Obrazy JPEG w Olympusie E-M1 mogą być zapisywane w czterech różnych jakościach: Super Fine, Fine, Normal oraz Basic. Dostępne są trzy rozmiary zapisywanych zdjęć: Large, Middle oraz Small, a także pięć proporcji obrazu: 4:3, 16:9, 3:2, 1:1 i 3:4. Rozdzielczość zdjęć Large jest ustalona na 4608×3456, natomiast rozdzielczości dla pozostałych dwóch rozmiarów można sobie ustawić w menu użytkownika. Rozmiar Middle może być zapisywany w rozdzielczościach: 3200×2400, 2560×1920, 1920×1440 lub 1600×1200 pikseli. Natomiast zdjęcia w rozmiarze Small mogą mieć rozdzielczości: 1280×960, 1024×768 lub 640×480 pikseli. Trzeba dodać, że wszystkie podane rozdzielczości dotyczą proporcji obrazu 4:3.

Ustawienia trybu obrazu wpływające na pliki JPEG są standardowe. Modyfikować możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest sześć zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret oraz Monochrome. W tym ostatnim dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Mamy również możliwość zdefiniowania stylu własnego.

Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej i tablicy Kodaka Q-13, w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z Olympusem OM-D E-M5 oraz Fujifilm X-E1.

Już na pierwszy rzut oka wygląd zdjęć z E-M1 przywodzi na myśl obrazy generowane przez E-M5. Bezpośrednie zestawienie plików JPEG z obydwu modeli OM-D pokazuje, że ich jakość jest w zasadzie identyczna do ISO 12800. Na maksymalnej czułości można się dopatrzeć niewielkiej przewagi nowszego bezlusterkowca Olympusa.

Zestawienie z aparatami konkurencji jest w zasadzie formalnością, bowiem E-M5 był wielokrotnie używany przez nas do porównań. Do ISO 1600 E-M1, GH3 i X-Pro1 różnią się głównie poziomem wyostrzania, który jest zdecydowanie najwyższy w Olympusie, a najniższy w Panasoniku. Na wysokich czułościach obrazy z tych dwóch bezlusterkowców charakteryzują się sporą degradacją szczegółów, spowodowaną z jednej strony szumem, a z drugiej – wyraźnie widocznymi skutkami procesu jego usuwania. Najlepiej w tym zestawieniu prezentują się zdjęcia z aparatu Fujifilm, oferując najniższy poziom szumu i lepsze odwzorowanie detali niż rywale.

Wyostrzanie

Podobnie jak w innych PEN-ach, w Olympusie E-M1 skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus OM-D E-M1, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Wspominaliśmy już wcześniej, że wyostrzanie JPEG-ów na minimalnym poziomie w E-M1 jest dość intensywne. Z powyższego porównania widać, że używanie tego parametru na poziomie wyższym niż 0 jest raczej niewskazane. Zdjęcia są wówczas zbyt mocno wyostrzone i nie prezentują się atrakcyjnie.

Filtry artystyczne

W Olympusie E-M1 filtry artystyczne działają w podobny sposób jak w ostatnich modelach PEN-ów. Można z nich skorzystać w trybie ART, zdając się wówczas wyłącznie na automatykę w kwestii parametrów ekspozycji, jednak dostępne są one również jako opcje trybu obrazu w menu fotografowania. Możemy zatem z nich korzystać w trybach P, A, S oraz M, zachowując tym samym kontrolę nad parametrami ekspozycji. W testowanym modelu odnajdziemy następujący zestaw filtrów:

• Pop art,
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor,
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film,
• Fotografia otworkowa,
• Diorama,
• Cross process,
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja,
• Grafika Key Line,
• Akwarela.

Efekt działania filtrów przedstawiamy poniżej. Należy wspomnieć, że obróbce w aparacie poddawane są tylko JPEG-i. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione. Warto również dodać, że filtry artystyczne da się nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW.

Bez filtru

Pop art

Zmiękczenie ostrości

Jasny i lekki kolor

Tonowanie światła

Ziarnisty film

Fotografia otworkowa

Diorama

Cross process

Delikatna sepia

Dramatyczna tonacja

Grafika Key Line

Akwarela

HDR

W Olympusie E-M1 pojawił się wreszcie tryb automatycznie składanych zdjęć HDR. Nie jest on szczególnie bogaty, bowiem do dyspozycji mamy tylko dwie opcje: HDR 1 i HDR 2. W każdym z nich, aparat wykonuje 3 ekspozycje, po czym składa je w finalny obraz (w formacje JPEG). Wprawdzie w menu znajdziemy dodatkowe opcje, jednak realizują ona tak naprawdę tylko funkcję bracketingu ekspozycji (wspominaliśmy o tym w rozdziale trzecim). Przykładowe zdjęcia prezentujemy poniżej oraz w rozdziale ze zdjęciami przykładowymi.

Zdjęcie standardowe

HDR 1

HDR 2