W zamyśle, A7C ma być aparatem kompaktowych rozmiarów i tak też jest w rzeczywistości. Z wyglądu przypomina w pierwszej chwili np. A6600, czy generalnie całą rodzinę A6x00. O ile korpus A7C jest wyższy od A6600, to model full-frame ma mniejszą głębokość. Skutkiem tego było zmniejszenie rękojeści – ta jest skromniejsza nie tylko od A7 III, ale także od wspomnianego A6600. Firma Sony chwali się, że jest to aktualnie najmniejszy aparat pełnoklatkowy ze stabilizacją sensora.

Jeśli chodzi o jakość wykonania aparatu, to stoi ona na bardzo dobrym poziomie. Większą część korpusu wykonano ze stopów magnezu, a całość jest odporna na pył i wilgoć. Spasowanie poszczególnych elementów nie daje żadnych powodów do narzekań. Producent nie przewidział możliwości dołączenia uchwytu do zdjęć pionowych.

----- R E K L A M A -----

Poniżej można zobaczyć porównanie wizualne A7C z Nikonem Z7 (identycznym wielkościowo jak Z6, Z6 II, Z7 II i Z5).

Zasilanie i gniazda

Aparat zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym o oznaczeniu NP-FZ100, pojemności 2280 mAh i napięciu 7.2 V. Ogniwo to ma zapewniać możliwość wykonania 680 zdjęć przy korzystaniu z EVF i 740 zdjęć przy korzystaniu z LCD. Przy mieszanym używaniu wizjera i wyświetlacza byliśmy w stanie wykonać ok. 750 zdjęć na jednym ładowaniu. Poziom naładowania ogniwa wyświetlany jest na żywo, z dokładnością do jednego procenta.

Komora na ogniwo znajduje się w dolnej części korpusu, po prawej stronie. Nie zachodzi więc konieczność odłączania aparatu od złączki statywowej, by wyjąć akumulator.

Po przeciwnej stronie, na bocznej ściance umieszczono pojedynczy slot na karty pamięci SD (SDHC, SDXC) z obsługą standardu UHS-II. Klapkę zamykającą slot wyposażono w niewielki suwak blokady.

Złącza komunikacyjne umieszczono na lewej ściance korpusu, podobnie jak slot kart pamięci. Osłaniają je dwie zaślepki, pod którymi znajdziemy następujące porty:

• pierwsza zaślepka:
  • wejście mikrofonu zewnętrznego,
• druga zaślepka:
  • wyjście słuchawkowe,
  • mikrozłącze HDMI (typ D),
  • złącze USB 3.2 typu C.

Przy omawianiu złącz warto również dodać, że stopka Multi Interface współpracuje z nowym mikrofonem ECM-B1M, który posiada w swojej budowie konwerter analogowo-cyfrowy. Dzięki temu cyfrowe przetwarzanie sygnału odbywa się już na poziomie mikrofonu, a do aparatu przekazywany jest sygnał cyfrowy. To pozwala uzyskać nie tylko wysoką jakość dźwięku, ale także realizację funkcji dodatkowych. Wśród nich możemy wyróżnić redukcję szumu, odcięcie częstotliwości poniżej 300 Hz, a także zmianę charakteru pracy mikrofonu. Może on pracować w trzech trybach – kierunkowym, normalnym oraz dookólnym. Zastępuje tym samym trzy urządzenia, a co więcej – nie wymaga zasilania bateryjnego.

Przyciski

Układ elementów sterujących jest skromniejszy niż w A7 III. Opis rozpoczniemy jak zwykle od górnej ścianki.

Po prawej stronie złącza Multi Interface znajduje się koło trybów pracy aparatu oferujące następujące funkcjonalności:

• AUTO – tryb automatyczny,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji czasu naświetlania,
• M – tryb manualny,
• tryb filmowy,
• tryb S&Q (Slow and Quick motion) – filmowanie w trybie zwolnionym i przyspieszonym,
• 1, 2, 3 – tryby użytkownika.

