Wartość szumów sprawdziliśmy fotografując tablicę testową Kodak Q-13 i mierząc je przy pomocy procedury Stepchart w programie Imatest. Wartość procentowa szumu dla każdej składowej R, G, B i Y odłożona została na wykresie w zależności od czułości ISO. Poniżej przedstawiamy takie wykresy dla pliku JPEG i RAW (plik NEF przekonwertowany do PPM programem dcraw).

W przypadku plików JPEG widać wyraźną i bardzo ładną jednolitą korekcję szumów w całym zakresie ISO. Wartości szumów poszczególnych składowych barwnych dla odpowiedniej czułości są korygowane na równym poziomie. Przy 100 ISO korekcja szumów jest na niższym poziomie, niż ma to miejsce u Sony A100 czy Canona 400D, natomiast przy ISO 200 i 400, trzy aparaty charakteryzują się podobnymi wartościami. Sytuacja zmienia się przy 800 i 1600 ISO, bo w tyle zostaje Sony A100, a - biorąc pod uwagę średnie wartości szumów - D80 i 400D notują podobne wyniki. Powyższe wnioski potwierdzają się jeśli porównamy wycinki zdjęć z poprzedniego rozdziału. Co więcej, widać na nich skutki tego, że szumy w 400D nie są korygowane na równym poziomie, tak jak w przypadku D80, co prowadzi do silniejszego czerwonego sygnału na zdjęciach.

Po włączeniu w Nikonie D80 funkcji redukcji szumów, ich wartość zaczyna spadać od 800 ISO włącznie o około 0.5%. Przy zakresie 100-400 ISO nic się nie zmienia, dlatego na wykresie nie został naniesiony szum oznaczony NR ON, aby diagram był bardziej czytelny.

Programiści Nikona musieli się mocno natrudzić, aby stworzyć dobry algorytm kompresji JPEG-a, który zredukuje szumy, a jednocześnie dobrze wyostrzy obraz, zachowując jak największą ilość szczegółów. W przypadku szumów, jakie pojawią się na zdjęciu po wywołaniu nikonowskiego pliku RAW z D80, niestety nie jest już tak dobrze. Zdjęcia wykonane przy 100 i 200 ISO są na całkiem dobrym poziomie, na równi z 400D, co bardzo cieszy, ale powyżej 400 ISO robi się już wyraźnie gorzej. Przy 400 ISO Nikon D80 wypada słabiej od Sony A100, choć w dalszym zakresie ISO, różnice w szumach w obu aparatach zacierają się. Zatem osoby fotografujące D80 przy dużych czułościach muszą liczyć się ze znacznym pogorszeniem jakości zdjęć przy dużych ISO. Natomiast, kto w większości przypadków nie używa czułości większych niż 200 ISO, z pewnością nie będzie narzekał na jakość zdjęć, przynajmniej pod względem szumów. Porównanie trzech modeli lustrzanek, podobnie jak w poprzednim rozdziale, ale tym razem na zdjęciach powstałych z wywołania pliku RAW, można dokonać przeglądając poniższe wycinki z naszej scenki.

100 ISO
D80
400D
A100
200 ISO
D80
400D
A100
400 ISO
D80
400D
A100
800 ISO
D80
400D
A100
1600 ISO
D80
400D
A100
3200 ISO
D80

