Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   32.05+/- 0.05 mm Prawy:  32.05+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	7.9+/- 0.05 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	89.7+/- 1%	17 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	W centrum niewielka, na brzegu co najwyżej średnia.	6.9 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Korygowany w sposób prawidłowy.	7.5 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 32% ± 3%	3 / 10.0 pkt
Koma	Niewielka.	7 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 73% ± 5% od centrum pola widzenia.	4 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Ledwie zauważalne.	4.5 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Zauważalna żółć wpadająca momentami w róż. Duża różnica (kilkanaście procent) w transmisji pomiędzy barwą czerwoną a niebieską.	2.5 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Wzorowa.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Tło wygląda całkiem dobrze, ale widać „zalążki” fałszywych źrenic.	4 / 5.0 pkt
Obudowa	Poręczna i niewielka, a jednocześnie solidna. Dobrze leży w ręku, ale obicie jest trochę za śliskie, a muszle okularowe zbyt małe, przez co wpadają w oczodoły. Muszle plastikowe o 3 stopniach regulacji. Gumowe obicie troszkę odstaje przy mostku.	6.3 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Wygodna śruba centralna, która pracuje płynnie (pełen obrót 590 stopni). Ogniskowanie indywidualne rozwiązane poprzez dodatkowe pokrętło na śrubie centralnej. Bardzo wygodne rozwiązanie. Nic nie rusza się na zewnątrz.	4.7 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Jest średnio wygodne w dojściu. W teście 8×32 wszystkim lornetkom przyznaliśmy w tej kategorii średnią wartość 1.5 pkt., jako że wyjście statywowe w tej klasie sprzętu jest rzadko używane.	1.5 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 57.1 do 75.4 mm	5 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	1.38 metra.	2 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 62.8 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 57.5 deg (wg wzoru tangensowego).	12.5 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 7.95 ± 0.03 stopnia i było odrobinę mniejsze od podanego w specyfikacjach. Pole spore jak na tę klasę parametrów.	6.5 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Tubusy czarne i matowe, denko ciemne, kilka znikomych drobinek kurzu. Bardzo ładnie!	4.8 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 0.0%, OP: 0.7%	7.5 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Wysokiej klasy BaK-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Niebieskawe na obiektywach, zielonkawe na pryzmatach, niebiesko-różowe na okularach. Intensywność mała.	5 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	10	4.5 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	74.1%	140.7 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

• poręczna, niewielka, a jednocześnie dobrze wykonana obudowa,
• dobra maksymalna transmisja,
• prawidłowo korygowana aberracja chromatyczna,
• niewielki astygmatyzm,
• mało uciążliwa koma,
• znikome pociemnienie obrazu na brzegu pola widzenia,
• małe wewnętrzne odblaski,
• ostrość już od niespełna 1.4 metra,
• dobre pole widzenia jak na tą klasę sprzętu,
• świetne wyczernienie i czystość wewnątrz tubusów,
• dobrej klasy powłoki i pryzmaty.

• zbyt duża dystorsja,
• ostrość na brzegu pola mogłaby być lepsza,
• zbyt małe muszle okularowe,
• odwzorowanie kolorów za słabe jak na tą klasę cenową.

Mamy tutaj do czynienia z niewątpliwie ciekawym instrumentem. Meopta ma naprawdę wiele poważnych zalet. Gabarytowo jest jedną z mniejszych lornetek klasy 8×32 – a to już samo w sobie jest poważnym atutem. Co więcej, ma pole widzenia, które w niczym nie odstaje od najpoważniejszych konkurentów. Gdy dodamy do tego małą komę i niewielki astygmatyzm, dobre pryzmaty, które nie ścinają źrenic i nie powodują pociemnienia obrazu na brzegu pola widzenia, a także staranność w wykonaniu i wyczernieniu lornetki wewnątrz tubusów, dostaniemy instrument na pewno warty zainteresowania.

Niestety nie obyło się bez wpadek. Zacznijmy od wykresu transmisji.

Maksymalna transmisja jest dobra, bo wynosi prawie 94%, co jak na lornetkę z pryzmatami Schmidta-Pechana jest wynikiem budzącym uznanie. Niestety Meopta nie dorobiła się jeszcze powłok, które dają płaski wykres transmisji. A duże różnice w przepuszczalności przez układ optyczny poszczególnych długości fal świetlnych, dają problemy w odwzorowaniem kolorów. Warto jednak zaznaczyć, że nie jest tutaj tak źle jak w sprzęcie rosyjskim, czy nawet w lornetkach Carl Zeiss Jena. Nie zmienia to jednak faktu, że Meopta odstaje tutaj od innych instrumentów z tego przedziału jakościowo-cenowego.

Idąc dalej, za wadę należy niewątpliwie uznać zauważalną dystorsję i szybko pojawiającą się nieostrość na brzegu pola. Zbyt małe muszle okularowe mogą być wadą, która nie wszystkim przeszkadza. Mi jednak okulary lornetki „wpadały” w oczy, bo ze względu na ich mały rozmiar, nie mogłem oprzeć ich o oczodoły.

Podsumowując, Meopta Meostar B1 8×32 wydaje się całkiem udanym instrumentem optycznym, choć nie pozbawionym wad. Właśnie te wady powodują jednak, że jej obecna cena wydaje się być trochę wygórowana. Wydając na małą lornetkę klasy 8×32 prawie 3000 zł chciałoby się mieć mniej powodów do narzekań.