Aparat obsługuje się tak samo jak poprzednie modele RX100. Dzięki temu użytkownicy, którzy mają zamiar wymienić model na nowszy, nie będą musieli na nowo uczyć się rozlokowania i używania elementów kontrolnych.

RX100 III dobrze leży w jednej ręce, choć brak przedniego uchwytu może powodować wrażenie wysuwania się aparatu z dłoni. Dostępna opcjonalnie nakładka (o oznaczeniu AG-R2) będąca namiastką uchwytu, pomaga poprawić komfort trzymania aparatu, choć w praktyce dla wielu użytkowników może okazać się niewystarczająca. Dużo lepszym chwytem wydaje się podtrzymywanie całego korpusu lewą ręką pod obiektywem. Pozwala to na swobodne operowanie prawą ręką, a więc i szybkie zmienianie parametrów.

----- R E K L A M A -----

Spust migawki pracuje typowo, podwójny skok jest wyczuwalny. Pierścień na obiektywie porusza się z niewielkim, choć wyczuwalnym oporem. Sprawdza się on najlepiej w regulacji parametrów ciągłych (jak np. ogniskowa obiektywu czy płaszczyzna ostrości). W wypadku parametrów takich jako ISO, gdzie wartość zmienia się skokowo, aparat wymaga większego wyczucia od operatora. Niezależnie od przypisanej funkcji w trybie MF pierścień służy do ręcznej regulacji ostrości.

Ergonomię pracy z aparatem bardzo poprawia przycisk Fn. Udostępnia on maksymalnie do 12 funkcji, które możemy swobodnie konfigurować. Aparat umożliwia ustawianie także funkcji klawisza   oraz klawiszy LEWO, ŚRODEK i PRAWO wybieraka czterokierunkowego. Możliwości konfigurowania różnorakich funkcji tych elementów sterowania podsumowuje poniższa animacja.

Powyższe opcje umożliwiają np. przypisanie lewemu i prawemu przyciskowi wybieraka czterokierunkowego sterowania balansem bieli i czułością matrycy. Dzięki temu w trybach P/A/S fotografowanie nie wymaga zagłębiania się w menu w poszukiwaniu odpowiednich opcji.

Opisywany model potrafi współpracować z zewnętrznym opcjonalnym wężykiem o oznaczeniu RM-VPR1. Dzięki niemu nie tylko będziemy mogli wyzwolić migawkę, ale także sterować zoomem obiektywu.

W trybie Auto oraz Auto+ mamy możliwość używania tzw. trybu „kreatywność fotogr.” Do dyspozycji mamy regulację następujących parametrów:

• nieostrość tła,
• jasność zdjęcia,
• kolor (korekta balansu bieli),
• jaskrawość (czyli nasycenie koloru),
• efekt wizualny.

By je uruchomić, musimy wcisnąć przycisk DÓŁ, po czym wybrać interesujący nas parametr, a pierścieniem wybieraka sterować jego wartością. Co ciekawe, wybranie trybu zapisu RAW pozbawia nas tej funkcji całkowicie, a przy filmowaniu dostępne mamy jedynie sterowanie nieostrością tła.

RX-100 III jest wyposażony w funkcję bracketingu umożliwiającą wykonanie do 5 zdjęć z krokiem 0.3, 0.7 oraz 1, 2 i 3 EV. To duża zmiana w stosunku do poprzednich modeli, które były wyposażone w – nie ma co ukrywać – namiastkę bracketingu.

Aparat potrafi wyzwolić migawkę po stwierdzeniu obecności w kadrze twarzy modela lub drugiej twarzy – gdy na zdjęciu pragnie uwiecznić się także fotograf. Dodatkowo po odchyleniu głównego ekranu maksymalnie do góry aparat automatycznie przełącza się w tryb autoportretu, aktywując 2-sekundowy samowyzwalacz.

W trybie pracy M mamy możliwość stosowania automatyki czułości ISO. To kolejna nowość, której z radością przyklaskujemy. Co więcej – działa też korekta pracy światłomierza (ale tylko gdy ustawimy tryb Auto ISO i przypiszemy korektę ekspozycji do innego niż domyślny przycisku). W takiej sytuacji aparat daje możliwość kontrolowania zarówno zamrożenia ruchu, jak i konkretnej głębi ostrości – pozostawiamy aparatowi dobranie prawidłowej wartości ekspozycji.

