W aparacie Sigma fp zamontowano matrycą o rozdzielczości 61 miliony pikseli i rozmiarze 36×24 mm. Maksymalna rozdzielczość obrazu to 9520×6328 pikseli, a pliki surowe zapisywane są w formacie DNG.

Rozdzielczość układu jako całości

Korzystając z obiektywu Sigma105 mm f/2.8 DG DN wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG ze standardowym wyostrzeniem. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Z wykresu możemy odczytać, że dla przysłony 4 uzyskana rozdzielczość to 5400 linii. Obraz JPEG jest jednak lekko wyostrzony co wypływa na wyniki. Potwierdzenie tego faktu odnajdziemy w poniższych wykresach. Przedstawiają one przebiegi funkcji MTF (dolne) dla obu składowych, jakie otrzymaliśmy dla jednego z pomiarów wykonanych na JPEG-ach. Wykres MTF50 (czerwony) przedstawia wartości zmierzone, podczas gdy MTF50C (niebieski) reprezentuje wartości po dodatkowym wyostrzaniu aplikowanym przez program Imatest.

W przebiegach profili dopatrzeć się można charakterystycznych lokalnych maksima i delikatnego przekraczanie wartości 1. To znak, że obraz jest podostrzony.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Aby uciec od aberracji optycznych, mierzymy wartości MTF50 tylko dla zakresu przysłon f/4.0–f/16, w którym głównym czynnikiem ograniczającym osiągi obiektywu jest dyfrakcja. Warto również przypomnieć, że na każdej przysłonie wykonujemy od kilkunastu do kilkudziesięciu zdjęć (zarówno z autofokusem, jak i z ręcznym ustawianiem ostrości), po czym wybieramy najlepsze. Test zdolności rozdzielczej matrycy Sigmy fp L przeprowadziliśmy z wykorzystaniem dwóch obiektywów: Sigma 35 mm f/1.4 DG DC oraz Sigma 105 mm f/2.8 DG DN. Najwyższe uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie.

Maksymalny wynik jaki uzyskał aparat to 60 lp/mm. Korzystający z tej samej matrycy aparat Sony A7R IV uzyskuje wynik bliski 90 lpmm, podobnie jak aparat Nikon Z7 II. Dysproporcja to wynika z użycia w opisywanym aparacie filtra antyaliasingowego.

Spójrzmy na przebieg funkcji MTF w wykonywanych przez nas pomiarach rozdzielczości. Odpowiednie wykresy przedstawiające przebiegi funkcji MTF dla składowej poziomej i pionowej wybranych pomiarów na surowych plikach znajdują się poniżej. Wykres MTF50 (czerwony) przedstawia wartości zmierzone, podczas gdy MTF50C (niebieski) reprezentuje wartości po dodatkowym wyostrzaniu aplikowanym przez program Imatest.

Funkcje MTF dla poszczególnych składowych naturalnie opadają i utrzymują swoje wartości poniżej 1. Można zatem wysnuć wniosek, że surowe pliki nie podlegają procesowi wyostrzania. Testowany model posiada silny filtr antyaliasingowy, co potwierdzają wyjątkowo niskie poziomy odpowiedzi funkcji MTF w częstości Nyquista, które obserwujemy dla obu składowych.