Po prawej stronie koła znajdziemy czerwony przycisk nagrywania REC (konfigurowalny), a pod nim pokrętło kompensacji ekspozycji, które pozwala na ustawienie wartości od −3 do +3 z podziałką 1/3 EV. Na samej górze, na wysuniętym względem korpusu uchwycie umieszczony został przycisk wyzwalania migawki zintegrowany z włącznikiem aparatu. Zerknijmy teraz na tylną ściankę aparatu:

W lewym górnym rogu, podobnie jak w modelach A6x00, mamy okienko wizjera z czujnikiem zbliżeniowym oraz pokrętłem regulacji dioptrii. Pośrodku górnej krawędzi umieszczono guzik uruchamiający główne MENU. Dalej na prawo widzimy pokrętło sterujące (np. wartością przysłony). Poniżej znajduje się dwa przyciski o podwójnej funkcji: AF-ON, który w trybie odtwarzania odpowiada za przybliżanie zdjęć oraz Fn uruchamiający podręczne menu i odpowiadający za wysyłanie zdjęć do smartfona w trybie odtwarzania. Następnie, idąc w dół, natkniemy się na wybierak wielokierunkowy. Zarówno przycisk środkowy, jak i kierunkowe są programowalne (z wyjątkiem górnego). Domyślnie prawy odpowiada za regulację czułości ISO, a lewy za tryb pracy migawki. Dolny nie ma predefiniowanej funkcji, górny natomiast przełącza widok zarówno w trybie fotografowania, jak i odtwarzania. Wstępną funkcją przycisku środkowego jest powiększenie obrazu. Na samym dole znajdziemy tradycyjnie dwa przyciski: pierwszy odpowiada za przejście do trybu odtwarzania zdjęć, drugi z kolei, programowalny C, w trybie odtwarzania służy do usuwania fotografii.

Na przodzie korpusu znajdziemy tylko przycisk zwalniający blokadę obiektywu, leżący po lewej stronie bagnetu.

Model A7C posiada spore możliwości konfiguracyjne. Zaprogramować możemy 7 przycisków w trybie fotografowania i filmowania oraz 2 przyciski w trybie odtwarzania. Listę funkcji, jakie możemy przypisać przyciskom, pokazano na poniższym filmie.

Menu

Układ menu jest taki sam jak w większości bezlusterkowców Sony Alpha. Mamy więc pięć zakładek (których poszczególne strony są dodatkowo pogrupowane) oraz tak samo jak w większości innych Alph – Moje Menu.

Menu nagrywania:

Menu nagrywania II:

Menu sieci:

Menu odtwarzania:

Menu ustawień:

W Moim Menu dostępnych jest do 5 zakładek, a w każdej z nich może mieścić się 6 pozycji. Dodawanie kolejnych pozycji do Mojego Menu jest bardzo proste – po wciśnięciu „dodaj pozycję” wystarczy wybrać żądaną nastawę menu z 33 opisanych zakładek, wybrać dla niej miejsce w pięciu dostępnych zakładkach Mojego Menu, a następnie, jeśli w tej zakładce są już zapisane inne pozycje, wybrać kolejność. Możliwe jest również sortowanie stworzonych wcześniej pozycji, a także usuwanie tych niechcianych, jak również wybranych stron, a nawet całego menu.

Menu podręczne Fn daje nam do dyspozycji 12 slotów (dwa rzędy po 6 ikon). Jego istotną zaletą jest możliwość samodzielnego określenia jego zawartości, również osobno w trybie fotografowania i filmowania.

Wyświetlacz

W A7C zastosowano 3-calowy ekran ciekłokrystaliczny typu TFT o rozdzielczości wynoszącej 921 600 punktów. Jakość wyświetlania przypomina konstrukcje sprzed kilku lat, innymi słowy – jak na dzisiejsze standardy nie zachwyca. Szczególnie gdy porównamy go z 3.2-calowymi układami o wyższej rozdzielczości u konkurencji, tj. w aparatach Nikon, czy Panasonic. Ręcznej nastawy jasności można dokonywać w pięciostopniowej skali (od −2 do +2). Najsilniejsze podświetlenie zapewni opcja „Słoneczny dzień”. LCD umieszczony jest na obrotowym przegubie, co znacząco zwiększa jego funkcjonalność.

Ekran w A7C wyposażono w dotykowy interfejs. Umożliwia on ustawianie ostrości po dotknięciu go w wybranym miejscu, także w połączeniu z automatycznym wyzwalanie migawki. Kolejna opcja to wskazanie obiektu do śledzenia. W trybie odtwarzania możemy powiększać zdjęcia (przez podwójne puknięcie ekranu) i przesuwać w obrębie powiększonego widoku, ale już samo przeglądanie kolejnych plików nie jest możliwe. Podobnie zresztą jak obsługa menu głównego, czy funkcyjnego. Jest również możliwość określenia, czy dotyk ma działać tylko przy kadrowaniu na LCD, wizjerze, bądź obu oraz jaka część powierzchni ekranu pozostanie aktywna przy korzystaniu z celownika. W tej ostatniej kwestii do wyboru mamy:

• cały ekran,
• 1/2 po prawej lub lewej,
• 1/4 po prawej lub lewej,
• róg górny lewy / górny prawy / dolny lewy / dolny prawy.