Kolejnym novum jest inteligentne sterowanie czasem migawki przy korzystaniu z zoomu. W trybie P przy zmianie pozycji zoomu aparat będzie wymuszał taki czas, by nie dopuścić do przypadkowego poruszenia zdjęcia. Oczywiście takie sterowanie ma sens, gdy korzystamy także z automatyki ISO. Zachowanie to powoduje, że aparat dobiera czas nie dłuższy niż 1/30 s dla pozycji szerokiego kąta oraz 1/80 s dla pozycji teleobiektywu.

Automatyka ISO umożliwia także zdefiniowanie wartości minimalnej i maksymalnej z zakresu 80–12800 z krokiem 1/3 EV. Aparat oferuje też funkcję wieloklatkowej redukcji szumów.

Sony RX100 III posiada 3 banki pamięci nastaw MR, w których możemy zapisać zdefiniowane przez użytkownika parametry.

Musimy na koniec odnieść się do jednej kwestii poruszonej w poprzednim rozdziale – połączenia wizjera z funkcją włącznika aparatu. Włączenie za pomocą wysunięcia wizjera jest bez wątpienia przydatne, jednak gdy chcemy jedynie zrezygnować z wysuniętego wizjera i dalej fotografować bądź nagrywać film, będziemy zaskoczeni – po schowaniu wizjera aparat wyłączy się, a po ponownym uruchomieniu zresetowaniu ulegną pieczołowicie nastawiane parametry (z tych bardziej krytycznych wymienić musimy pozycję zoomu i ostrość). Uważamy, że należałoby umożliwić dezaktywację funkcji automatycznego wyłączania w menu aparatu.

Tryby pracy

Aparat umożliwia pracę w następujących trybach:

• iAuto – inteligentne auto,
• iAuto+ – lepsza automatyka, czyli dodatkowo wybieranie trybów HDR, portretowych itp.,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• MR – przywołanie 1 z 3 konfiguracji z pamięci,
• Film – tryb wideo,
• Panoramy,
• SCN – tryby tematyczne.

Menu

RX100 III posiada menu, które zorganizowano w sposób znany z ostatnich lustrzanek SLT Sony; jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Zostało podzielone na 6 grup ułożonych w formie poziomych zakładek, których nie trzeba przewijać w pionie. Poszczególne grupy zawierają menu:

• fotografowania (7 zakładek),
• ustawień własnych (4 zakładki),
• WiFi (2 zakładki),
• aplikacji (1 zakładka)
• odtwarzania (2 zakładki),
• konfiguracji (6 zakładek).

Jak widać, aparat dysponuje dość dużą liczbą opcji, na które mamy wpływ. Praktyka pokazuje jednak, że przydałaby się możliwość definiowania własnego menu z najczęściej przez nas wykorzystywanymi opcjami, co zaoszczędziłoby czasu na ich poszukiwanie.

Podczas wykonywania zdjęć przycisk DISP służy do przełączania zakresu informacji dostępnych na wyświetlaczu lub w wizjerze. Zawsze jednak u dołu ekranu widoczny jest wąski czarny pasek z podstawowymi parametrami ekspozycji (czas migawki, liczba przysłony, kompensacja ekspozycji oraz czułość ISO).

Z dodatkowych elementów, które możemy wyświetlić na ekranie, mamy do wyboru:

• brak informacji,
• wszystkie informacje,
• elektroniczną poziomicę,
• histogram,
• dodatkowe informacje u góry ekranu oraz graficzną skalę migawki i przysłony u dołu,
• tryb „wizjer”.

Powyższe zestawy możemy niezależnie konfigurować dla wizjera i ekranu głównego. Każde wciśnięcie klawisza DISP powoduje przełączenie do następnego zestawu informacji z listy powyżej. Listę daje się jednak modyfikować, aktywując i dezaktywując poszczególne jej elementy w menu konfiguracji przycisku DISP.

Mamy również możliwość osobnego włączenia pomocniczej siatki kadrowania:

• 3×3,
• kwadratowa,
• linie przekątne i kwadrat.

