Zachowanie wyników w miarę wzrostu czułości wskazuje, że przynajmniej od ISO 800 następuje odszumianie obrazu. Zbliżone wartości dla poszczególnych składowych oraz nierówny przebieg to typowe oznaki procesu redukującego zakłócenia. Z tego powodu, nawet przy ISO 6400 szum osiąga poziom zaledwie 1.5%. Dopiero dla dwóch najwyższych czułości następuje nieco wyraźniejszy wzrost, choć i dla tych ISO odszumianie dość mocno redukuje poziom zakłóceń.

Intensywność procesu odszumiania w testowanym aparacie kontrolujemy za pomocą 11-stopniowej skali (od −5 do +5, ze skokiem jednostkowym). Poniżej prezentujemy wycinki naszej scenki testowej wykonane na czułościach ISO 6400 i 12800, z różnymi stopniami redukcji zakłóceń. Poza minimalnym (−5) i maksymalnym (+5) poziomem odszumiania, prezentujemy również poziom pośredni (0).

ISO 6400
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5
ISO 12800
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5

Zastosowanie wyższych stopni odszumiania przynosi zauważalny efekt. Szum zostaje obniżony, ale oczywiście nie ma niczego za darmo. Skutkiem ubocznym jest niestety większa utrata detali obrazu. Trzeba jednak przyznać, że w porównaniu do poziomu minimalnego, maksymalna redukcja szumu nie powoduje drastycznej degradacji szczegółów.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z GF7 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Olympusem E-PL7 i Sony A5100. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Jakość obrazu na surowych plikach z GF7 utrzymuje dobry poziom mniej więcej do ISO 1600. Co prawda, przy tej czułości szum jest już zauważalny, jednak jego poziom można uznać za umiarkowany. Dla kolejnych dwóch wartości ISO szum staje się już całkiem wyraźny. Negatywny wpływ zakłóceń nie jest jeszcze jednak szczególnie duży. Dopiero na dwóch najwyższych czułościach szum istotnie wpływa na pogorszenie jakości obrazu. Przy ISO 25600 jego poziom jest na tyle duży, że użyteczność tej czułości może być dyskusyjna.

W porównaniu do poprzednika GF7 wypada korzystnie. Na niższych czułościach widać, że nowy model lepiej odwzorowuje szczegóły. Na wysokich czułościach natomiast GF7 wydaje się generować nieco mniej szumu niż GF6.

W porównaniu do E-PL7 mniej więcej do ISO 800 wyraźniejszych różnic w jakości generowanego obrazu właściwie nie widać. Na wyższych czułościach jednak daje się zauważyć, że obraz w testowanym Lumiksie charakteryzuje wyższym poziomem szumu niż w bezlusterkowcu Olympusa. Pod względem szumu GF7 wypada korzystniej w porównaniu do A5100. Nieznaczną przewagę testowanego aparatu można zauważyć przy ISO 1600 i utrzymuje się ona do ISO 6400. Na dwóch najwyższych czułościach oba te aparaty wydają się szumieć porównywalnie.

Przyjrzyjmy się teraz wynikom pomiarów. Te uzyskaliśmy programem Imatest na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów.

W przebiegu wykresu nie dostrzegamy niepokojących zachowań. Wraz ze zwiększaniem się czułości wzrost szumu ma charakter wykładniczy i nie widać żadnych podejrzanych załamań. Ponadto, poszczególne składowe szumu są wyraźnie oddzielone, zatem nic nie wskazuje na to, by surowe pliki były odszumiane.

Rzućmy teraz okiem na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanego bezlusterkowca i trzech innych aparatów.

Wykres potwierdza obserwacje poczynione przed chwilą. Na wysokich czułościach GF7 szumi nieco słabiej niż jego poprzednik. Widać również przewagę E-PL7 nad testowanym Lumiksem. Co ciekawe, w składowej luminancji sięga ona nawet 1 EV. Na wyższych czułościach bezlusterkowiec Panasonika wygrywa nieznacznie z Sony A5100. Do ISO 6400 jego przewagę można oszacować na poziomie około 0.5 EV. Widać jednak, że powyżej tej czułości sytuacja się zmienia. Wyniki A5100 dla ISO 12800 i 25600 zachowują się jednak niefizycznie i odbiegają od wykładniczego przebiegu. Stąd niższe wartości, niż te obserwowane dla GF7.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Sprawdźmy teraz, jak matryca GF7 zachowuje się pod względem prądu ciemnego. Standardowo jego poziom testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Testowany aparat ma jednak ograniczenie na maksymalną długość ekspozycji wynoszące 64 sekundy, zatem jedynie takie darki byliśmy w stanie zrobić w tej sytuacji.

Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Surowe pliki natomiast, wywołujemy programem dcraw do postaci czarnobiałej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W Panasoniku GF7 zakres ten wynosi od 0 do 1023. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 200 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Na niskich czułościach histogramy są wąskie (choć kształtem daleko im do rozkładu poissonowskiego), a średnia wartość sygnału utrzymuje się na w miarę stałym i niewysokim poziomie (dane w tabelce poniżej). Od ISO 800 sytuacja zaczyna się zmieniać. Średnia wartość sygnału sukcesywnie wzrasta (do niemal tysiąca przy najwyższej czułości), a histogramy przesuwają się w prawą stronę. Wyraźnie widoczny staje się również ich mocno niesymetryczny kształt. Sam wygląd darków nie jest zły. Przy najwyższych czułościach widać jednak, że krawędzie kadru są mocniej zaszumione. Na szczęście nie zauważamy oznak bandingu.

Warto dodać, że podobnie jak w modelach GM1 i GM5 matryca dość mocno się grzeje, skoro nawet przy 1-minutowej ekspozycji wartości sygnału na wysokich czułościach sięgają tak wysokiego poziomu.

Darki w formacie JPEG nieco lepiej pokazują, z czym w praktyce przy długich ekspozycjach będzie musiał borykać się potencjalny użytkownik testowanego Lumiksa. Na wysokich czułościach poziom szumu jest znaczny, co oznacza, że jego negatywny wpływ na jakość obrazu będzie bardzo wyraźny.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600