Sigma C 24 mm f/2 DG DN - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Zastosowanie aż trzech elementów wykonanych ze szkła niskodyspersyjnego zdecydowanie się opłaciło, bo Sigma nie pokazuje prawie żadnych problemów z podłużną aberracją chromatyczną. Pokazują to bardzo wyraźnie poniższe zdjecia uzyskane na przysłonach f/2.0 i f/2.8.
 |
Zobaczmy teraz, jak wygląda korygowanie poprzecznej aberracji chromatycznej. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.
Tutaj także możemy się zachwycać. Różnice pomiędzy oboma typami detektorów są znikome i w obu przypadkach omawiana wada jest praktycznie zerowa. Nie ma najmniejszych szans na to, żeby przeszkadzała nam ona na zdjęciach z życia wziętych. Brawo!
| A7R III, RAW, FF, f/2.0 | A7R III, RAW, FF, f/8.0 |
|
|
Aberracja sferyczna
Pierwsze zdjęcia w niniejszym rozdziale pokazują lekkie przesunięcie głębi ostrości w kierunku większych odległości po przymknięciu przysłony o 1 EV. Oznacza to, że aberracja sferyczna nie została skorygowana idealnie. Potwierdza do także wygląd rozogniskowanych krążków światła, które zostały uzyskane przed i za ogniskiem. Różnice są zauważalna, w szczególności krążek uzyskany za ogniskiem pokazuje jaśniejszą obwódkę.
| A7R III, f/2.0, przed | A7R III, f/2.0, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.