W trybie odtwarzania zdjęć możemy wyświetlić dodatkowe informacje na 3 sposoby. Poza widokiem samej fotografii do dyspozycji mamy wersję z podstawowymi informacjami oraz tryb z miniaturką połączoną ze skróconymi danymi EXIF i histogramami RGBY. Możemy także uruchomić pokaz slajdów. W wypadku filmów dostępne jest tylko krótkie podsumowanie informacji o klipie i włączenie jego odtwarzania. Skorzystamy z pauzy, przewijania do przodu i tyłu oraz podkreślenia śladu przesuwających się obiektów. Mamy także możliwość wyświetlania zdjęć w trybie 4K – oczywiście gdy dysponujemy odpowiednim telewizorem podłączonym przez HDMI.

Podczas przeglądania dostępna jest funkcja retuszu zdjęć poprzez regulację w zakresie siły od 1 do 5 następujących elementów:

• ton skóry,
• wygładzenie skóry,
• usuwanie odblasków,
• powiększenie oczu,
• wybielenie zębów.

Po zmodyfikowaniu obrazu zostanie on zapisany jako nowe zdjęcie.

Aparat oferuje też przełączenie w tryb miniaturek – do wyboru mamy widok 5×5 lub 3×3 (konfigurowalny w menu ustawień aparatu). W tym trybie możemy wybrać, czy chcemy oglądać zdjęcia JPEG, katalog z filmami MP4, AVCHD lub XAVC S.

Szybkość

Aparat nie wykazuje spowolnienia podczas regularnej pracy. Fotografowanie w trybach składających kilka zdjęć (np. wieloklatkowa redukcja szumów), jak i większość filtrów cyfrowych wymaga chwili na przetworzenie zdjęcia, ale nie jest to czas powodujący frustrację użytkownika. Także przeglądanie wykonanych zdjęć odbywa się bez zwłoki.

O szybkości pracy aparatu podczas fotografowania świadczą testy, które podsumowuje poniższa tabela.

Start (czas do pierwszego zdjęcia)	Opóźnienie rejestracji zdjęcia	Czas między 2 zdjęciami
1.95 s	0.27 s	0.5 s

Widzimy wyraźnie, że jedynie czas startu aparatu zbliża się do 2 s . Zwłoka po wciśnięciu spustu migawki jest krótka a ponowna rejestracja zdjęcia stoi na wysokim poziomie.

Zdjęcia seryjne

Aparat posiada 2 tryby zdjęć seryjnych: zwykły (około 2.9 kl/s) oraz tzw. priorytet szybkości (około 10 kl/s), czyli wyłączenie układów AF na czas wykonywania serii zdjęć.

Pomiary wykonaliśmy korzystając z karty Sandisk Extreme Pro UHS-I 633×95MB/s. Wyniki testów zaprezentowane są w formie poniższych wykresów.

Deklarowanej przez producenta szybkości serii rzędu 10 kl/s nie udało się osiągnąć nawet w trybie JPEG i przy zablokowanym układzie AF (priorytet szybkości). Nawet do czasu zapełnienia wewnętrznego bufora szybkość zmierzona to 7.96 kl/s. Rozwiązaniem tej zagadki jest używanie zapisu JPEG o gorszej jakości bądź wielkości. Gdy wybraliśmy zapis plików w obu formatach (JPEG oraz RAW) szybkość maksymalna wynosiła 6.82 kl/s. Za to w trybie serii zwykłej pomiary wskazywały na szybkość odpowiednio 3.15 oraz 3.37 kl/s – tu deklaracje producenta możemy potwierdzić.

Niezależnie od trybu w podlegającym testowaniu okresie 30 sekund aparat rejestruje średnio 80 zdjęć dla formatu JPEG oraz 50 dla formatu RAW+JPEG. To znacząco lepsze wyniki od tych, jakie uzyskiwaliśmy poprzednim modelem. Kolejne spostrzeżenie dotyczy szybkości zapisu danych na kartę – po zapełnieniu bufora osiągana szybkość rejestracji jest niewielka – 1.17 kl/s dla RAW i trybu priorytetu ostrości, aż po 2.7 kl/s dla trybu zwykłego i formatu JPEG.

Autofokus

System ustawiania ostrości w Sony RX100 III działa w oparciu o detekcję kontrastu. Dysponujemy następującymi trybami ustawiania ostrości:

• pojedynczym (AF-S),
• ciągłym (AF-C),
• manualnym (MF),
• pojedynczym z korekcją ręczną (DMF, Direct Manual Focus).

