Leica D Vario-Elmarit 14-50 mm f/2.8-3.5 Asph. Mega O.I.S. - test obiektywu
3. Budowa, jakość wykonania i stabilizacja
Podczas zmiany ogniskowej z 14 do 50 mm przedni układ soczewek lekko się
wysuwa i obiektyw rośnie w długości. Wysuwający się tubus jest jednak
bardzo solidny i trudno mieć zastrzeżenia do jakości jego wykonania.
Można jednak oczekiwać, że ten tryb pracy może spowodować zasysanie
drobinek kurzu do wnętrza konstrukcji optycznej.
Jeśli chodzi o konstrukcję wewnętrzną mamy tutaj do czynienia z 16 elementami ustawionymi w 12 grupach. Dwie soczewki są dwustronnymi elementami asferycznymi. W pracy stabilizacji bierze udział układ dwóch soczewek w jednej grupie znajdujący się w środku systemu. Do tego dostajemy 7-mio listkową przysłonę, którą możemy domknąć do f/22 oraz nierotujące mocowanie filtrów o średnicy 72 mm.
Stabilizacja MEGA O.I.S, dzięki zastosowaniu w obiektywie sensorów
żyroskopowych, powoduje iż procesor Venus Engine Plus wykrywa ruchy
aparatu z częstotliwością do 4 000 razy na sekundę, co sprawia, że
kompensacja poruszenia aparatu ma być wyjątkowo precyzyjna.
Ponieważ Leica 14-50 mm była testowana przy użyciu korpusu Olympus E-510 wyposażonego w stabilizację matrycy, pozwoliło to na wykonanie ciekawego eksperymentu polegającego na porównaniu wydajności stabilizacji obiektywu, matrycy i obu tych mechanizmów na raz. Oczywiście porównanie to jest zasadne dla systemu 4/3 i ekstrapolowanie wyników tutaj uzyskanych na inne systemy jest bezzasadne.
Poniższy rysunek pokazuje wycinki scenki sfotografowane przy użyciu ogniskowej 35 mm w priorytecie czasu ekspozycji. Stosowaliśmy czasy od 1/100 sek do 1/3 sek, dla każdego z nich wykonując 7-9 ekspozycji i wybierając średnią z nich. Wykonaliśmy cztery serie zdjęć: dla obu stabilizacji wyłączonych, przy włączonej stabilizacji obiektywu, przy włączonej stabilizacji matrycy i przy włączonych obu stabilizacjach.
Minimalne ślady poruszenia, przy braku stabilizacji, widać już przy 1/50
sek. Podobny efekt można uzyskać stosując czasy na poziomie 1/6 sek przy
włączonej stabilizacji obiektywu. Oznacza to, że stabilizacja MEGA
O.I.S. jest skuteczna na poziomie ciut powyżej 3 EV. W przypadku
stabilizacji matrycy, wyniki są trochę gorsze i oscylują na poziomie
nieznacznie powyżej 2 EV, co z grubsza zgadza się z wynikami 2.3-2.7 EV
uzyskanymi w trakcie naszego testu E-510. Co ciekawe, połączenie
stabilizacji matrycy i obiektywu daje słabsze efekty niż używanie
stabilizacji obiektywu lub matrycy osobno. Nasze wyniki to dość solidny
argument za zestawem L1 + Leica, w porównaniu na przykład z tandemem
E-510 + 14-54 mm.