyć się dodatkowo do 35% (−1.22 EV). Kolejny lekki spadek omawianej wady widzimy na f/5.6, gdzie sięga ona 29% (−0.99 EV) i na f/8.0, gdzie odnotowaliśmy wynik 23% (−0.77 EV). Na przysłonach f/11.0 i f/16.0 winietowanie sięga odpowiednio 20% (−0.63 EV) oraz 19% (−0.61 EV).
| Nikon Z7, JPEG, 40 mm, f/2.0 |
 |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.