Możemy wybrać obszar ustawiania ostrości:

• szeroki (wielopunktowo),
• centralny,
• elastyczny punktowy ( w trzech rozmiarach: mały, średni i duży),
• AF z podążaniem: elastyczny punktowy (w trzech rozmiarach: mały, średni i duży).

Aparat umożliwia wykrywanie twarzy i uśmiechu (z automatycznym wyzwalaniem migawki) oraz funkcję śledzenia obiektu.

Ustawianie ostrości w RX100 III odbywa się całkiem szybko i celnie. Podczas fotografowania w wielu różnych sceneriach nie doświadczyliśmy problemów z ustalaniem ostrości. Co ciekawe ta szybkość autofokusu jakby zanikała przy stosowaniu trybu ciągłego – nie jest od bardzo przydatny. Także przy słabym świetle pojedynczy AF zaczyna się trochę gubić. Przy bardzo małym kontraście dodatkowo proces ostrzenia wspomagany jest przez diodę, choć trzeba mieć świadomość, że strumień światła przez nią generowany nie jest mocny – przydaje się wyłącznie przy ostrzeniu na położonych blisko obiektach. Wykrywanie twarzy jawi się jako kapryśne, często gubiąc twarz, która się delikatnie poruszyła w kadrze.

W trybie MF do ręcznego ustawiania ostrości służy przedni pierścień sterujący. Jego poruszenie skutkuje automatycznym powiększeniem obrazu na wyświetlaczu. Funkcję tę oczywiście można wyłączyć w menu. Możemy także skorzystać z innej funkcji ułatwiającej komfort ustawiania ostrości – „focus peaking”, powodującej oznaczanie w trybie rzeczywistym zarysów obiektów, które znajdują się w płaszczyźnie ostrości. Do wyboru mamy 3 poziomy intensywności kolorowania (wysoki, średni, niski) oraz 3 kolory (biały, czerwony, żółty).

Pomiar ekspozycji

Aparat RX100 III ustawia ekspozycję, korzystając z następujących trybów pracy światłomierza:

• wielopunktowy,
• centralny,
• punktowy (środek kadru).

Dostępna korekcja jego wskazań umożliwia ustawienie wartości z zakresu ± 3 EV z krokiem 1/3 EV.

Nie możemy mieć zastrzeżeń do pracy automatyki ekspozycji (tryb wielopunktowy). Aparat w większości sytuacji prawidłowo nastawiał parametry, a dokładne pomiary wskazują na delikatną tendencję do prześwietlania, którą oszacowaliśmy na +1/6 EV – to pomijalna wartość.

Lampa błyskowa

Wbudowana lampa błyskowa ma zasięg od 40 cm do 10.2 m dla szerokiego kąta oraz od 40 cm do 6.5 m dla najdłuższej ogniskowej (czułość ISO Auto). Kompensację mocy błysku możemy regulować w zakresie od −2 do 2 EV, z krokiem 1/3 EV.

W standardowej konfiguracji aparatu pod prawym przyciskiem kierunkowym odnajdziemy opcje związane z trybem pracy lampy błyskowej:

• lampa wyłączona,
• błysk automatyczny,
• błysk wypełniający,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja na drugą kurtynę.

Aparat jest też wyposażony w funkcję redukcji efektu czerwonych oczu.

Typowy test siły błysku lampy, jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 s, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm.

Sony RX100 III	Samsung NX mini

Już pierwszy rzut oka pokazuje, że lampa zainstalowana w aparacie RX100 III jest stosunkowo słaba i trudno nią oświetlić dalej położone plany. Ten fakt staje się problematyczny w związku z brakiem możliwości zastosowania zewnętrznej lampy – jedyne wyjście to stosowanie zewnętrznych fotocel z funkcją pomijania przedbłysku pomiarowego. Oczywiście ekspozycję musimy ustawić w trybie manualnym, a wbudowana lampa błyśnie z maksymalną mocą – trzeba ją osłonić lub odchylić.

Kolejne zdjęcie zostało wykonane przy przełączeniu w tryb P (aparat ustawił 1/30 s oraz f/2.8).

