W teście G6 obserwujemy podobne zachowanie tego bezlusterkowca, co modelu GF6. Wyniki zakresu tonalnego delikatnie rzecz ujmując do wysokich nie należą. Maksymalna wartość zakresu dla najwyższej jakości zdjęć i natywnej czułości wyniosła ledwie 5 EV. Modele Sony (NEX-5R) i Olympusa (E-PL5) mogą pochwalić się zauważalnie lepszymi rezultatami – w ich przypadku zarejestrowaliśmy odpowiednio 6.8 i 6.5 EV. Warto jednak przypomnieć, że wartości te dotyczą ISO 100 w przypadku Sony i ISO 200 dla Olympusa. Znaczny poziom szumu na wysokich czułościach powoduje, że np. dla SNR=10 i ISO 6400 rezultat dla G6 wyniósł zero, natomiast w NEX-ie mamy do dyspozycji dynamikę na poziomie 1.4 EV, a w PEN-ie – nawet 2.2 EV. Gdy przyjrzymy się także wynikom dla pozostałych SNR, ogólny wniosek może być tylko jeden – osiągi matrycy G6 w tej kategorii przedstawiają się naprawdę słabo.

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.

ISO	Granica bieli
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
ISO	Granica czerni
160
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

100 ISO
	0 EV	+4 EV
E-P5
160 ISO
G6
1600 ISO
G6
E-P5

Prezentowane powyżej wycinki mówią same za siebie. Szum na obrazach z Panasonika jest o wiele bardziej intensywny niż w Olympusie. Zdjęcia wykonane za pomocą Lumiksa na czułościach ISO 160 i 1600 w zasadzie niewiele się od siebie różnią. Rozczarowująca jest także duża ilość zakłóceń na fotografiach nie poddanych jeszcze obróbce.

Przyciemnianie jasnych partii obrazu daje podobny efekt w przypadku obydwu porównywanych aparatów. Ilość odzyskanych szczegółów jest minimalna i trudno wskazać faworyta w tym przypadku. Warto jeszcze zwrócić uwagę na fakt, że obraz z PEN-a przy ISO 100 jest znacznie jaśniejszy. Aparat ten ma najwyraźniej zupełnie inaczej skalibrowaną tą wartość czułości, gdyż zachowaliśmy równoważne parametry ekspozycji.

100 ISO
	0 EV	−4 EV
E-P5
160 ISO
G6
1600 ISO
G6
E-P5