W swoich zapowiedziach premierowych dotyczących modelu A 20 mm f/1.4 DG DN Sigma zapowiadała, że mocno przyłożyła się do korygowania komy, bo obiektyw ma być przeznaczony m.in. do astrofotografii krajobrazowej. W przypadku tego typu zdjęć uzyskanie jak najbardziej punktowych obrazów gwiazd na całym obrazku jest bardzo ważne.

Poniższe zdjęcia wyraźnie pokazują, że Sigma poważnie podeszła do tego zadania. Mimo wyżej postawionej poprzeczki koma jest korygowana znacznie lepiej niż u poprzednika. Nie widać jej praktycznie zupełnie w rogach matrycy APS-C, natomiast w rogach pełnej klatki pojawia się, ale na poziomie, który trudno nazwać nawet średnim.

Centrum, f/1.4	Róg APS-C, f/1.4	Róg FF, f/1.4
Centrum, f/2.0	Róg APS-C, f/2.0	Róg FF, f/2.0

Dla pewności sprawdziliśmy jeszcze zachowanie testowanej Sigmy pod nocnym niebem. Obraz uzyskany przez nas jest bardzo podobny do tego, jaki widzieliśmy przed chwilą na zdjęciach diody otrzymanych w studio testowym.

A7R III, lewy-górny róg f/1.4

A7R III, lewy-górny róg f/2.0

Astygmatyzm, rozumiany jako średnia różnica pomiędzy poziomymi i pionowymi wartościami funkcji MTF50, wyniósł tylko 6.5%. To wartość mała, nie dająca żadnych poważniejszych powodów do zaniepokojenia. W tej kategorii nowy model wypadł trochę lepiej od lustrzankowego poprzednika, a jednocześnie, w granicach błędów pomiarowych, tak samo jak ciemniejsze Sony.

Jak na obiektyw ultraszerokokątny, wygląd obrazów pozaogniskowych nie jest zły. Rozkład światła w krążkach jest dość równy, choć jak uważnie się przyjrzymy, dojrzymy ślady cebulowego bokeh, który powstaje w konstrukcjach, w których zastosowano elementy asferyczne. Nie podoba nam się za to spory wpływ winietowania mechanicznego, które możemy dojrzeć nawet po przymknięciu przysłony o 2 EV. Nie wróży to dobrze rezultatom, które opiszemy w następnym rozdziale.

Centrum, f/1.4	Róg APS-C, f/1.4	Róg FF, f/1.4
Centrum, f/2.0	Róg APS-C, f/2.0	Róg FF, f/2.0
Centrum, f/2.8	Róg APS-C, f/2.8	Róg FF, f/2.8