Sony RX100 III	Samsung NX mini

Automatyka ekspozycji aparatu działa w ten sposób, że otwiera maksymalnie przysłonę i wydłuża czas migawki. Taki czas powoduje, że tło jest nadal niedoświetlone, a ruch fotografowanych osób może zostać zarejestrowany w postaci smug. W porównaniu do aparatu Samsung NX mini widzimy jednak, że lampa spisała się lepiej, delikatnie mocniej naświetlając fotografowany motyw.

Stabilizacja

Sony RX100 III został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu, którą producent nazwał SteadyShot. Pomiar jej efektywności przedstawia wykres poniżej.

Jak widać, największa odległość pomiędzy odpowiadającymi sobie punktami wynosi 2 i 1/3 EV. Taki wynik należy uznać za wystarczający w większości zastosowań.

Filtr neutralny

W aparacie zastosowano filtr neutralny, którego siła według specyfikacji wynosi 3 EV. W konfiguracji aparatu możemy wybrać, czy ma być on aktywny stale, czy zdamy się na automatykę aparatu.

Poniżej przedstawiamy przykład użycia filtru w celu uzyskania rozmycia wody w słoneczny dzień.

Wyłączony	Włączony

Parametry ekspozycji powyższych zdjęć to ISO 80, f/5.6, a czasy ekspozycji wynoszą odpowiednio 1/125 s dla lewego obrazu oraz 1/20 s dla prawego. Różnica w czasach migawki jest równa 2.6 EV.

Programy tematyczne

Aparat dysponuje następującymi programami tematycznymi:

• portret,
• sport,
• makro,
• krajobraz,
• zachód słońca,
• nocny widok,
• z ręki o zmierzchu,
• nocny portret,
• korekcja drgań,
• zwierzę domowe,
• kulinaria,
• fajerwerki,
• duża czułość.

Fotografia HDR

Podczas fotografowania mamy dostęp do trybów rozszerzonego zakresu dynamicznego: DRO oraz HDR. Tryb DRO polega na innym przetwarzaniu wykonanego zdjęcia, natomiast tryb HDR oferuje wykonanie 3 zdjęć z zakresu od 1 EV (odległość –1/2 do +1/2) aż po 6 EV (odległość ±3 EV) i złożenie ich w obraz wynikowy zapisywany równolegle ze środkową klatką.

Warto wspomnieć, że funkcja HDR dostępna jest tylko przy rejestracji zdjęć JPEG bez zapisywania zdjęć składowych za wyjątkiem środkowego ujęcia (przy zerowej korekcji).

Musimy przyznać, że choć zakres regulacji jest dość szeroki, w końcowym rezultacie otrzymujemy naturalnie wyglądające obrazy z rozświetlonymi ciemnymi i przyciemnionymi jasnymi partiami, co należy zapisać testowanemu aparatowi na plus. Osoby lubujące się w tak zwanych „cukierkowych” fotografiach HDR będą niestety zawiedzione.

Panoramy

Tryb fotografii panoramicznej w RX100 III to panoramamy dwuwymiarowe o rozmiarze standardowym lub szerokim. Przed rozpoczęciem tworzenia panoram możemy zadecydować o balansie bieli, trybie pomiaru ekspozycji i pracy układu autofokusu. Lampa błyskowa jest niedostępna, a zoom obiektywu ustawiony na wartość minimalną (szeroki kąt).

Wykonywanie panoram jest stosunkowo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat w zdefiniowanym kierunku. Po wykonaniu wszystkich niezbędnych zdjęć aparat przystępuje do składania ich w fotografię panoramiczną.

Warto odnotować, że przy wybieraniu kierunku panoramy zapamiętywana jest orientacja aparatu, co służy później prawidłowemu ustawieniu obrazu. W praktyce oznacza to, że możemy tworzyć panoramę poziomą, trzymając aparat w pionie. Gdy przerwiemy rejestrację zdjęć przed osiągnięciem pełnego rozmiaru panoramy, pozostała część kadru zostanie wypełniona kolorem czarnym.

Analizując panoramy wytworzone przez RX100 III możemy uznać, że aparat bardzo dobrze je składa – patrząc na krzywizny budynków. Oczywiście przemieszczające się w kadrze obiekty nie zostaną dobrze zobrazowane. Uważamy, że wymuszanie szerokiego kąta jest sporym ograniczeniem.

