Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   42+/- 0.05 mm Prawy:  42+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	9.72+/- 0.2 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	88.5+/- 1%	16 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	Zauważalna w centrum, duża na brzegu.	3.9 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Bardzo mały. Obrazy gwiazd prawie punktowe.	8.5 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 56% +\- 5%	6 / 10.0 pkt
Koma	Niewielka.	8.2 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 88.6% +\- 3% od centrum pola widzenia.	7.5 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Niewielkie.	4 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Prawie ideał. Bardzo delikatny odcień kremu.	4.2 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Wzorowa.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Małe.	4 / 5.0 pkt
Obudowa	Solidna i dość spora oraz ciężka jak na klasę 42 mm. Dobra lekko chropowata guma, na której nie ślizgają się ręce. Bardzo dobrze leży w ręku i przy oku. Klapki na obiektywy przymocowane na gumowych paskach do wyjścia statywowego. Muszle okularowe gumowane i ustawiane w 4 stopniach. Guma przy obiektywach lekko odstaje. Korpus wykonany ze stopów magnezowych.	7.3 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Bardzo duża, wygodna, karbowana i prawidłowo pracująca śruba centralna (pełen zakres to obrót 540 stopni). Wygodny i karbowany pierścień do indywidualnego ustawiania ostrości (click-stop), rusza soczewką w okularze.	4.6 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Jest wygodne wyjście.	3 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 57 do 75.6 mm	5 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	1.50 metra.	2 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 63.8 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 58.2 stopnia (wg wzoru tangensowego).	13 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 6.56 +\- 0.03 stopnia i było troszkę większe od specyfikacji. Pole duże jak na tą klasę sprzętu.	7 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Tubusy czarne i matowe. Denko także czarne i matowe. Pojedyncze i minimalne pyłki.	4.3 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 1.3%, OP: 0.9%.	6.5 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Wysokiej klasy BaK-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Fioletowo-różowo-niebieskie na obiektywach. Fioletowo-żółte na okularach. Zielonkawe na pryzmatach. Intensywność mała.	5 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	wieczysta	6 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	78.9%	150 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

• solidna obudowa,
• duże i ostre pole widzenia,
• bardzo dobra transmisja,
• bardzo mały astygmatyzm,
• niewielka koma,
• dość dobrze kontrolowana dystorsja,
• świetne odwzorowanie bieli,
• wysokiej klasy powłoki i pryzmaty,
• małe odblaski,
• dobre wyczernienie wewnątrz,
• obraz ostry już od 1.5 metra,
• dobre warunki gwarancji.

• wyraźna aberracja chromatyczna na brzegu pola widzenia i całkiem spora w jego centrum,
• minimalnie niesymetryczne źrenice wyjściowe.

Nasz duży test lornetek 10x42 pokazał, że na rynku jest wiele lornetek, które sprzedawane są pod różnymi nazwami, a często pochodzą z jednej fabryki w Chinach lub Japonii i różnią się od siebie naprawdę niuansami. Gdy w nasze ręce wpadł Aplen Optics Rainier 10x42 nie omieszkaliśmy zrobić porównania parametrów różnych modeli, które pokazało jego łudzące podobieństwo do testowanego wcześniej przez nas Bynolyta Albatrossa. Zresztą zobaczcie Panśtwo sami - ta tabela pokazuje porównanie obu lornetek. Dokładniejsze wczytanie się w specyfikacje dodatkowo utwierdza nas w przekonaniu o podobieństwie, bo obaj producenci chwalą się 60-warstwowymi powłokami na pryzmatach dachowych. Czy mamy więc do czynienia z dwiema takimi samymi lornetkami sprzedawanymi pod inną nazwą? Chyba jednak nie. Układ optyczny wydaje się być dokładnie taki sam, ale już powłoki są chyba inne (mają inne odcienie), a obudowa na pewno inna. Alpen jest cięższy, a jego korpus wykonany z kompozytów magnezowych, podczas gdy u Bynolyta z aluminium.

Te minimalne różnice nie wpłynęły jednak znacząco na wyniki w naszym teście, bo uwzględniając błędy pomiarowe, rezultaty uzyskane przez obie lornetki są bardzo do siebie podobne. Ciut lepszy wynik Alpena wynika głównie z dłuższej gwarancji i nieznacznie lepszej obudowy. Reszta osiągów, w granicach błędów, jest w zasadzie identyczna. Tak więc wszystkie pochwały, które wypisaliśmy w przypadku Albatrossa, możemy przepisać także i tutaj. Łatwa do odnotowania różnica w cenie (Rainier jest o ponad 1000 zł droższy) wynika najprawdopodobniej z różnicy w kursach walut. Cena podawana w momencie testowania Bynolyta była kalkulowana przez polskiego dystrybutora w oparciu o dolara kosztującego trochę ponad 2.7 zł. Wchodzący dopiero na polski rynek Alpen musi rozliczać się po obecnym kursie, który sięga 3.30 zł.

Alpen Rainier 10x42 to lornetka niewątpliwie warta uwagi. Osiąga ona wynik na poziomie najlepszych lornetek najbardziej renomowanych producentów (praktycznie taki sam jak Leica Trinovid), a jednocześnie jest od nich tańsza. W zasadzie, oprócz wyraźnej aberracji chromatycznej i dużej wagi trodno jej cokolwiek zarzucić. Wszystkie pozostałe wady optyczne są korygowane wzorowo lub bardzo dobrze, obudowa jest bardzo solidna, a korpus wykonany z kompozytów magnezowych. Kupujący dostaje też wieczystą gwarancję. Trudno wymagać więcej! Choć patrząc na poniższy wykres transmisji wydaje się, że jeszcze tutaj jest ciut do nadrobienia do najlepszych. W centrum zakresu widzialnego średnia transmisja sięga 88.5%, a więc wyniku bardzo dobrego, choć nie wybitnego.