X-E5 prezentuje się naprawdę elegancko i powinien przypaść do gustu miłośnikom sprzętu stylizowanego na retro. Nowy bezlusterkowiec nawiązuje wyglądem nie tylko do poprzednika, ale także kompaktu X100 VI. Korpus jest w dużej mierze metalowy i sprawia wrażenie sztywnego i wytrzymałego. Producent chwali się, że górny panel powstał z pojedynczego kawałka anodowanego aluminium. Jakość wykonania całości oceniamy jak najbardziej pozytywnie, choć z pewnością miłym dodatkiem byłyby uszczelnienia. Chropowate tworzywo pokrywające przód i część tylnej ścianki to niestety nie guma, ale twardy plastik.

Zasilanie i złącza

----- R E K L A M A -----

X-E5 zasilany jest akumulatorem o oznaczeniu NP-W126S i parametrach 7.2 V oraz 1260 mAh, stosowanym w wielu innych modelach Fujifilm. Ładowanie odbywa się poprzez złącze USB-C w aparacie, bądź w opcjonalnej ładowarce BC-W126S. Według producenta pojemność tego akumulatora wystarcza na wykonanie ok. 310 zdjęć w trybie normalnym lub 400 w ekonomicznym (kadrując na LCD). Według naszych obserwacji, w plenerze wydajność wyniosła ok. 370-380 zdjęć. Gniazdo baterii jest zabezpieczone przed przypadkową próbą włożenia akumulatora w nieprawidłowy sposób. W zestawie z aparatem nie znajdziemy niestety ładowarki.

Zdjęcia i filmy zapisywane są na kartach SD/SDHC/SDXC, z wykorzystaniem standardu UHS-II. Gniazdo karty pamięci i komora baterii znajdują się na spodzie korpusu.

Złącza komunikacyjne zgromadzono na lewej ściance, mianowicie:

• wejście mikrofonu mini jack 3.5 mm (z możliwością podłączenia wężyka spustowego innych producentów),
• gniazdo USB typu C (USB3.2 Gen1), pozwala również podłączyć słuchawki przez odpowiednią przejściówkę,
• wyjście mikro HDMI (typ D).

Do testowanego aparatu Fujifilm nie przewidziało możliwości podłączenia żadnego dodatkowego uchwytu. W razie potrzeby, takiego akcesorium pozostaje szukać wśród innych firm, np. Smallrig.

Przyciski

Układ elementów sterujących został zmodyfikowany względem poprzednika w relatywnie niewielkim stopniu. Ich opis zaczniemy jak zwykle od górnej ściany urządzenia.

Po lewej stronie gorącej stopki znajdziemy pokrętło symulacji analogowych klisz Fujifilm. Nie jest ono jednak w całości odsłonięte, jak np. w X-T50, ale schowano je w obudowie, a wybraną nastawę widzimy w niewielkim, okrągłym okienku. Na kółku umieszczono następujące pozycje:

• STD - Standard/Provia,
• V - Velvia,
• S - Astia,
• CC - Classic Chrome,
• RA - Reala Ace,
• A - Acros,
• FS1, FS2, FS3 - nastawa pozwalająca zaprogramowanie dowolnego filtra pod tymi pozycjami, wraz z tzw. „przepisami”. To dodatkowe ustawienia, które zostaną użyte wraz z wybraną symulacją, np. efekt ziarnistości i koloru chrom., balans bieli, zakres dynamiczny, krzywa tonalna, kolor, wyostrzenie itd.,
• C - możliwość ustawienia symulacji w menu podręcznym aparatu.

Po prawej stronie gorącej stopki mamy pokrętło czasów naświetlania. Oprócz pozycji numerycznych (od 1 s do 1/4000 s, co 1 EV) mamy dodatkowe nastawy: A - automatyczny dobór czasu, B - tryb bulb (długie naświetlania), T - regulacja czasu za pomocą pokrętła sterującego oraz P - uruchomienie trybu programowej automatyki. Obok odnajdziemy pokrętło kompensacji ekspozycji, pozwalające na regulację tego parametru w zakresie ±3 EV, co 1/3 EV. Dodatkowo, ustawienie C pozwala na poszerzenie zakresu do ±5 EV, wówczas regulacji dokonujemy wybranym pokrętłem sterującym. Wyżej umieszczono przycisk migawki, który posiada gwintowany otwór, służący do wkręcania mechanicznego wężyka spustowego. Guzik migawki otacza włącznik aparatu, a obok niego leży jeszcze nieoznaczony przycisk funkcyjny.

Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu

Na prawo od okienka wizjera widzimy trzy przyciski. Pierwszy z nich to DRIVE/DELETE, daje dostęp do zdjęć seryjnych, trybu panoramicznego, wielokrotnej ekspozycji, a także trybu filmowania. W trybie odtwarzania pozwala natomiast na kasowanie zdjęć lub filmów. Obok niego znajduje się guzik PLAY, czyli wejścia do trybu odtwarzania. Ostatni to AEL/AFL, blokujący ekspozycję. Dalej na prawo mamy tylne pokrętło sterujące, wciskane. Na krawędzi korpusu widać jeszcze guzik menu podręcznego Q.

Przy prawej krawędzi ekranu mamy wciskany dżojstik, który pozwala bezpośrednio zmieniać położenie punktu AF, a także na nawigację w menu. Na dole znajdziemy jeszcze guziki MENU/OK oraz DISP/BACK.

Na froncie korpusu mamy przednie pokrętło nastawcze, przycisk zwalniający blokadę bagnetu, a także dźwignię funkcyjną. Wychylenie jej w lewo (z punktu widzenia osoby kadrującej) uruchamia cyfrowy zoom: 1.4x lub 2x. Ruch w prawo pozwala na wybór jednego z trzech trybów wyświetlania docelowego kadru po wyborze przycięcia:

• pełnoekranowe wyświetlanie aktywnego obszaru,
• ”wyszarzenie” nieaktywnego obszaru, który nadal jednak pozostaje częściowo widoczny,
• zaznaczenie wybranego obszaru białą ramką, podczas gdy pozostała część obrazu z matrycy jest nadal normalnie widoczna.

Dźwignię można także odchylić i przytrzymać. Ruch w prawo pozwoli na wybór proporcji obrazu (3:2, 16:9, 1:1, 4:3, 5:4), natomiast w lewo – powoduje zastosowanie „przepisu” symulacji filmu. To oczywiście domyślne nastawy, które możemy przeprogramować wedle własnych potrzeb.

Na lewej ściance umieszczono przełącznik trybu ostrzenia, pozwalający wybrać między autofokusem pojedynczym, ciągłym oraz manualną nastawą ostrości. Na górze widzimy jeszcze pokrętło regulacji dioptrii.

Ostatni przycisk znajduje się w nietypowym miejscu, mianowicie na spodzie korpusu. Odpowiada on za parowanie aparatu ze smartfonem przez Bluetooth, jest także mapowalny.

W Fujifilm X-E5 znajdziemy całkiem sporo programowalnych przycisków. Dodatkowo, konfigurować możemy gesty wykonywane na dotykowym ekranie. Możliwości aparatu w tym zakresie przedstawia poniższy film.

Menu

Menu aparatu jest analogiczne do tego, które znaleźć możemy w większości aktualnych bezlusterkowców Fujifilm. Opcje zgromadzono w siedmiu zakładkach: ustawienia jakości obrazu, AF/MF, zdjęć, lampy, filmu, konfiguracji oraz odtwarzania zdjęć (aktywne w trybie odtwarzania), dodatkowo mamy także sekcję „My menu”. Zawartość tej ostatniej ustalamy dodając odpowiednie pozycje (maksymalnie 16) z pierwszych pięciu zakładek.

Menu jakości obrazu:

Menu ustawień AF/MF:

Menu ustawień zdjęć:

Menu lampy błyskowej:

Menu ustawień filmu:

Menu konfiguracji:

Menu ustawień sieci i USB:

Ważnym elementem obsługi jest menu podręczne aktywowane klawiszem Q. Jego wciśnięcie powoduje wyświetlenie na ekranie siatki, za pomocą której możemy podglądać i zmieniać wiele parametrów aparatu. Istotną jego zaletą jest możliwość samodzielnego określenia liczby używanych slotów (4, 8, 12 lub 16) oraz wyboru poszczególnych, znajdujących się w nich funkcji. Co więcej, konfigurujemy je osobno dla trybu fotografowania oraz filmowania. Możliwości w tym zakresie przedstawia poniższy film.

Wyświetlacz

Fujifilm X-E5 został wyposażony w dotykowy, 3-calowy wyświetlacz LCD o proporcjach boków 3:2. Co ciekawe, względem poprzednika zmniejszono rozdzielczość panelu, z 1.62 do 1.04 miliona punktów. Ekran ma mechanizm pozwalający na odchylanie w górę lub w dół w dość szerokim zakresie kątów. Wykonywanie zdjęć z niskiej, bądź wysokiej perspektywy nie stanowi zatem żadnego problemu.

Wyświetlany obraz jest naprawdę dobrej jakości, a jego wyrazistość i kolorystyka stoją na zadowalającym poziomie. Również w pełnym słońcu nie odnotowaliśmy większych problemów. W menu aparatu możliwa jest regulacja jasności ekranu oraz nasycenia kolorów w skali ±5 jednostek.

