Sigma C 50 mm f/2 DG DN - test obiektywu
5. Aberracja chromatyczna i sferyczna
Aberracja chromatyczna
Sigma 2/50 zawiera w swojej konstrukcji optycznej tylko jeden element ze szkła niskodyspersyjnego SLD i to chyba trochę za mało, żeby skorygować podłużną aberrację chromatyczną w stopniu idealnym. Wada ta daje się bowiem troszkę we znaki, bo obrazy przed ogniskiem wpadają w lekką czerwień, a te za ogniskiem w barwy zielono-niebieskie. Na szczęście nie jest to efekt duży i w większości sytuacji zdjęciowych nie powinien być dla nas uciążliwy.
 |
 |
Zobaczmy teraz jak testowany obiektyw radzi sobie z poprzeczną aberracją chromatyczną. Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.
Tutaj, dla odmiany, nie mamy żadnych powodów do narzekań. Omawiana wada słabo zależy od wartości przysłony i na brzegach obu typu detektorów nigdzie nie przekracza wartości 0.04%, którą uznajemy w naszych testach za granicę poziomu bardzo małego i małego.
| A7R III, RAW, f/2.0 | A7R III, RAW, f/5.6 |
|
|
Aberracja sferyczna
Testowany obiektyw nie pokazuje zauważalnego efektu „pływania” ogniska oraz delikatnego zamglenia obrazu na maksymalnym otworze względnym, co jest charakterystyczne dla źle skorygowanej aberracji sferycznej. Wada ta nie daje się we znaki w wyglądzie rozogniskowanych krążków światła uzyskanych przed i za ogniskiem. Wszystko to powoduje, że nie mamy żadnych zastrzeżeń do tego jak Sigma C 50 mm f/2 DG DN koryguje aberrację sferyczną.
| A7R III, f/2.0, przed | A7R III, f/2.0, za |
|
|
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.