Ponieważ zarówno w D80 jak i w nieco starszym Nikonie D200 znajdują się podobne matryce, postanowiliśmy sprawdzić jak działa proces obróbki obrazu w każdym z nich przy dużych czułościach i wyłączonych funkcjach redukcji szumów. Wycinki zdjęć, po lewej stronie to JPEG-i, po prawej stronie PNG - przekonwertowane w sposób bezstratny z formatu PPM, powstałego przy wywoływaniu pliku RAW programem dcraw. Na plikach JPEG widać wyraźne wygładzanie szczegółów, które bezpowrotnie zostają tracone. Jest to skutek odszumiania, które działa nawet przy wyłączonej redukcji szumów. W D200 proces powstawania pliku JPEG jest oparty o mniej agresywne procesy odszumiające. Także w D200, szum po wywołaniu pliku RAW, jest większy na zdjęciu. Czy to wada? Chyba raczej wręcz przeciwnie. Przy wyłączeniu wszystkich funkcji odszumiających spodziewalibyśmy się uzyskać obrazy w D80 i D200 podobnej jakości. Widać jednak, że D80 znacznie mocniej niż D200 wyostrza obraz i odszumia, bez wiedzy użytkownika. Skutek jest taki, że na już wyostrzonym obrazie, mamy mniejsze pole manewru przy późniejszej obróbce pliku RAW. Czy aprobujemy takie zachowanie w aparacie, to już nasze własne zdanie. W teście jednak nie akceptujemy tego, bo wprowadzenie bez wiedzy użytkownika procesów wyostrzających i odszumiających obraz na poziomie tworzenia pliku RAW, zasługuje na negatywną ocenę.

	JPEG	RAW
800 ISO
D80
D200
1600 ISO
D80
D200
3200 ISO
D80
D200

Darki

Silne rozmywanie na plikach JPEG widać także, kiedy przyjrzymy się darkom. Trzyminutowe naświetlanie matrycy pokazało niewiarygodnie duże szumy, jakie generują się przy wykonywaniu długich czasów ekspozycji, co widać na plikach RAW. Osoby, które chcą lub muszą pracować z dużymi wartościami ISO i długimi czasami ekspozycji, w przypadku D80, muszą liczyć się z ogromnym szumem powstającym na zdjęciu, wywołanym przez termiczne elektrony. Patrząc jednak nawet na 100 ISO można złapać się za głowę. W momencie redukcji nocnego zdjęcia, taki dark musi zostać odjęty od właściwego obrazu, co spowoduje duże straty w jakości fotografii. Po zdjęciach widać także, że D80 permanentnie włącza skomplikowane redukcje szumów bez wiedzy użytkownika, które zmniejszają naświetlanie zdjęć. Widać to wyraźnie przy przejściu z 400 do 800 ISO. Świecące rogi znajdujące się na obrazkach przy 100, 200 i 400 ISO, nagle znikają przy czułości 800 ISO. Aparat ''wie'', że powyżej 400 ISO rogi kadru będą silnie prześwietlone, dlatego od razu redukuje tam sygnał do minimum. W konsekwencji dostajemy plik RAW po wstępnym odszumianiu nie oczekując tego.

Matryce CCD mają pod tym względem problemy i jedynie mocne izolowanie matrycy od jak największej ilości elektroniki w korpusie, może w jakimś stopniu pomóc. W D80 martwi jednak silne nagrzewanie się prawej strony korpusu przy długotrwałej ekspozycji. Zdjęcia te wyraźnie dają do zrozumienia, że D80 nie nadaje się do długich ekspozycji, czy to w astrofotografii, czy mniej lub bardziej artystycznych zastosowaniach. Oczywiście zdjęcie da się wykonać, a przy obecnych metodach obróbki graficznej uda się wyeliminować niepotrzebne piksele, ewentualnie rozmyć obraz. Wszystko to jednak odbędzie się kosztem jakości zdjęcia.

Patrząc na zdjęcia poniżej, trudno w tym miejscu powstrzymać się od złośliwego komentarza dotyczącego ''fotografowania dekielków pod stołem''. Na jednym z pokazów aparatu Nikon D80, takim mianem przedstawiciele Nikon Polska określili właśnie wykonywanie darków, jednoznacznie dając do zrozumienia, że takie zdjęcia nic ciekawego nie wnoszą. W przypadku D80 mamy jednak sporą niespodziankę, bo widać, że nawet z dekielkiem na obiektywie, przy pomocy D80, można zrobić bardzo kolorowe, ciekawe i mocno abstrakcyjne zdjęcia, które innymi aparatami trudno było by wykonać. Nad czym niestety ubolewamy.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100 (RAW)
100 (JPEG)
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)