Pod względem eksploatacyjnym Olympus TG-870 zaliczył dość poważną wpadkę. Pierwszy testowy egzemplarz przestał działać po jednym z nurkowań na głębokości 11 metrów. Nie został zalany, a po wyjściu z wody i zrobieniu kilku zdjęć przestał się włączać. Na szczęście drugi przesłany egzemplarz dotrwał już do końca naszego testu.

Uległ on jednak lekkiemu zużyciu. Najwięcej skaz pojawiło się na ekranie LCD, który w przypadku tego modelu wydaje się być najsłabszym punktem konstrukcyjnym. Po teście TG-850 w okolicach monitora pojawiło się nawet pęknięcie obudowy, w tym wypadku udało się tego uniknąć, jednak trzeba mieć na uwadze, że zastosowany w TG-870 materiał nie różni się od tego z poprzednika.

----- R E K L A M A -----

Czyszczenie aparatu z osadów solnych nie sprawiało większych problemów, jednak z suszeniem nie było już tak dobrze. Po wytarciu aparatu, nawet kilka dni po nurkowaniu pod ekranem LCD pojawiała się woda, która wyciekała z zawiasów, na których jest on umocowany.

Użytkowanie TG-870 w zasadzie nie różni się od tego, co oferował nam testowany w 2014 roku TG-850. Nowy modelem możemy jedynie łatwiej wykonać sobie selfie pod wodą, co ma ułatwiać przycisk na przedniej ściance, reszta w zasadzie nie uległa zmianie.

Aparat został wyposażony w koło wyboru trybów, co z pewnością ułatwia obsługę, jednak nie jest ono tak funkcjonalne, jak w przypadku Olympusa TG-4. W wyższym modelu możemy bowiem zdefiniować na kole swoje dwa własne tryby z zapisanym wcześniej zestawem parametrów. W TG-870 takiej możliwości nie ma. A szkoda, bo zamiast narzucać użytkownikowi tryb sport, czy autoportret, wystarczyło w miejsce którejś z tych opcji zastosować tryb Custom. Zatem chcąc mieć na kole nastaw dostępny jeden z trybów podwodnych musimy go wcześniej wybrać w ustawieniu SCN, bowiem aparat zapamiętuje ostatnio wybrany tryb tematyczny. Niestety, Olympus konsekwentnie stosuje w swoich aparatach niezbyt przemyślane tryby do fotografii podwodnej i nie inaczej jest w tym wypadku, bowiem testowany model oferuje nam w tej kwestii 4 opcje:

• ZDJĘCIE – do wykonywania zdjęć na plaży lub w basenie,
• SZEROKI KĄT 1 – idealny dla podwodnych krajobrazów,
• SZEROKI KĄT 2 – idealny dla podwodnych zdjęć akcji,
• MAKRO – idealny dla podwodnych zbliżeń obiektów.

W ich działaniu praktycznie nic się nie zmieniło od lat i w rezultacie w trybie SZEROKI KĄT 1 aparat wymusza błysk lampy błyskowej, w trybie SZEROKI KĄT 2 nie pozwala na zmianę ogniskowej, a po włączeniu trybu MAKRO automatycznie ustawia ogniskową na 105 mm. W rezultacie kończy się to tym, że przed wejściem do wody uruchamiamy tryb SZEROKI KĄT 1 i w menu wyłączamy lampę błyskową, bo podczas snurkowania i nurkowania do niczego nam się ona nie przydaje, a jedynie powoduje szybkie rozładowanie akumulatora i wyeksponowanie zanieczyszczeń pływających w wodzie, od których odbija się światło. Dla przykładu zamieszczamy poniżej zdjęcia wykonane pod wodą z lampą błyskową i bez.

Zdjęcie podwodne wykonane z lampą błyskową

Zdjęcie podwodne wykonane bez lampy błyskowej

Niestety, gdy wynurzymy się na chwilę z wody i przełączymy koło w tryb P, a następnie powrócimy do ustawienia SCN, to aparat powróci nam do wybranego wcześniej trybu dla zdjęć podwodnych, ale niestety przywróci też inne ustawienia dedykowane dla tego programu, czyli np. w przypadku trybu SZEROKI KĄT 1 ponownie włączy wymuszanie lampy błyskowej. Nie jestem też w stanie zrozumieć, czym kierowali się konstruktorzy włączając w trybie podwodnym SZEROKI KĄT 1 autofokus bazujący na wykrywaniu twarzy.

W związku z powyższym każdorazowa zmiana trybu tematycznego, czy nawet wyłączenie i włączenie aparatu wiąże się z koniecznością ponownego dostosowania ustawionych wcześniej parametrów, takich jak tryb lampy błyskowej, kompensacja ekspozycji, czy tryb AF.

Na pocieszenie pozostaje fakt, że kolorystyka zdjęcia wykonanego na powierzchni w trybie podwodnym jest prawidłowa, a jedynie możemy borykać się z jego lekkim niedoświetleniem.

Zdjęcie wykonane na powierzchni w trybie podwodnym

Zmiany poszczególnych parametrów dokonujemy za pośrednictwem menu głównego lub menu bocznego, których układ jest analogiczny jak w poprzednich modelach serii TG.

Podczas testów Olympus TG-870 nie sprawiał najmniejszych problemów pod względem szybkości działania. Poruszanie się po menu, zmiana opcji, wyzwalanie migawki i zapis danych na kartę odbywają się sprawnie i bez niepotrzebnych opóźnień. Aparat testowaliśmy też w bardzo mętnych wodach jeziora, przy zachmurzonym niebie, gdzie już na kilku metrach głębokości było dość ciemno, a mimo to TG-870 bardzo szybko i celnie ustawiał ostrość, tak więc AF zastosowany w tym modelu zasługuje na pochwały.

Z obsługą przycisków nie będziemy mieć problemów nawet w przypadku, gdy nurkujemy w rękawicach, ponieważ przyciski są wystarczająco duże i dobrze osadzone. Porowaty plastik na obudowie sprawia, że aparat trzyma się dość dobrze nawet w mokrych dłoniach, a szeroka, zapinana opaska na nadgarstek skutecznie zabezpiecza go przez zgubieniem.

Zastosowany w TG-870 ekran LCD spisywał się jeszcze lepiej niż ten w starszym modelu. Wyświetlany na nim obraz jest znakomitej jakości, nawet w silnym słońcu nie traci on na wyrazistości i kontraście. W wielu sytuacjach zdecydowanie przydaje się mechanizm pozwalający na jego odchylanie, bowiem ułatwia on kadrowanie podczas nurkowania.

Na koniec omawiania użytkowania aparatu pod wodą znów należy pochwalić go za parametry obiektywu. Ogniskowa zaczynająca się od odpowiednika 21 mm jest wyróżnikiem w tej klasie aparatów, a pod wodą, gdzie w wyniku załamania światła borykamy się z zawężeniem kąta widzenia, każdy milimetr na szerokim końcu jest na wagę złota.