Przycisk DISP/BACK służy między innymi do przełączania pomiędzy różnymi konfiguracjami ekranu w trybie podglądu na żywo oraz przy przeglądaniu zdjęć.

W trybie podglądu na żywo do dyspozycji mamy następujące widoki:

• wyświetlacz INFO (z dokładnym, procentowym wskaźnikiem naładowania akumulatora),
• informacje wybrane przez użytkownika,
• brak informacji.

Tak, jak już zdążyło nas do tego przyzwyczaić Fujifilm, w menu aparatu możemy dość dokładnie określić, jakie elementy będą widoczne na ekranie w trybie użytkownika. Dość długa lista obejmuje m.in. cyfrową poziomicę, histogram, wskaźnik odległości (AF i MF), dane ekspozycji, tryb ostrości i pomiaru światła, czy wskaźnik naładowania akumulatora. Osobno włączamy siatkę kadrowania (3 rodzaje) oraz tryb "astrofotografii" (wyświetlanie informacji w czerwonej tonacji).

W trybie przeglądania zdjęć dostępne widoki to:

• informacje włączone,
• informacje wyłączone,
• szczegółowe informacje (3 ekrany),
• ulubione.

Zdjęcia można powiększać (przy pomocy tylnej rolki, jej wciśnięcie uruchamia podgląd 100%) lub przeglądać w postaci miniaturek (3×3 lub 10×10). Istnieje także możliwość przewijania zdjęć w powiększeniu, wykorzystując przednie pokrętło sterujące.

Warto napisać o tym, jakie możliwości oferuje dotykowy interfejs w X-E5. Możliwa jest na przykład, przy korzystaniu z wizjera elektronicznego, zmiana punktu AF wybierając go palcem na ekranie LCD. Oprócz tego, standardowo, mamy możliwość wskazania położenie ramki ostrości. Można to połączyć z automatycznym wyzwalaniem migawki. Dotykowo możemy też obsługiwać menu podręczne Q, ale nie główne. W X-E5, podobnie jak u poprzednika, znalazły się też gesty, które wykonać możemy na ekranie LCD w trybie fotografowania. Te także są konfigurowalne.

W trybie przeglądania funkcja dotykowa umożliwia przeglądanie zdjęć oraz ich powiększanie i zmniejszanie (przez multidotyk lub podwójne puknięcie).

Jeśli mamy aktywne przełączanie obrazu z ekranu na wizjer, zbliżenie palca do wyświetlacza często powoduje wzbudzenie czujnika oka i wyłączenie wyświetlacza. Przydałaby się opcja w menu regulująca czułość tego sensora (tak jak np. w bezlusterkowcach Panasonika). Przełączanie działa tylko wtedy, jeśli ekran jest w pozycji podstawowej (ewentualnie minimalnie odchylony).

Filmowanie

Ze względu na bliźniaczą funkcjonalność trybów filmowania w X-E5 i X-T50, zapraszamy do lektury testu tego drugiego modelu .

Wizjer

W modelu X-E5 wykorzystano identyczny jak u poprzednika wizjer elektroniczny o rozmiarze 0.39 cala, wykonany w technologii OLED. Pokrywa on 100% kadru i oferuje powiększenie 0.62x oraz rozdzielczość 2.36 mln punktów. Wizjer wyposażony został także w korekcję dioptrii (od −4 do +2) oraz czujnik zbliżeniowy. Czas przełączenia obrazu pomiędzy ekranem a celownikiem to ok. 0.5 sekundy.

Do dyspozycji mamy dwa ekrany: z informacjami i bez, a przełączamy się między nimi przyciskiem DISP/BACK. W menu aparatu dostępna jest opcja, która powoduje, że po obróceniu aparatu do pozycji pionowej, opisy również zmieniają położenie.

Obraz wyświetlany w wizjerze charakteryzuje się całkiem dobrą jakością i szczegółowością. W dobrych warunkach oświetleniowych sprawdza się zadowalająco i oferuje płynny obraz. Gdy jednak światła zaczyna brakować, szybko pojawia się pewne smużenie. Przede wszystkim rozczarowuje jednak nieduże powiększenie obrazu, które nie daje zbyt wysokiego komfortu kadrowania.

W menu do wyboru mamy trzy tryby wyświetlania obrazu w wizjerze / LCD:

• priorytet słabego oświetlenia,
• priorytet rozdzielczości,
• priorytet liczby kl/s – 100 kl/s.

W ciemnym otoczeniu widać pewną różnicę na korzyść pierwszego ustawienia, z uwagi na lekką redukcję szumów podglądu.

Rejestrator obrazu Atomos Ninja Inferno wykorzystywany do nagrywania ekranu przy demonstracji menu udostępniła firma BEiKS, a współpracujący z nim dysk SSD Angelbird AtomX firma Foto-Technika. Obu firmom uprzejmie dziękujemy.