Balans bieli

Odwzorowanie kolorów wykonaliśmy na 24-polowej tablicy kolorów Gretag-Macbeth oświetlanej różnymi rodzajami światła. W każdym przypadku stosowaliśmy dwa ustawienia balansu bieli aparacie : automatyczny oraz zdefiniowany przez producenta balans odpowiadający danemu rodzajowi oświetlenia. Następnie wyliczone zostały parametry dC - odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim ocenił barwę aparat oraz S - nasycenie barwy wyrażone w procentach. Wyniki naszych pomiarów przedstawione są w poniższych tabelach:

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło 5000 K Balans bieli Auto
Światło lampy błyskowej Balans bieli Auto
Światło mieszane Balans bieli Auto
Światło żarowe Balans bieli Auto
Światło żarowe Balans bieli Światło żarowe

Trudno tutaj mówić o prawidłowym działaniu balansu bieli. Jedynie zdjęcia przy świetle lamp, odpowiadających w przybliżeniu światłu słonecznemu, charakteryzują się małym błędem koloru, choć dużym przesyceniem. Czy to w przypadku światła mieszanego, czy żarowego kolory nie są rejestrowane w prawidłowy sposób. Nawet światło wbudowanej lampy błyskowej nie pozwala na wykonywanie zdjęć w naturalnych barwach.

Problem z balansem bieli okazał się większy w momencie, kiedy wykonywaliśmy zdjęcia tablicy testowej szarości. Wycinki z niej, które pokazujemy przy omawianiu szumów i zakresu tonalnego, są w niektórych momentach różowe! Jest właśnie efekt gubienia punktu, który byłby wyznacznikiem balansu bieli.

W praktyce aparat nie ma żadnych problemów z dobieraniem kolorów tylko w pełnym świetle słonecznym. W pozostałych przypadkach, czy to w otwartym cieniu, w pomieszczeniach, czy też w świetle lampy błyskowej bardzo częste są nienaturalne kolory na zdjęciu. Głównie chodzi tu o odcienie czerwieni, które tworzą różowe obrazy.

Szumy

Dość ciekawie wyglądający wykres szumów wydaje się potwierdzać to co widać na wycinkach zdjęć scenki. W zakresie 50-200 ISO szumy utrzymywane są na stałym poziomie, choć porównując zdjęcia dla 50 i 200 ISO widać różnice wynikające z wprowadzenia stopniowego odszumiania. Przy 400 i 800 ISO efekt jest już wyraźniejszy - szum na zdjęciach nie jest wysoki, ale zanik szczegółów znaczny. W efekcie fotografowanie przy czułości 400 lub 800 ISO powinno odbywać się tylko w ostateczności. Z aparatów podobnej klasy, od P860 lepiej pod tym względem wypadał Canon A710 IS, podobnie Samsung S-1050 (matryca o 2 miliony pikseli większa), a gorzej Samsung NV7 OPS i Panasonic TZ2.

ISO 50	ISO 100	ISO 200	ISO 400	ISO 800

ISO 50
ISO 100
ISO 200
ISO 400
ISO 800

Zakres tonalny

Zakres tonalny przy najmniejszej czułości 50 ISO, przy wysokiej jakości zdjęcia, wyniósł 5.80 EV, co jest bardzo dobrym wynikiem w klasie kompaktów. W dalszym zakresie ISO widać jednak znaczny spadek. Już przy 100 ISO zakres tonalny zmniejsza się o 1.3 EV, a powyżej 400 ISO spada poniżej 3 EV. Takie wyniki pozostawiają P860 w tyle w porównaniu do 10-megapikselowego Samsunga S-1050, choć jest to i tak lepiej niż u Samsunga NV7 OPS, Canona A710 IS, Nikona P4, czy Panasoniców FX-01 i TZ2/TZ2.

ISO	Tablica szarości
50
100
200
400
800