Programy kreatywne

Aparat RX100 III dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych nazwanych przez producenta „efektami wizualnymi”:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (czarno-biała lub kolorowa),
• Zdjęcia retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-biały o dużym kontraście,
• Miękka ostrość (niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (niski, średni, wysoki),
• Czarno-biały o bogatej gradacji,
• Miniatura – obszar ostry może być wybrany automatycznie lub też ręcznie w poziomie (u góry kadru, pośrodku, na dole) oraz w pionie (po lewej stronie, pośrodku, po prawej),
• Akwarela,
• Ilustracja (niski, średni, wysoki).

Z powyższych filtrów możemy korzystać wyłącznie wtedy, gdy nie zapisujemy zdjęć w formacie RAW. W czasie używania filtrów blokowana też jest także „strefa twórcza”.

Filmowanie

Sony RX100 III posiada dedykowany przycisk pozwalający rozpocząć nagrywanie filmów w dowolnym momencie. Większą kontrolę w zakresie filmowania mamy w oddzielnym trybie wideo, znajdującym się na kole nastaw. Po jego wybraniu dostępne jest nagrywanie filmów we wszystkich trybach ręcznych (P, A, S oraz M) przy jednoczesnym zachowaniu możliwości ich konfiguracji. Co więcej – producent pozwala na zmianę parametrów ekspozycji (przysłony, migawki, czułości, kompensacji) również w trakcie filmowania.

Sony RX100 III oferuje nagrywanie filmów w następującej rozdzielczości:

• format XAVC S (1920×1080 px)
  • 50p, 50 Mb/s,
  • 25p, 50 Mb/s,
• format XAVC S (1280×720 px)
  • 100p, 50 Mb/s,
• format AVCHD Full HD (1920×1080 px)
  • 50i, 24 Mb/s (FX),
  • 50i, 17 Mb/s (FH),
  • 50p, 28 Mb/s (PS),
  • 25p, 24 Mpx (FX),
  • 25p, 17 Mb/s (FH),
• format MP4
  • HD (1440×1080 px), 12 Mb/s, 25 kl/s,
  • VGA (640×480 px), 3 Mb/s, 25 kl/s.

Podczas rejestrowania filmów aparat pozwala redukować dźwięk szumu wiatru oraz używać stabilizacji obrazu. Oprócz powiększenia optycznego w trakcie filmowania dostępny jest również zoom cyfrowy. Gdy zamierzamy ręcznie ustalać ostrość w czasie nagrywania, użytecznym okaże się tryb „focus peaking”. Należy jednak zwrócić uwagę na bezwładność pierścienia – nie jest to typowy obiektyw manualny, a jedynie serwomechanizm, więc reaguje z niewielkim opóźnieniem. Podczas nagrywania filmów możemy skorzystać z funkcji „Efekt wizualny”. Filtry dostępne dla trybu filmowego to:

• Aparat zabawka,
• Kolor pop,
• Posteryzacja,
• Zdjęcie retro,
• High-key: Miękki,
• Kolor częściowy,
• Czarno-biały o dużym kontraście.

Aparat umożliwia też zapis filmu w dwóch formatach jednocześnie (AVCHD i MP4 lub XAVC S i MP4). Opcja ta ograniczona jest jednak do szybkości klatek na sekundę wspólnych dla obu formatów (25p lub 50i). Innymi słowy ten sam strumień danych opakowywany jest w dwa różne kontenery i zapisywany na karcie pamięci jako dwa pliki danych.

MTS/AVC, 1920×1080 50p, 55.2 MB	MTS/AVC, 1920×1080 50p, 26.5 MB
MP4/AVC, 1920×1080 50p, 61.7 MB	MP4/AVC, 1920×1080 50p, 24.3 MB
MP4/AVC, 1920×1080 50p, 23.3 MB	MP4/XAVC S, 1920×1080 50p, 75.8 MB

Poniżej przedstawiamy przykłady jakości dla kodeków AVC i XAVC S.

• AVC, 1920×1080, 25i, 24 Mbit/s 18.3 MB
• AVC, 1920×1080, 50p, 28 Mbit/s 18.8 MB
• AVC, 1920×1080, 25p, 24 Mbit/s , 17.1 MB
• XAVC S, 1920×1080, 50p, 50 Mbit/s 46.7 MB
• XAVC S, 1920×1080, 25p, 50 Mbit/s 40.4 MB
• XAVC S, 1280×720, 100p, 50 Mbit/s 47.3 MB

Kolejne klipy to testy sprawdzające jak zachowują się układy stabilizacji oraz zooma.