Zmianą wyświetlanych na monitorze parametrów i informacji steruje przycisk DISP. Dostępnych jest 7 wariantów:

• Obraz z parametrami ekspozycji oraz informacjami, między innymi o karcie, na którą następuje zapis, proporcji boków, jakości zdjęć i filmów, procentowy wskaźnik naładowania baterii, ikonki informujące o tym, czy aktywna jest funkcja SteadyShot, sparowanie ze smartfonem czy NFC, a także parametry ekspozycji przedstawione liczbowo oraz graficznie (przysłona i czas naświetlania),
• Obraz z parametrami ekspozycji oraz dwoma pionowymi kolumnami po dwóch stronach kadru, zawierającymi informację o, między innymi, trybie wyzwalania migawki, nastawie ostrości, metodzie ostrości, trybie pomiaru światła, balansie bieli, stanie opcji rozszerzonej dynamiki, a także o strefie twórczej i efekcie wizualnym,
• Obraz czysty, na dolnym panelu wymienione są jedynie parametry ekspozycji, u góry pojawia się również ikonka statusu diody wspomagającej AF,
• j.w. plus histogram,
• j.w. a zamiast histogramu mamy elektroniczną poziomicę,
• brak podglądu fotografowanego obrazu, widoczne są ikony odnoszące się do wybranych opcji zawartych w menu funkcyjnym, ułożone w formie tabelki, oprócz tego wyświetlane są parametry oraz drabinka ekspozycji, a także cyfrowa poziomica i histogram luminancji,
• ekran wyłączony.

Dostępność każdego z nich możemy wybrać w menu aparatu. Warto również dodać, że przy parametrach ekspozycji w trybie M wyświetlany jest poziom niedoświetlenia/prześwietlenia względem pomiaru ekspozycji przez aparat wyrażony w EV. Jego zakres wynosi od −2 EV do +2 EV.

W trybie przeglądania zdjęć możemy oglądać pojedynczą fotografię w trybie pełnoekranowym oraz z wyświetleniem podstawowych parametrów naświetlania i informacji o pliku, a także w szczegółowym widoku z histogramem luminancji oraz dla poszczególnych kanałów RGB. Powiększenia widoku zdjęć dokonujemy przy pomocy przycisku z symbolem lupy oraz pokrętła wybieraka (górne kółko sterujące służy wówczas do przeglądania zdjęć w powiększeniu) lub dotykowo. Dotykowo możemy również przewijać w widoku powiększonego zdjęcia. Ekran miniatur obejmuje siatkę 3×3 lub 5×5 szt. Możemy zdecydować, czy chcemy oglądać zdjęcia, widok kalendarza, czy katalog z filmami XAVC S HD lub 4K.

Filmowanie

Tryb filmowania został przetestowany w osobnym teście.

Wizjer

A7C ma wizjer elektroniczny typu XGA OLED o rozdzielczości 2.36 miliona punktów i powiększeniu 0.59x. Zapewnia 100-procentowe pokrycie kadru, a jego punkt oczny znajduje się w odległości 31 mm. Korekcja dioptrii jest możliwa w zakresie od −4 do +3. Posiada on dwie szybkości odświeżania, które reguluje się ręcznie: standardową (50 kl/s) oraz szybką (100 kl/s).

Podobnie jak w przypadku wyświetlacza, jasność można regulować ręcznie (w 5-stopniowej skali), bądź zdać się na automatykę aparatu. Informacje i wskaźniki wyświetlane w wizjerze zmieniamy także za pomocą klawisza DISP z wyjątkiem ustawienia „wizjer”, widoki są takie same, jak na wyświetlaczu. Dodatkowo, możliwe jest ustawienie (jednocześnie na ekranie i w wizjerze) linii pomocniczych – siatka kwadratowa, siatka 3×3, siatka kwadratowa + linie poziomie oraz brak.

Bezpośrednio przy okularze wizjera umieszczony został czujnik zbliżeniowy, który po przyłożeniu oka do celownika może wygasić ekran LCD (w zależności od ustawienia w menu). Warto zaznaczyć, że przy korzystaniu z wizjera aktywna jest funkcja przybliżenia części kadru, a także focus peaking, co znacznie usprawnia ręczne ostrzenie.

Wizjer generalnie rozczarowuje. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to bardzo skromne powiększenie obrazu na poziomie zbliżonym do lustrzanek klasy entry-level. Pewne zastrzeżenia mamy także do szczegółowości obrazu i aliasingu dostrzegalnego na krawędziach. Zaszumienie obrazu w ciemnym otoczeniu nie jest szczególnym problemem, bardziej przeszkadza utrata płynności wyświetlanego obrazu.