Bez wstępnej wizualizacji fotografia staje się w dużej mierze losowa i brak jej koncepcyjnej przejrzystości. Poza tym stracisz dużo czasu, robiąc zdjęcia, które będą inne, niż oczekiwałeś, lub nie będą Ci się podobały.

Niektóre osoby myślą, że technologia cyfrowa w znaczący sposób uprościła proces wizualizacji wstępnej. Dzięki aparatom cyfrowym możemy sprawdzić, co wyszło na fotografii, zaraz po zrobieniu zdjęcia lub jeszcze przed zrobieniem zdjęcia dzięki podglądowi w czasie rzeczywistym. Więcej informacji na temat wykorzystania tych aspektów fotografii cyfrowej do wspomagania wizualizacji wstępnej na potrzeby zdjęć czarno-białych znajdziesz na stronach 70 – 73.

----- R E K L A M A -----

PROMOCJA SONY - 50% RABATU NA OBIEKTYW!

Sony A7 IV + 50/1.8 FE

13146 zł 12722 zł

Sony A7 IV + 24-70/4 FE ZA OSS

15122 zł 13710 zł

Sony A7 III + 50/1.8 FE

8846 zł 8422 zł

Sony A7 III + 24-70/4 ZA FE OSS

10822 zł 9410 zł

Sfotografowałem ten niewielki, biały kwiat ciemiernika w pokoju z zasłoniętymi firankami, dzięki czemu padał na niego tylko jeden snop światła. Spoglądając na w zasadzie monochromatyczny kwiat dostrzegłem, że jeśli przyciemnię miejsca zacienione i rozjaśnię miejsca jasne, mogę utworzyć ciekawy czarno-biały obraz o głębokich cieniach w „dolinach” pomiędzy płatkami oraz refleksach tworzących interesujące kształty na krawędziach płatków. Jednak to, co widziałem na podglądzie rzeczywistym, nie odpowiadało mojej wizualizacji wstępnej. Skorygowałem światło skupione na kwiatku i zmieniłem jego pozycję, aby utworzyć głębsze cienie i refleksy na krawędziach płatków. Późniejsza edycja zdjęcia pozwoliła mi uzyskać obraz, który wyobraziłem sobie na początku. makro 200 mm, pierścień pośredni 24 mm, 1/6 s, f/35, ISO 100, statyw

Spacerując po wystawie samochodów klasycznych odbywającej się pod gołym niebem wypatrywałem ciekawych kompozycji. Kiedy dostrzegłem światło słoneczne odbijające się od kratownicy tego Cadillaca z lat 30., udało mi się wstępnie zwizualizować interesujący obraz monochromatyczny. Jednym z powodów, dla których mi się to udało, był fakt, że samochód ten nie był zbyt kolorowy. Prawdopodobnie wierni idei Henry’ego Forda klienci mogli kupować samochody w dowolnych kolorach, oczywiście o ile te samochody były czarne. Nie inaczej było w przypadku tego samochodu, który miał czarny kolor i chromowane wykończenie. Kontrast pomiędzy oświetlonymi przez słońce chromowanymi szczegółami i czarnym samochodem utworzył wzór, który wygląda bardzo ciekawie na czarno-białym zdjęciu. makro 200 mm, 1/15 s, f/32, ISO 100, statyw

Zakładając, że ustawiasz aparaty na robienie zdjęć w formacie RAW, obraz widziany na ekranie LCD to jedynie odwzorowanie pliku RAW w formacie jpg, które pokazuje tylko potencjał dostępny w pełnym pliku. Porównanie formatów RAW i jpg w kontekście czarno-białej fotografii cyfrowej znajdziesz na stronach 74 – 75. To tak, jakby Ansel Adams wstępnie wizualizował swe negatywy wywoływane tylko w jeden sposób, zamiast brać pod uwagę, jak te negatywy mogłyby wyjść w zależności od użytych przez niego złożonych związków chemicznych powiązanych z warunkami, w których robiono zdjęcia, oraz z ekspozycją.

Dostępny jest także praktycznie nieograniczony zasób technik przetwarzania cyfrowego obrazu. Plik reprezentujący fotografię można przetworzyć na wiele sposobów, które pozwalają na uzyskanie olbrzymich różnic w obrazie końcowym. Z tego punktu widzenia umiejętność wstępnej wizualizacji cyfrowych zdjęć czarno-białych wiąże się z wiedzą o dużej liczbie technik przetwarzania, a także z umiejętnością precyzyjnego i jasnego postrzegania, jak obraz kolorowy zamienia się w czarno-biały (to zagadnienie jest tematem części „Fotografia czarno-biała w epoce cyfrowej” — patrz s. 66, oraz „Twórcze możliwości robienia zdjęć czarno-białych” — patrz s. 142).

Poniżej opisałem niektóre z technik, których używam do ćwiczenia mojej umiejętności wizualizacji wstępnej w celu wyobrażenia sobie, jak dane zdjęcie będzie wyglądać w ostatecznej, czarno-białej wersji.

• Biorę pod uwagę ogólnie monochromatyczny temat (może to być cokolwiek, od krzaka po drzwi) i zwracam uwagę na jego oświetlenie. Zastanawiam się, czy na podstawie kontrastu pomiędzy refleksami i cieniem uda mi się zrobić dobre zdjęcie czarno-białe. Jeśli nie jest to możliwe, zastanawiam się, jak zmienić oświetlenie, aby zrobić ciekawe zdjęcie.
• Czasami zabieram ze sobą na plan mały szkicownik i ołówek. Przed zrobieniem zdjęcia staram się naszkicować podstawowe kształty, które widzę na obrazie. W ogóle nie przejmuję się jakością mojego rysunku. W wielu przypadkach pozwala mi to wyklarować istotne aspekty kompozycji, którą staram się utworzyć.
• Patrząc na potencjalne zdjęcie na ekraniku LCD aparatu, staram się wyobrazić sobie ten obraz w czerni i bieli. W myślach staram się utworzyć maksymalnie czarne i białe obszary. Co się stanie, gdy ciemność stanie się całkiem czarna? Co się stanie, gdy jaśniejsze obszary staną się całkiem białe? Jaki będzie wynik przeprowadzenia obu tych czynności jednocześnie?