• Stabilizacja wyłączona: 21.9 MB
• Stabilizacja włączona: 18.7 MB
• Demonstracja pracy mechanizmu zoom: 29.7 MB

Warta odnotowania i zasługująca na pochwałę jest możliwość rejestracji filmów przy skrajnie krótkim czasie 1/12800 s, natomiast lekko rozczarowuje brak możliwości podpięcia zewnętrznego mikrofonu. By skorzystać z kontenera XAVC S aparat wymusi zastosowanie karty SDXC. Innym istotnym aspektem jest kąt widzenia obiektywu. Z ekwiwalentu 24–70 mm dla trybu fotografowania, podczas filmowania otrzymamy 25.5–74 mm dla formatu 16:9. Aktywowanie stabilizacji przesunie zakres ogniskowych do wartości 31–90 mm. Dodatkowo filmowanie w trybie 100p powoduje, że dostępny staje się jedynie ekwiwalent 40.5–118.3 mm.

Jakość rejestrowanego materiału jest dobra. Szczególnie tyczy się to zapisu 50 Mbit/s przy korzystaniu z kontenera XAVC S. Także przy ustawieniu innych szybkości, dzięki odczytowi całej matrycy, a nie wybiórczo linii jak to było w poprzednim modelu, efekt mory jest praktycznie niewidoczny. W trybach z przeplotem oczywiście zauważalny jest efekt grzebieniowy, pojawiający się na krawędziach szybko przemieszczających się obiektów. Układ autofokusu nie pracuje sprawnie – gdy często zmieniamy plany, lepiej użyć manualnej nastawy. Także redukcja szumu wiatru sprawia wrażenie niezbyt dobrze zaprojektowanej. Tym, co miło nas zaskoczyło, jest efektywnie działająca stabilizacja.

Z plusów należy odnotować też możliwość użycia filtra ND, co przy migawce 180 stopni umożliwia filmowanie w bardzo jasnych lokalizacjach przy wykorzystaniu dużych otworów przysłony. Także tryb zebry, pokazujący obszary o jasności powyżej zdefiniowanego progu, będzie dobrze przyjęty przez osoby obyte w filmowaniu. Kolejny plus to wysyłanie przez HDMI nieskompresowanego sygnału 4:2:2 z możliwością pominięcia infografik. Przy tych wszystkich udogodnieniach zadziwia wspominany wcześniej brak możliwości użycia zewnętrznego mikrofonu. To poważna dysfunkcja.

Automatyczne kadrowanie portretowe

Aparat RX100 III posiada funkcję automatycznej korekcji kadrowania przy wykonywaniu zdjęć portretowych lub makro. Po zrobieniu zdjęcia i wykryciu na nim twarzy, bądź z ustawień śledzącego AF, na podglądzie pokaże się dodatkowa ramka, która ma określać optymalny kadr. Na karcie pamięci zostaną zapisane dwa obrazy: oryginalny oraz automatycznie przycięty.

Tak jak i w poprzednim modelu, kreatywność tego trybu jest mocno ograniczona – po wykonaniu kilkunastu zdjęć portretowych nasuwa się tylko jeden wniosek: wszystkie fotografie wyglądają bardzo podobnie.

Łączność WiFi

Aparat został wyposażony w interfejs komunikacji bezprzewodowej WiFi. Dodatkowo – w celu szybkiego konfigurowania jego parametrów, do dyspozycji mamy łączność NFC. Przyda się nam ona, gdy często zmieniamy smartfon czy tablet i nie chcemy za każdym razem wpisywać na nowo hasła dostępowego.

Powyższe obrazy pochodzą z programu Sony PlayMemories Mobile 4.2.3 uruchomionego na systemie iOS.

Korzystając z komunikacji WiFi aparat potrafi wyświetlić zdjęcie na zgodnym telewizorze i przesłać je do komputera lub smartfonu. Dodatkowo dzięki wbudowanej aplikacji „Wbudowany inteligentny pilot” możemy sterować aparatem z poziomu smartfonu czy tabletu. Liczba oferowanych funkcji jest jednak mocno ograniczona i zależna od wersji Sony Play Mobile.