Szumy

W poprzednim rozdziale można było zobaczyć wizualnie jak pogarsza się jakość zdjęć wykonanych 400D przy zmianie czułości ISO. Teraz jednak przejdźmy do konkretów, czyli do liczb. Zmieniając czułość ISO sfotografowaliśmy tablicę szarości Kodak Q-13. Zdjęcia zostały zapisane jednocześnie w najlepszej jakości JPEG-u (wyostrzenie standardowe) i jako RAW. Seria została wykonana z wyłączoną i włączoną redukcją szumów (Long exp. noise reduction). Wartości szumów otrzymane procedurą Stepchart obliczone na plikach JPEG i RAW przedstawione są na wykresach. Potwierdza się, że przy niskich ISO szumy w obu modelach są porównywalne. Różnica pojawia się dopiero powyżej 800 ISO, gdzie Canon 400D notuje lepsze wyniki.

Natomiast tabela poniżej przedstawia wycinki zdjęć scenki oraz tablicy na której liczone są wartości szumów. Zdjęcia scenki i tablicy zapisane zostały jako RAW, a następnie przekonwertowane do formatu PPM i PNG (bez kompresji). Widać jak bardzo szumy wpływają na jakość obrazu wraz ze wzrostem ISO. Dla porównania, zestawiliśmy zdjęcia wykonane Canonem 400D z obiektywem Canon AF 1.8/50 mm oraz Sony A100 z Sony 2.8/50 mm Macro. Dla obu aparatów, proces wywoływania RAW-ów przebiegał w identycznych warunkach. Jeśli przypatrzymy się dokładnie tym wycinkom, to przy niskich ISO można odnaleźć szczegóły, przemawiające na korzyść A100. Trzeba przy tym wziąć pod uwagę, że zdjęcia wykonywane A100 były robione nieco bliżej niż 400D (wycinki scenki są większe dla 400D). To mogło spowodować, że widać większą ilość szczegółów na zdjęciach wykonanych lustrzanką Sony. Różnice są jednak bardzo niewielkie i faworyzowanie w tym momencie któregoś z modeli mogłoby być niesprawiedliwie krzywdzące w ocenie drugiego. Zatem ostateczną opinię w tej sprawie pozostawiamy czytelnikowi.

100 ISO
400D
A100
200 ISO
400D
A100
400 ISO
400D
A100
800 ISO
400D
A100
1600 ISO
400D
A100

Darki

Darki są zdjęciami wykonanymi z długim czasem naświetlania przy zamkniętym dopływie światła. Używa się ich do polepszania jakości zdjęcia i oczyszczenia go z szumu generowanego prez ciepło elektroniki aparatu przy dłuższych ekspozycjach. Na zasadzie wykonania darka, czyli ekspozycji przy zamkniętej migawce, działa redukcja szumów w Canonie 400D. Funkcja ta w aparacie nazywa się ''Long exp. noise reduction''. Po skończeniu ekspozycji aparat automatycznie robi zdjęcie przy zamkniętej migawce o takim samym czasie jak ekspozycja. Następnie odejmuje od naszego zdjęcia zrobionego po nim darka i w ten sposób oczyszcza naszą fotografię z artefaktów wywołanych nagrzewającą się matrycą. Ponieważ najczęściej długich czasów naświetlania używa się przy fotografowaniu nocnego nieba lub zdjęć artystycznych z długim czasem naświetlania, wiec osoby zajmujące się tymi dziedzinami fotografii zainteresują się tym podrozdziałem. Jeśli zdjęciem artystycznym można nazwać fotografowanie fajerwerków podczas nocy sylwestrowej, to większość użytkowników aparatów, którzy tego próbowali lub będą próbować, również powinna zainteresować ilość generowanego szumu na zdjęciu.

Przy zamkniętym dopływie światła wykonane zostały 3 minutowe ekspozycje dla każdej czułości ISO przy wyłączonej redukcji szumów. Zdjęcia były jednocześnie zapisywane jako najlepszej jakości JPEG i RAW. W tabeli poniżej pokazujemy dla każdej wartości ISO (zaczynając od prawej): histogram RGB w skali logarytmicznej, wycinek 1:1 ze środka zdjęcia oraz miniaturkę i podlinkowane zdjęcie. Pliki RAW zostały wywołane w programie dcraw i przekonwertowane do PNG. Ponieważ całe zdjęcie w formacie PNG zajmuje kilkadziesiąt megabajtów, z przyczyn technicznych obraz przekonwertowany został do JPEG-a (kompresja 90%). Wycinek darka pozostał jednak w formacie PNG, nie tracąc na jakości.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)

To co od razu rzuca się w oczy, to ilość szumu na JPEG-ach. Zdecydowanie wyższa niż przy zapisie w formacie RAW. Osoby, którym zależy na naprawdę dobrych zdjęciach nocnych, powinny więc zapisywali je jako RAW. JPEG nie dość, że ma węższe możliwości przy obróbce graficznej, to na dodatek widać na nim większą ilość niechcianych pikseli, których trzeba się potem pozbyć. Zauważalne artefakty na czarnym tle widać dopiero przy 800 ISO. Bardzo dobrą wiadomością jest także to, że Canon poradził sobie z czerwonym sygnałem, który często pojawia się na brzegach zdjęcia, tym silniejszym im wyższa jest czułość ISO. W przypadku 400D widać wyraźnie, że to zjawisko jest bardzo dobrze korygowane.

Poniżej prezentujemy też porównanie 400D do poprzedniego modelu - EOS-a 350D. Widać, że przy skrajnej wartości 1600 ISO, 10-milionowa matryca 400D radzi sobie nawet lepiej niż 8-megapikselowa w 350D.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
Canon 400D
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
Canon 350D
1600 (RAW)
1600 (JPEG)