Niniejsza tabela przedstawia porównanie parametrów nowego obiektywu do innego ultraszerokokątnego Tamrona, a także do starszych obiektywów o podobnym zakresie ogniskowych. W porównaniu do starszych instrumentów, nowy Tamron znacznie uprościł konstrukcję optyczną swojego modelu - korzystając jednak z najnowszych zdobyczy techniki i faszerując ją elementami specjalnymi. Co więcej, w przypadku układów szerokokątnych sprawę ich projektowana upraszcza trochę mniejsza odległość bagnetu od matrycy z jaką mamy do czynienia u bezlusterkowców. Dzięki temu udało się zachować zarówno małe rozmiary, jak i wyjątkowo niską wagę. Nowy obiektyw, w porównaniu do starszych, imponuje też wartością minimalnego dystansu ustawiania ostrości.

Na poniższym zdjęciu Tamron 20-40 mm f/2.8 Di III VXD stoi pomiędzy Voigtlanderem Apo-Lantharem 2/50 oraz lustrzankową Sigmą A 35 mm f/1.4 DG HSM.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem, który zawiera styki oraz ramkę o rozmiarach 29 na 22 mm. Wewnątrz tej ramki mamy tylną soczewkę obiektywu o średnicy 20 mm. Jest ona ruchoma i dla ogniskowej 20 mm jej rant praktycznie dotyka ramki, natomiast dla 40 mm chowa się ona na głębokości około 2 cm w wewnętrznym tubusie. Ów tubus jest wyczerniony i wykarbowany, ale pod nim widać fragmenty zielonej płytki z elementami elektroniki. Tutaj nie ma więc mowy o pełnej szczelności.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus obudowy jest pokryty czarnym tworzywem sztucznym i rozpoczyna się nieruchomym, gładkim pierścieniem, na którym znajdziemy srebrny pasek oraz znacznik ułatwiający mocowanie obiektywu do aparatu, a także informację, że obiektyw wyprodukowano w Wietnamie. Pierścień szybko zwiększa swoją średnicę i już na powiększonej części znajdziemy napis z nazwą i parametrami obiektywu, średnicą filtrów wynoszącą 67 mm oraz informację, że obiektyw zaprojektowano w Japonii. Tutaj jeż zainstalowano wejście USB typu C, poprzez które, przy pomocy Tamron Lens Utility, można kalibrować obiektyw. Swoją drogą pojawia się tutaj pytanie, jak w długim czasie użytkowania obiektywu, i to w bardzo różnych warunkach, będzie się sprawdzać takie rozwiązanie, w którym na korpusie mamy otwarte i niczym niezabezpieczone wejście USB.

Kolejnym elementem jest pierścień do zmiany ogniskowej, który ma szerokość 22 mm. Wyposażono go w wygodne, gumowane karbowanie, a także w znaczniki ogniskowych dla wartości 20, 24, 28, 35 i 40 mm.

Idąc dalej, mamy gładki i nieruchomy fragment obudowy o szerokości 8 mm, za którym zaczyna się pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Jest on w całości pokryty karbowaniem, przez co nie znajdziemy tam żadnej skali odległości, ani głębi ostrości. Pierścień pracuje płynnie, z właściwym oporem i z przełożeniem elektronicznym. Niestety zakres jego pracy jest symboliczny i wynosi tylko około 30-40 stopni. W zasadzie ledwo go dotkniemy, znacznik odległości potrafi przeskoczyć pół skali. Nie jest to zbyt funkcjonalne...

Ruch pierścieniem do zmiany ogniskowej powoduje wysunięcie jednolitego i wykonanego z tworzywa sztucznego tubusu, który kończy się przednim układem soczewek. Podczas tej operacji rozmiar obiektywu rośnie o około 1 cm.

Przednia soczewka jest wypukła, ma średnicę 42 mm i otacza ją nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 62 mm oraz bagnet do mocowania osłony przeciwsłonecznej.

Jeśli chodzi o konstrukcję optyczną, mamy tutaj do czynienia z 12 soczewkami ustawionymi w 11 grupach. Producent nie oszczędzał na elementach specjalnego rodzaju. Mamy bowiem do czynienia z trzema soczewkami wykonanymi ze szkła niskodyspersyjnego LD i trzema soczewkami asferycznymi – w tym dwoma formowanymi i jedną hybrydową. Co więcej, jedna z tych soczewek formowanych została wykonana ze szkła LD. Wewnątrz konstrukcji znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy domknąć do wartości f/22.

Kupujący dostaje w zestawie oba dekielki i tulipanową osłonę przeciwsłoneczną.